Kościół ormiański w Iwano-Frankiwsku: Różnice pomiędzy wersjami

Kościół ormiański w Iwano-Frankiwsku
Вірменська церква
	sobór
	; Kościół ormiański w Iwano-Frankiwsku
Państwo	Ukraina
Miejscowość	ul. Melnyczuka, 5; Iwano-Frankiwsk
Adres	{{{adres}}}
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Ukraiński Autokefaliczny Kościół Prawosławny
Sobór	od 1990
Wezwanie	Opieki Matki Bożej
Wspomnienie liturgiczne	1/14 października
Historia
Data zakończenia budowy	1743
Poprzednie wyznanie	katolickie
Dane świątyni
Styl	włoski barok
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Wieża kościelna; • liczba wież	; 2
	Położenie na mapie Iwano-Frankiwska Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie Ukrainy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:building}
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 16:49, 26 wrz 2016

Kościół ormiański pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP – obecnie prawosławny sobór Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego w Iwano-Frankiwsku.

Historia

Ormian do miasta z Mołdawii i Siedmiogrodu sprowadził w 1662 Andrzej Potocki^[1]. Kościół rozpoczęto budować w 1743 roku, a ukończono w 1762 roku dzięki wsparciu finansowym hetmana Józefa Potockiego^[2]. Poświęcenia dokonał ormiański abp Jakub Augustynowicz w 1773 roku. Kościół zbudowano w stylu włoskiego baroku. Kościół spłonął podczas pożaru we wrześniu 1868 roku, jednakże odbudowano go wkrótce wprowadzając zmiany w jego architekturze. M.in. po pożarze obniżono wieże zastępując barokowe kopuły dzwonowymi hełmami. Kościół uszkodzono podczas działań wojennych podczas I Wojny światowej. W czasie II wojny światowej ówczesny proboszcz Leon Issakowicz, zapisał się na kartach historii, ratując Żydów przez wystawianie im ormiańskich dokumentów kościelnych. W czasach ZSRR w świątyni znajdowało się muzeum religii i ateizmu.

W 1990 kościół został przekazany eparchii iwano-frankowskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego^[1], jednak już w 1990 zarządzający nim ks. Stepan Abramczuk przeniósł się do Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Następnie kościół został oficjalnie nazwany soborem Opieki Matki Bożej Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Nowi właściciele przemalowali ściany zewnętrzne na niebieski kolor - heraldyczny kolor Matki Boskiej. W 2008 roku w mediach pojawiła się informacja, że podczas renowacji Ormiańskiego Kościoła pracownicy zamalowali malowidła ścienne Jana Sołeckiego, co wywołało skandal. W 2010 renowacja kościoła ormiańskiego została zakończona.

W kościele znajdował się otoczony kultem obrazem MB Łaskawej – kopia Madonny Częstochowskiej; na obrazie 22 VIII 1742 pojawiły się łzy; obecnie w Gdańsku, w kościele Świętych Piotra i Pawła.

Zobacz też

Iwano-Frankiwsk

↑ ^a ^b Aleksander Strojny, Krzysztof Bzowski, Artur Grossman: Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu.... Kraków: Wyd. Bezdroża, 2005, s. 212-213. ISBN 83-921981-6-6.
↑ Instytut Historii Sztuki <Krakau> [Hrsg.]: Sztuka Kresów Wschodnich: materiały sesji naukowej (2.1996), digi.ub.uni-heidelberg.de [dostęp 2016-09-26] .

Bibliografia

Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu..., zespół red. A. Strojny, K. Bzowski, A. Grossman, Kraków, Wyd. Bezdroża, 2005, ISBN 83-921981-6-6, s. 209

[Ukraina-1] Aleksander Strojny, Krzysztof Bzowski, Artur Grossman: Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu.... Kraków: Wyd. Bezdroża, 2005, s. 212-213. ISBN 83-921981-6-6.

[2] Instytut Historii Sztuki <Krakau> [Hrsg.]: Sztuka Kresów Wschodnich: materiały sesji naukowej (2.1996), digi.ub.uni-heidelberg.de [dostęp 2016-09-26] .

[1]

[2]

@@ Linia 76: / Linia 76: @@
 ==Historia==
-[[Ormianie|Ormian]] do miasta z [[Mołdawia|Mołdawii]] i [[Siedmiogród|Siedmiogrodu]] sprowadził w 1662 [[Andrzej Potocki (hetman polny koronny)|Andrzej Potocki]]<ref name=Ukraina>{{cytuj książkę | autor =  Aleksander Strojny, Krzysztof Bzowski, Artur Grossman| tytuł =Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu...| wydawca = Wyd. Bezdroża| miejsce = Kraków | rok =2005| isbn =83-921981-6-6|strony =212-213}}</ref>. Kościół wybudowany w 1743<ref>{{Cytuj|tytuł=Instytut Historii Sztuki <Krakau> [Hrsg.]: Sztuka Kresów Wschodnich: materiały sesji naukowej (2.1996)|czasopismo=digi.ub.uni-heidelberg.de|data dostępu=2016-09-26|opublikowany=digi.ub.uni-heidelberg.de|url=http://digi.ub.uni-heidelberg.de/diglit/skw1996/0169?sid=8c5d6862c5e644f1e4c1d54b3d1f7ee0}}</ref>, w stylu [[Architektura barokowa we Włoszech|włoskiego baroku]], remontowany w połowie XIX w. i odbudowany po pożarze w 1868. W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] ówczesny proboszcz Leon Issakowicz, wspaniale zapisał się na kartach historii, ratując [[Żyd]]ów przez wystawianie im ormiańskich dokumentów kościelnych. W czasach [[ZSRR]] w świątyni znajdowało się muzeum religii i [[ateizm]]u. W 1990 kościół został przekazany [[eparchia iwano-frankiwska (Patriarchat Moskiewski)|eparchii iwano-frankowskiej]] [[Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego|Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego]]<ref name=Ukraina/>, jednak już w 1990 zarządzający nim ks. Stepan Abramczuk przeniósł się do Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Następnie kościół został oficjalnie nazwany soborem [[Pokrowa|Opieki Matki Bożej]] Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Nowi właściciele przemalowali ściany zewnętrzne na niebieski kolor - heraldyczny kolor Matki Boskiej.
+[[Ormianie|Ormian]] do miasta z [[Mołdawia|Mołdawii]] i [[Siedmiogród|Siedmiogrodu]] sprowadził w 1662 [[Andrzej Potocki (hetman polny koronny)|Andrzej Potocki]]<ref name=Ukraina>{{cytuj książkę | autor =  Aleksander Strojny, Krzysztof Bzowski, Artur Grossman| tytuł =Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu...| wydawca = Wyd. Bezdroża| miejsce = Kraków | rok =2005| isbn =83-921981-6-6|strony =212-213}}</ref>. Kościół rozpoczęto budować w 1743 roku, a ukończono w 1762 roku dzięki wsparciu finansowym hetmana Józefa Potockiego<ref>{{Cytuj|tytuł=Instytut Historii Sztuki <Krakau> [Hrsg.]: Sztuka Kresów Wschodnich: materiały sesji naukowej (2.1996)|czasopismo=digi.ub.uni-heidelberg.de|data dostępu=2016-09-26|opublikowany=digi.ub.uni-heidelberg.de|url=http://digi.ub.uni-heidelberg.de/diglit/skw1996/0169?sid=8c5d6862c5e644f1e4c1d54b3d1f7ee0}}</ref>. Poświęcenia dokonał ormiański abp Jakub Augustynowicz w 1773 roku. Kościół zbudowano w stylu [[Architektura barokowa we Włoszech|włoskiego baroku]]. Kościół spłonął podczas pożaru we wrześniu 1868 roku, jednakże odbudowano go wkrótce wprowadzając zmiany w jego architekturze. M.in. po pożarze obniżono wieże zastępując barokowe kopuły dzwonowymi hełmami. Kościół uszkodzono podczas działań wojennych podczas I Wojny światowej. W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] ówczesny proboszcz Leon Issakowicz, zapisał się na kartach historii, ratując [[Żyd]]ów przez wystawianie im ormiańskich dokumentów kościelnych. W czasach [[ZSRR]] w świątyni znajdowało się muzeum religii i [[ateizm]]u.
+W 1990 kościół został przekazany [[eparchia iwano-frankiwska (Patriarchat Moskiewski)|eparchii iwano-frankowskiej]] [[Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego|Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego]]<ref name="Ukraina" />, jednak już w 1990 zarządzający nim ks. Stepan Abramczuk przeniósł się do Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Następnie kościół został oficjalnie nazwany soborem [[Pokrowa|Opieki Matki Bożej]] Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Nowi właściciele przemalowali ściany zewnętrzne na niebieski kolor - heraldyczny kolor Matki Boskiej.
 W 2008 roku w mediach pojawiła się informacja, że podczas renowacji Ormiańskiego Kościoła pracownicy zamalowali malowidła ścienne Jana Sołeckiego, co wywołało skandal. W 2010 renowacja kościoła ormiańskiego została zakończona.