Tadeusz Jasiński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne, ilustracja |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{inne znaczenia}} |
{{inne znaczenia}} |
||
| ⚫ | '''Tadeusz Jasiński''' (ur. [[1926]], zm. [[21 września]] [[1939]] w [[Grodno|Grodnie]]) – jeden z młodocianych [[Obrona Grodna|obrońców Grodna]] we wrześniu 1939 r., podczas [[Agresja ZSRR na Polskę|ataku ZSRR na Polskę]]. Był jednym spośród co najmniej kilku cywilnych obrońców, schwytanych przez nacierających żołnierzy [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] i przywiązanych do pancerzy nacierających [[czołg]]ów w charakterze „żywych tarcz”. |
||
[[Plik:Grodno grave Tadeusz Jasiński.jpg|thumb|Grób Tadzia Jasińskiego]] |
[[Plik:Grodno grave Tadeusz Jasiński.jpg|thumb|Grób Tadzia Jasińskiego]] |
||
| ⚫ | '''Tadeusz Jasiński''' (ur. [[1926]], zm. [[21 września]] [[1939]] w [[Grodno|Grodnie]]) – jeden z młodocianych [[Obrona Grodna|obrońców Grodna]] we wrześniu 1939 r., podczas [[Agresja ZSRR na Polskę|ataku ZSRR na Polskę]]. Był jednym spośród co najmniej kilku cywilnych obrońców, schwytanych przez nacierających żołnierzy [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] i przywiązanych do pancerzy nacierających [[czołg]]ów w charakterze „żywych tarcz”. |
||
Był synem służącej Zofii Jasińskiej, półsierotą, wychowankiem Zakładu Dobroczynności. W czasie sowieckiego ataku rzucił [[Butelka zapalająca|koktajl Mołotowa]] na nacierający czołg sowiecki, ale zapomniał go zapalić. Schwytany przez Sowietów, został skatowany i przywiązany jako żywa tarcza do czołgu. Odbity przez Polaków, skonał na rękach matki, która zdążyła mu powiedzieć: ''Tadzik, ciesz się! Polska armia wraca! Ułani z chorągwiami! Śpiewają!!!''<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Grzelak | imię = Czesław | tytuł = Wilno-Grodno-Kodziowce 1939 | data = 2002 | wydawca = Bellona | miejsce = Warszawa | isbn = 83-11-09457-8 | strony = 129}}</ref><ref>{{cytuj stronę| url = http://kresy24.pl/showArticles/article_id/22/| tytuł =Grażyna Lipińska o męczeńskiej śmierci Tadka Jasińskiego, 13-letniego obrońcy Grodna| data dostępu = 2 grudnia 2009| autor = | opublikowany = [http://kresy24.pl kresy24.pl]| praca = | data = 2008-09-02| język = pl}}</ref>. |
Był synem służącej Zofii Jasińskiej, półsierotą, wychowankiem Zakładu Dobroczynności. W czasie sowieckiego ataku rzucił [[Butelka zapalająca|koktajl Mołotowa]] na nacierający czołg sowiecki, ale zapomniał go zapalić. Schwytany przez Sowietów, został skatowany i przywiązany jako żywa tarcza do czołgu. Odbity przez Polaków, skonał na rękach matki, która zdążyła mu powiedzieć: ''Tadzik, ciesz się! Polska armia wraca! Ułani z chorągwiami! Śpiewają!!!''<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Grzelak | imię = Czesław | tytuł = Wilno-Grodno-Kodziowce 1939 | data = 2002 | wydawca = Bellona | miejsce = Warszawa | isbn = 83-11-09457-8 | strony = 129}}</ref><ref>{{cytuj stronę| url = http://kresy24.pl/showArticles/article_id/22/| tytuł =Grażyna Lipińska o męczeńskiej śmierci Tadka Jasińskiego, 13-letniego obrońcy Grodna| data dostępu = 2 grudnia 2009| autor = | opublikowany = [http://kresy24.pl kresy24.pl]| praca = | data = 2008-09-02| język = pl}}</ref>. |
||
Wersja z 01:28, 17 gru 2019
Tadeusz Jasiński (ur. 1926, zm. 21 września 1939 w Grodnie) – jeden z młodocianych obrońców Grodna we wrześniu 1939 r., podczas ataku ZSRR na Polskę. Był jednym spośród co najmniej kilku cywilnych obrońców, schwytanych przez nacierających żołnierzy Armii Czerwonej i przywiązanych do pancerzy nacierających czołgów w charakterze „żywych tarcz”.
Był synem służącej Zofii Jasińskiej, półsierotą, wychowankiem Zakładu Dobroczynności. W czasie sowieckiego ataku rzucił koktajl Mołotowa na nacierający czołg sowiecki, ale zapomniał go zapalić. Schwytany przez Sowietów, został skatowany i przywiązany jako żywa tarcza do czołgu. Odbity przez Polaków, skonał na rękach matki, która zdążyła mu powiedzieć: Tadzik, ciesz się! Polska armia wraca! Ułani z chorągwiami! Śpiewają!!![1][2].
W październiku 2006 wrocławska rada miejska zdecydowała uhonorować jego pamięć, nazywając jeden z bulwarów położonych przy miejskiej fosie Bulwarem Tadka Jasińskiego[3]. W 2010 r. jego imię nadano ulicom w Sochaczewie[4], Kędzierzynie-Koźlu[5] oraz w Białymstoku. Uchwałą Rady Miasta Świdnik z dnia 28 października 2010 w sprawie nadania nazwy ulicy w Świdniku, jednej z ulic na terenie miasta nadano nazwę ul. Tadzia Jasińskiego.
Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 14 września 2009, za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za wykazane bohaterstwo podczas obrony Grodna we wrześniu 1939, został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[6].
Przypisy
- ↑ Czesław Grzelak: Wilno-Grodno-Kodziowce 1939. Warszawa: Bellona, 2002, s. 129. ISBN 83-11-09457-8.
- ↑ Grażyna Lipińska o męczeńskiej śmierci Tadka Jasińskiego, 13-letniego obrońcy Grodna. kresy24.pl, 2008-09-02. [dostęp 2 grudnia 2009]. (pol.).
- ↑ Protokół nr LVI/06 Sesji Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 5 października 2006 r., cz. II. Rada Miejska Wrocławia, 2006-10-05. [dostęp 2009-10-08].
- ↑ http://www.e-sochaczew.pl/sochaczew,wiekopomna-chwila-dla-ulicy-jasinskiego,26363.html
- ↑ BIP Kędzierzyn Koźle – u_613 [online], www.kedzierzynkozle.pl [dostęp 2015-12-15].
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 27, poz. 275