Stołowicze: Różnice pomiędzy wersjami

Stołowicze
Сталовічы
	; Cerkiew Zaśnięcia NMP (dawny kościół katolicki)
Państwo	Białoruś
Obwód	brzeski
Rejon	baranowicki
Wysokość	192 m n.p.m.
Populacja ; • liczba ludności	; ok. 600
Kod pocztowy	225313
	Położenie na mapie obwodu brzeskiego Stołowicze
	Położenie na mapie Białorusi Stołowicze
	53°12′53″N 26°02′12″E/53,214722 26,036667
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 16:18, 8 sty 2020

Stołowicze, Stwołowicze (biał. Сталовічы) – wieś na Białorusi, w rejonie baranowickim, obwodu brzeskiego, centrum administracyjne stołowieckiej rady wiejskiej.

Miasto magnackie położona była w końcu XVIII wieku w powiecie nowogródzkim województwa nowogródzkiego^[1].

Dzisiaj w Stołowiczach zamieszkuje ok. 600 mieszkańców. We wsi znajduje się rzymskokatolicka parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Stołowiczach, oddział pocztowy, oddział „BiełarusBanku”, przedszkole, dom kultury, biblioteka, stołówka oraz kilka sklepów. Do 1953 w Stołowiczach istniała szkoła podstawowa, którą później przeniesiono do miejscowości Kastrycznicki, 1,5 km od Stołowicz.

Historia

Jedna z najstarszych wsi rejonu baranowickiego, znana z XV w. W 1657 roku Radziwiłłowie przy kościele zbudowali szpital. Koło miejscowości 23 września 1771 rozegrała się bitwa pod Stołowiczami, podczas której konfederaci barscy pod dowództwem hetmana wielkiego litewskiego Michała Kazimierza Ogińskiego zostali pokonani przez oddział rosyjski Suworowa. W 1886 roku po śmierci ostatniego ordynata kleckiego Leona Radziwiłła, Stołowicze zostały włączone do ordynacji nieświeskiej. Miejscowość była miejscem zaciętych działań zbrojnych 81 Pułku Strzelców Grodzieńskich w okresie wojny polsko-bolszewickiej.

Do 1939 w województwie nowogródzkim w granicach II Rzeczypospolitej, siedziba wiejskiej gminy Stołowicze. Od września 1939 roku pod okupacją ZSRR, a w latach 1941-1943 pod okupacją III Rzeszy niemieckiej.

Zabytki

Pierwszy kościół katolicki w Stołowiczach ufundował w latach 1637-1639 podczaszy wielki litewski Zygmunt Karol Radziwiłł dla miejscowej komandorii Zakonu Maltańskiego. W 1639 roku powstała Kaplicą Loretańska mieszcząca słynącą cudami figurę Matki Boskiej. W XVIII w. na jego miejscu powstał nowy kościół pw. św. Jana Chrzciciela w stylu baroku wileńskiego. Dolną część zaprojektował Józef III Fontana, ale po 1743 roku kościół dokończył Jan Krzysztof Glaubitz, który zaprojektował też ołtarz główny^[2]. W 1817 rosyjscy zaborcy zabronili działalności Zakonu Maltańskiego. W 1868 w wyniku represji po Powstaniu styczniowym kościół katolicki zamieniono na cerkiew prawosławną, a parafię zlikwidowano. Obecnie jest to prawosławna cerkiew Zaśnięcia NMP.
Kościół katolicki pw. Serca Pana Jezusa z lat 1907-1911 roku w stylu neogotyckim

Linki zewnętrzne

Stołowicze w szukamypolski.com

Przypisy

↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 99.
↑ Mariusz Karpowicz, Wileńska odmiana architektury XVIII wieku, Wydawnictwo: Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012, ISBN 978-83-63580-10-0

Stołowicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 364 .

[1] Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 99.

[2] Mariusz Karpowicz, Wileńska odmiana architektury XVIII wieku, Wydawnictwo: Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012, ISBN 978-83-63580-10-0

[1]

[2]

@@ Linia 30: / Linia 30: @@
 == Historia ==
-Jedna z najstarszych wsi rejonu baranowickiego, znana z XV w. W 1657 roku Radziwiłłowie przy kościele zbudowali szpital. Koło miejscowości 23 września 1771 rozegrała się [[bitwa pod Stołowiczami]], podczas której [[Konfederacja barska|konfederaci barscy]] pod dowództwem  hetmana wielkiego litewskiego [[Michał Kazimierz Ogiński|Michała Kazimierza Ogińskiego]] starli się z oddziałem rosyjskim Suworowa i ponieśli porażkę. W 1886 roku po śmierci ostatniego [[Kleck|ordynata kleckiego]] Leona Radziwiłła, Stołowicze zostały włączone do ordynacji nieświeskiej. Miejscowość ta była również miejscem zaciętych działań zbrojnych [[81 Pułk Strzelców Grodzieńskich|81 Pułku Strzelców Grodzieńskich]] w okresie [[wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]].
+Jedna z najstarszych wsi rejonu baranowickiego, znana z XV w. W 1657 roku Radziwiłłowie przy kościele zbudowali szpital. Koło miejscowości 23 września 1771 rozegrała się [[bitwa pod Stołowiczami]], podczas której [[Konfederacja barska|konfederaci barscy]] pod dowództwem  hetmana wielkiego litewskiego [[Michał Kazimierz Ogiński|Michała Kazimierza Ogińskiego]] zostali pokonani przez oddział rosyjski Suworowa. W 1886 roku po śmierci ostatniego [[Kleck|ordynata kleckiego]] Leona Radziwiłła, Stołowicze zostały włączone do ordynacji nieświeskiej. Miejscowość była miejscem zaciętych działań zbrojnych [[81 Pułk Strzelców Grodzieńskich|81 Pułku Strzelców Grodzieńskich]] w okresie [[wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]].
 Do 1939 w [[Województwo nowogródzkie (II Rzeczpospolita)|województwie nowogródzkim]] w granicach [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]], siedziba wiejskiej [[gmina Stołowicze|gminy Stołowicze]]. Od września 1939 roku pod okupacją ZSRR, a w latach 1941-1943 pod okupacją III Rzeszy niemieckiej.