Sphenomorphini
| Sphenomorphini | |||
| Welch, 1982[1] | |||
_female_(15385530980).jpg) Przedstawiciel podrodziny – Sphenomorphus cyanolaemus | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię |
Sphenomorphini | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Sphenomorphus Fitzinger, 1843 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Rodzaje | |||
| |||
Sphenomorphini – plemię jaszczurek z podrodziny Lygosominae w obrębie rodziny scynkowatych (Scincidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Plemię obejmuje gatunki występujące w południowej i południowo-wschodniej Azji, Australazji i Ameryce Północnej[7][8].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do plemienia należą następujące rodzaje[7]:
- Alpinoscincus Slavenko, Tamar, Tallowin, Kraus, Allison, Carranza & Meiri, 2021
- Anomalopus Duméril, 1851
- Calorodius Torkkola, Worthington Wilmer, Hutchinson, Couper & Oliver, 2022 – jedynym przedstawicielem jest Calorodius thorntonensis (Greer, 1983)
- Calyptotis De Vis, 1886
- Coeranoscincus Wells & Wellington, 1985
- Coggeria Couper, Covacevich, Masterson & Shea, 1996 – jedynym przedstawicielem jest Coggeria naufragus Couper, Covacevich, Masterson & Shea, 1996
- Concinnia Wells & Wellington, 1984
- Ctenotus Storr, 1964
- Eremiascincus Greer, 1979
- Eulamprus Fitzinger, 1843
- Fojia Greer & Simon, 1982 – jedynym przedstawicielem jest Fojia bumui Greer & Simon, 1982
- Glaphyromorphus Wells & Wellington, 1984
- Gnypetoscincus Wells & Wellington, 1984 – jedynym przedstawicielem jest Gnypetoscincus queenslandiae (De Vis, 1890)
- Hemiergis Wagler, 1830
- Insulasaurus Taylor, 1925
- Isopachys Lönnberg, 1916
- Kaestlea Eremchenko & Das, 2004
- Larutia Böhme, 1981
- Leptoseps Greer, 1997
- Lerista Bell, 1833
- Lipinia Gray, 1845
- Lobulia Greer, 1974
- Nangura Couper, Covacevich & James, 1993 – jedynym przedstawicielem jest Nangura spinosa Couper, Covacevich & James, 1993
- Notoscincus Fuhn, 1969
- Nubeoscincus Slavenko, Tamar, Tallowin, Kraus, Allison, Carranza & Meiri, 2021
- Ophioscincus Peters, 1873
- Ornithuroscincus Slavenko, Tamar, Tallowin, Kraus, Allison, Carranza & Meiri, 2021
- Otosaurus Gray, 1845 – jedynym przedstawicielem jest Otosaurus cumingi Gray, 1845
- Palaia Slavenko, Tamar, Tallowin, Kraus, Allison, Carranza & Meiri, 2021 – jedynym przedstawicielem jest Palaia pulchra (Boulenger, 1903)
- Papuascincus Allison & Greer, 1986
- Parvoscincus Ferner, Brown & Greer, 1997
- Pinoyscincus Linkem, Diesmos & Brown, 2011
- Praeteropus Hutchinson, Couper, Amey & Wilmer, 2021
- Prasinohaema Greer, 1974
- Protoblepharus Mirza, Bragin, Bhosale, Gowande, Patel & Poyarkov, 2022
- Saiphos Gray, 1831 – jedynym przedstawicielem jest Saiphos equalis (Gray, 1825)
- Scincella Mittleman, 1950
- Sepsiscus Hutchinson, Couper, Amey & Wilmer, 2021 – jedynym przedstawicielem jest Sepsiscus pluto (Ingram, 1977)
- Silvascincus Skinner, Hutchinson & Lee, 2013
- Sphenomorphus Fitzinger, 1843
- Tropidophorus Duméril & Bibron, 1839
- Tumbunascincus Skinner, Hutchinson & Lee, 2013 – jedynym przedstawicielem jest Tumbunascincus luteilateralis (Covacevich & McDonald, 1980)
- Tytthoscincus Linkem, Diesmos & Brown, 2011
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Rhodona Gray, 1839; nomen oblitum.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Ablepharus Fitzinger, 1824; nomen oblitum.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Ophiopsis Fitzinger, 1843 (= Lerista Bell, 1833); nomen oblitum.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Tropidophorus Duméril & Bibron, 1839; nomen oblitum.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ K.R.G. Welch. Herpetology of the Old World 2. Preliminary comments on the classification of skinks (family Scincidae) with specific reference to those genera found in Africa, Europe and southwest Asia. „Herptile”. 7 (4), s. 26, 1982. (ang.).
- ↑ J.E. Gray. Catalogue of the slender-tongued saurians, with descriptions of many new genera and species. „Annals of natural history”. 2 (11), s. 335, 1839. (ang.).
- ↑ a b L.J.F.J. Fitzinger: Systema reptilium. Fasciculus primus, Amblyglossae. Vindobonae: Braumüller et Seidel, 1843, s. 23. (łac.).
- ↑ J.E. Gray: Catalogue of the Specimens of lizards in the collection of the British museum. London: The Trustees, 1845, s. 100. (ang.).
- ↑ S.B. Hedges & C.E. Conn. A new skink fauna from Caribbean islands (Squamata, Mabuyidae, Mabuyinae). „Zootaxa”. 3288 (1), s. 28, 2012. DOI: 10.11646/zootaxa.3288.1.1. (ang.).
- ↑ R.A. Hitchmough, G.B. Patterson & D.G. Chapple: Putting a name to diversity: taxonomy of the New Zealand lizard fauna. W: D.G. Chapple (red.): New Zealand Lizards. Cham: Springer, 2016, s. 94. ISBN 978-3-319-41672-4. (ang.).
- ↑ a b P. Uetz & J. Hallermann: Higher taxa: Sphenomorphini. The Reptile Database. [dostęp 2024-01-27]. (ang.).
- ↑ R. Midtgaard: Family Scincidae. RepFocus. [dostęp 2024-01-15]. (ang.).