Stanisław Błażejewski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Błażejewski
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

5 października 1890
Pawłowo Żońskie

Data i miejsce śmierci

8 maja 1958
Pleszew

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

baon wartowniczy nr 71

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941)

Stanisław Błażejewski (ur. 5 października 1890 w Pawłowie Żońskim, zm. 8 maja 1958 w Pleszewie) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Pawłowie Żońskim, w powiecie wągrowieckim, w rodzinie Wincentego i Franciszki ze Słoińskich.

Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii niemieckiej. Służył w 61 Pułku Piechoty w Bydgoszczy[1][2]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1041. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. 10 lipca tego roku został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy I batalionu[4][5]. Po 1924 został przydzielony do 15 Dywizji Piechoty w Bydgoszczy na stanowisko oficera sztabu[6]. W listopadzie 1928 został przeniesiony do 25 Pułku Piechoty w Piotrkowie[7]. W marcu 1930 został wyznaczony w tym pułku na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy II batalionu[8][9]. 2 grudnia tego roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 17. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. W listopadzie 1933 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[11]. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII[12], a później przeniesiony w stan spoczynku.

We wrześniu 1939 roku był dowódcą baonu wartowniczego nr 71 zmobilizowanego przez KRU Poznań Miasto[13]. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu XVIII A (nr jeńca 4185), od 31 maja 1940 roku w Oflagu II C Woldenberg, a później w Oflagu VII A Murnau[14].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 183, 559.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 270, 357.
  3. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 55.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 551.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 299, 413.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 128, 189.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 337.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 100.
  9. ↑ Jarno 2003 ↓, s. 99.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 329.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 6.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
  13. ↑ Bauer i Polak 1983 ↓, s. 499.
  14. ↑ Straty ↓.
  15. ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 37, 555.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Błażejewski&oldid=67418120”