Stanisław Celiński (polityk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Celiński
Data i miejsce urodzenia

25 października 1919
Celiny

Data śmierci

12 sierpnia 1995

Poseł VII kadencji Sejmu PRL
Okres

od 21 marca 1976
do 21 marca 1980

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal 30-lecia Polski Ludowej

Stanisław Celiński (ur. 25 października 1919 w Celinach, zm. 12 sierpnia 1995) – polski szlifierz, poseł na Sejm PRL VII kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana i Rozalii z domu Karwowskiej. Uzyskał wykształcenie zasadnicze zawodowe. W 1941 wywieziono go do zakładów Steyr w Austrii, gdzie pracował do stycznia 1943 – wówczas został aresztowany i osadzony w obozie Auschwitz. Następnie przebywał do końca II wojny światowej w obozie Mauthausen. Po powrocie do Polski pracował do 1948 w Zakładach Przemysłu Drzewnego Biała Podlaska, po czym został zatrudniony jako szlifierz w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego Mielec. W 1976 uzyskał mandat posła na Sejm PRL w okręgu Rzeszów z ramienia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Zasiadał w Komisji Komunikacji i Łączności oraz w Komisji Oświaty i Wychowania. W 1980 przeszedł na emeryturę. Został działaczem Związku Inwalidów Wojennych oraz Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych.

Pochowany na cmentarzu komunalnym w Mielcu.

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]