Stanisław Doliński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Doliński
major obserwator major obserwator
Data i miejsce urodzenia

4 marca 1905
Siennica

Data i miejsce śmierci

31 maja 1967
Weston-super-Mare

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

62 eskadra liniowa
63 eskadra towarzysząca
42. eskadra liniowa
dywizjon 301

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, czterokrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Lotniczy

Stanisław Doliński (ur. 4 marca 1905 w Siennicy, zm. 31 maja 1967 w Weston-super-Mare[1]) – major obserwator Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, dowódca dywizjonu 301, kawaler Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1925 roku rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Lotnictwa w Grudziądzu, którą ukończył w 1927 r. z 51 lokatą. W stopniu sierżanta podchorążego obserwatora został skierowany do 62. eskadry liniowej 6. pułku lotniczego[2].

W 1928 roku otrzymał awans na stopień podporucznika, w 1930 r. został przeniesiony do 63. eskadry towarzyszącej na stanowisko dowódcy plutonu. W 1931 roku otrzymał awans na stopień porucznika. W lutym 1937 roku został przeniesiony do 4 pułku lotniczego w Toruniu i przydzielony do 42. eskadry liniowej[2]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 i 14. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[3]. W tym samym miesiącu pełnił służbę na stanowisku oficera taktycznego I/4 dywizjonu liniowego[4].

W czasie kampanii wrześniowej służył jako oficer sztabu lotnictwa Armii „Pomorze”. Przedostał się do Wielkiej Brytanii gdzie wstąpił do Polskich Sił Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF P-0849. W latach 1940–1944 służył w dywizjonie 301[5]. W nocy z 28 na 29 marca 1942 roku wziął udział w wyprawie na Lubekę. Podczas powrotu znad celu jego Vickers Wellington R1615 GR-G został zaatakowany przez dwa nocne myśliwce, w czasie walki strzelec sierż. Andrzej Rudel zestrzelił Ju 88[6]. W czerwcu został mianowany dowódcą eskadry "A"[2][7]. Od 3 do 16 lipca pełnił obowiązki dowódcy dywizjonu podczas pobytu kpt. Henryka Kołodziejka na kursie[8].

W kwietniu 1944 roku został odkomenderowany na V kurs w Wyższej Szkole Lotniczej, który ukończył w listopadzie. Następnie był zatrudniony jako wykładowca w katedrze lotnictwa bombowego WSL[5].

Po demobilizacji pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 31 maja 1967 roku i został pochowany na cmentarzu w Weston-super-Mare[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Doliński Stanisław. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-08-21].
  2. ↑ a b c Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2002, s. 47. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
  3. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 212.
  4. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 782.
  5. ↑ a b c Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012, s. 157. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
  6. ↑ Hodyra 2016 ↓, s. 59.
  7. ↑ Hodyra 2016 ↓, s. 72.
  8. ↑ Hodyra 2016 ↓, s. 74.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piotr Hodyra: 301 Dywizjon Bombowy 1940-1943. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Alma-Press, 2016. ISBN 978-83-7020-664-2. OCLC 971435802.
  • Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012, s. 157. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
  • Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2002, s. 47. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Doliński&oldid=72386092”