Stanisław Pieńkowski (żołnierz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Pieńkowski, fotografia z ok. 1920 roku

Stanisław Maria Pieńkowski ps. Strzembosz, Brona, Hubert (ur. 24 września 1900 w Warszawie, zm. 1989) – organizator ruchu oporu m.in. Sztabu i Inspektoratu SZP na kilka powiatów na Podkarpaciu, m.in. zalążek AK OP-15, porucznik. Od 1915 uczestniczył w konspiracji i w walkach o niepodległość Polski. W 1919 w walce z Niemcami został ciężko ranny.

W 1939 r. tuż przed rozpoczęciem wojny, był zatrudniony jako radca ministerialnego urzędu wojewódzkiego, b. kierownik referatu polityczno-narodowego w Poznaniu[1]. Dojechał na rowerze z Miejsca Piastowego do Warszawy w celu nawiązania kontaktów z dawnymi peowiakami w SZP w Warszawie, przyjmując dawny peowiacki pseudonim Strzembosz.

Zorganizował zebranie w październiku, w mieszkaniu ks. Jana Góreckiego w Miejscu Piastowym i powołał Inspektorat SZP obejmujący powiaty: Sanok, Krosno, Brzozów, Jasło oraz Sztab Inspektoratu na kilka powiatów zostając inspektorem, z zastępcą Rudolfem Rybą Rudekiem i adiutantem por. Józefem Cząstką. Na szczeblu centralnym kontaktował się z powołaną 27 września 1939 r. SZP. n z dowódcą obrony Warszawy; gen Juliusza Rómmlem i z dowódcą SZP generałem Michałem Karaszewicz-Tokarzewskim. Był czynnym obserwatorem prób z bronią rakietową V-2.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jest autorem opracowania: „Mniejszości narodowe w obliczu drugiej wojny światowej” (maszynopis, stron: 1-232, w posiadaniu rodziny w Poznaniu).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Łukasz Grzywacz-Świtalski: Z walk na Podkarpaciu, Warszawa 1971.