Stary Kocin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stary Kocin
wieś
Ilustracja
Fragment zabudowy w miejscowości Stary Kocin
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

częstochowski

Gmina

Mykanów

Liczba ludności (2008)

462

Strefa numeracyjna

34

Kod pocztowy

42-231[2]

Tablice rejestracyjne

SCZ

SIMC

0139034

Położenie na mapie gminy Mykanów
Mapa konturowa gminy Mykanów, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Stary Kocin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Stary Kocin”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Stary Kocin”
Położenie na mapie powiatu częstochowskiego
Mapa konturowa powiatu częstochowskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Stary Kocin”
Ziemia50°57′17″N 19°06′59″E/50,954722 19,116389[1]

Stary Kocinwieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Mykanów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Wieś leży nad rzeką Czarną Okszą, od tego fragmentu nazywaną Kocinką.

Części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Stary Kocin[3][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
1001616 Dżystka część wsi
0139057 Parcele część wsi
0139063 Przedkocin przysiółek

Potyczka pod Kocinem[edytuj | edytuj kod]

3 października 1863 roku podczas powstania styczniowego, pomiędzy Kocinem, Ostrowami, a Nowym Folwarkiem doszło do starcia z kolumną wojska rosyjskiego dowodzoną przez Pisankę. Pod naczelnym dowództwem kapitana Jana Przybyłowicza powstańcy zorganizowali się w 3 małe oddziałki po 30 ludzi. Przeciw dwom połączonym oddziałkom porucznika Konstantego Kraszewskiego i podporucznika Franciszka Ciszewskiego (Ciszkowskiego lub Cieszewskiego), liczącym razem 70 ochotników, wysłali Rosjanie na wiadomość o egzekucji w Dźbowie, kilka kolumn, razem około 800 ludzi z Wielunia, Krzepic i innych miejscowości. Pod Kocinem Rosjanie posiadali 130 kozaków i półtorej roty piechoty. Przez dwie godziny garstka powstańców mężny stawiała opór, lecz ostatecznie ulec musiała liczebnej przewadze nieprzyjaciela. Poległo 15 powstańców na polu boju, 23 było rannych, a 17 dostało się do niewoli, między nimi podoficer (podporucznik?) Szefer (Feter), powieszony natychmiast przez Rosjan. Ciszewski broniąc się do końca, poległ okryty siedemnastoma ranami. Ciała rannych były bardzo zeszpecone, ponieważ Rosjanie rannym podrzynali gardła. Niedobitki oddziału zdołały z bronią z bronią w ręku przedrzeć się przez szeregi rosyjskie, broniąc się kolbami i bagnetami.

Spieszącego z rozkazu naczelnika woj. powiatu wieluńskiego ku Kocinowi w celu połączenia się z Kraszewskim i Ciszewskim, Jana Przybyłowicza, tegoż dnia pochwycili Rosjanie w Nowym Folwarku. Następnego dnia Rosjanie pojmali w Zagórzu Kraszewskiego, gdy starał się zebrać rozproszony oddziałek. Obu 12 października powieszono w Dźbowie, wraz z szeregowcem Kondrateńką, Rosjaninem, który walczył po stronie powstańców.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 129855
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., lipiec 2014, s. 1127 [zarchiwizowane 2014-09-28].
  3. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. GUS. Rejestr TERYT

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Zieliński, "Bitwy i potyczki 1863-1864", 1913