Stary Stąporków

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stary Stąporków
Dzielnica Stąporkowa
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

konecki

Miasto

Stąporków

W granicach Stąporkowa

13 listopada 1954

SIMC

0948348

Populacja (1943)
• liczba ludności


924

Położenie na mapie Stąporkowa
Mapa konturowa Stąporkowa, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Stary Stąporków”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Stary Stąporków”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Stary Stąporków”
Położenie na mapie powiatu koneckiego
Mapa konturowa powiatu koneckiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Stary Stąporków”
Położenie na mapie gminy Stąporków
Mapa konturowa gminy Stąporków, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Stary Stąporków”
Ziemia51°08′16″N 20°32′51″E/51,137778 20,547500

Stary Stąporków (hist. Stąporków) – dzielnica w środkowo-zachodniej części miasta Stąporkowa w woj. świętokrzyskim, w powiecie koneckim. Rozpościera się wzdłuż ulicy 1 Maja[1]. Do 1954 roku samodzielna wieś o odrębnej historii administracyjnej od Nowego Stąporkowa związanego z gminą Odrowąż.

Stary Stąporków występuje w historycznych dokumentach po prostu jako Stąporków[2], a rozróżnik Stary został dodano dopiero po wchłonięciu zarówno Stąporkowa jak i Nowego Stąporkowa przez nowy organizm miejski Stąporków[1].

Stary Stąporków to typowa ulicówka, która nie rozwinęła się i zachowała wiejski układ przestrzenny. Natomiast rozwój swój miasto Stąporków zawdzięcza funkcjonowaniu w okolicy przemysłu hutniczego i górniczego, i wybudowaniu na wschód od (Starego) Stąporkowa wielkiej osady fabrycznej w stylu socrealistycznym. Osada ta przejęła swoją nazwę od wsi Stąporków[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Stąporków to dawna wieś. W latach 1867–1954 należał do gminy Duraczów w powiecie koneckim, początkowo w guberni kieleckiej, a od 1919 w woj. kieleckim[3]. Tam 4 listopada 1933 utworzył gromadę o nazwie Stąporków w gminie Duraczów, składającą się także z rozwijającej się obok osady fabrycznej Stąporków, terenów Kolei Państwowych, obszarów leśnych majątku Końskie Wielkie z uroczyskiem Mokra oraz tartaku "Anna"[4]. 1 kwietnia 1939 wraz z główną częścią powiatu koneckiego został włączony do woj. łódzkiego[5].

Podczas II wojny światowej włączony do Generalnego Gubernatorstwa (dystrykt radomski), nadal jako gromada w gminie Duraczów, licząca w 1943 roku 924 mieszkańców[6]. Po wojnie początkowo w województwie łódzkim, a od 6 lipca 1950 ponownie w województwa kieleckim[7], jako jedna z 23 gromad gminy Duraczów w powiecie koneckim[8].

W związku z reformą znoszącą gminy jesienią 1954 roku, Stąporków włączono do nowo utworzonej gromady Stąporków Nowy, z siedzibą w Stąporkowie Nowym. W skład gromady Stąporków Nowy weszły: Sadykierz i Stąporków (Stary) ze zniesionej gminy Duraczów oraz Nieborów, Koprusa, Miła, Stąporków Nowy i Wołów ze zniesionej gminy Odrowąż[9].

Gromada Stąporków Nowy przetrwała zaledwie sześć tygodni, bo już 13 listopada 1954 zniesiono ją w związku z nadaniem jej statusu osiedla o nazwie Stąporków[10],przez co Stąporków Stary stał się integralną częścią Stąporkowa. 1 stycznia 1967 osiedlu Stąporków nadano status miasta, w związku z czym Stąporków Stary stał się obszarem miejskim[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Rutkowska-Siuda, D. (2019) Od wiejskiej osady do przemysłowego miasta: Historia i rozwój urbanistyczny Stąporkowa od XVIII w. do lat sześćdziesiątych XX w.
  2. Stąporków, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 307.
  3. M.P. z 1926 r. nr 19, poz. 55
  4. Kielecki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 29, poz. 184
  5. Dz.U. z 1938 r. nr 27, poz. 240
  6. Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG
  7. Dz.U. z 1950 r. nr 28, poz. 255
  8. Wykaz gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej: według stanu na z dnia 1 VII 1952 r.
  9. Uchwała Nr 13c/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu kieleckiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 20 grudnia 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 31 grudnia 1954 r., Nr. 15, Poz. 104)
  10. Dz.U. z 1954 r. nr 49, poz. 253
  11. Dz.U. z 1966 r. nr 52, poz. 318