Stołowa pilarka tarczowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stołowa pilarka tarczowa
Ilustracja
Pilarka tarczowa w wykonaniu fabrycznym, widoczny tzw. klin rozszczepiający
Przeznaczenie

przecinanie elementów drewnianych

Budowa

podstawa, blat, napęd, tarcza, osłony

Osprzęt

tarcze tnące

Podobne

pilarka elektryczna

Piła tarczowa „domowej” konstrukcji, zwraca uwagę brak osłon

Stołowa pilarka tarczowa (krajzega – nazwa używana głównie w centralnej Polsce, trajzega – głównie w woj. łódzkim oraz świętokrzyskim, cyrkularka, cyrkulatka, curkulatka, – głównie w Galicji, piła do drewna, piła budowlana) – maszyna służąca do cięcia drewna, rzadziej betonu, płytek ceramicznych, aluminium przy pomocy piły mającej kształt okrągłej tarczy zębatej.

Składa się z podstawy (kratownica metalowa lub żeliwny odlew; dawniej także drewniany stół o wzmocnionej konstrukcji), do której umocowany jest blat (stalowy bądź aluminiowy, w konstrukcjach domowych często drewniany lub z lignofolu) i wałek z przymocowaną piłą tarczową. Wałek ten jest napędzany paskiem klinowym do prędkości ok. 2–4 tys. obr./min przez silnik zamocowany w dolnej części konstrukcji.

Silnik elektryczny w niej zamocowany jest najczęściej trójfazowym silnikiem asynchronicznym pracującym przy napięciu trójfazowym 400 V.

Ze względu na prostą konstrukcję, piły tarczowe często wykonywane są w domowych warunkach. Zwykle nie posiadają one osłon ani innych zabezpieczeń (np. tzw. klina rozszczepiającego czy wyłącznika awaryjnego), co jest częstą przyczyną wypadków.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]