Szczyt NATO w Brukseli 1975
| |
| Organizacja | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Data |
29–30 maja 1975 |
Szczyt NATO w Brukseli 1975 – 3. szczyt NATO zorganizowany w Brukseli 29–30 maja 1975.
3. Szczyt NATO poświęcony był przede wszystkim kryzysom naftowym będącym wynikiem wojny Jom Kipur toczącej się między Izraelem a koalicją Egiptu i Syrii. Sojusz wsparł też negocjacje prowadzone w ramach Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie.
Postanowienia szczytu[edytuj | edytuj kod]
Tematykę trzeciego szczytu Sojuszu Północnoatlantyckiego zdominował światowy kryzys paliwowy. Kraje arabskie po raz pierwszy użyły ropy naftowej nie tylko jako surowca energetycznego, ale także jako broni politycznego nacisku. W wyniku konfliktu zbrojnego z Izraelem, w ciągu kilku tygodni cena baryłki ropy wzrosła kilkakrotnie, co spowodowało recesję gospodarczą w krajach uprzemysłowionych[1].
Podsumowaniem szczytu był Komunikat końcowy[2], w którym przywódcy państw potwierdzili bezpieczeństwo każdego członka Sojuszu i zapewnili o jedności i solidarności państw członkowskich w obliczu kryzysu naftowego[3][1]. Przypomniano również, że zasadniczym celem NATO jest zapewnienie niezależności i bezpieczeństwa jego członkom oraz umożliwienie stworzenia trwałej struktury pokojowej. Zaznaczono przy tym, że alianci są zdeterminowani stawić czoła wszystkim wyzwaniom, w tym gospodarczym i militarnym, a zbiorowe bezpieczeństwo opiera się na zdolności odstraszania i obrony; jest czynnikiem stabilizującym stosunki międzynarodowe, a także istotnym warunkiem odprężenia i pokoju[3][4].
Członkowie NATO uczestniczący w Rokowaniach na temat Wzajemnej Redukcji Sił Zbrojnych, Uzbrojenia i Środków Towarzyszących w Europie Środkowej w Wiedniu podkreślili, że zrozumienie i współpraca wymaga zrównoważonego zmniejszania sił zbrojnych w Europie Środkowej. Na spotkaniu potwierdzono również, że istnieje istotny związek między détente w Europie, a sytuacją związaną z Berlinem. Sojusznicy opowiedzieli się też za współpracą i dialogiem w rozwiązywaniu problemów dotyczących wzrostu populacji, żywności, energii, surowców i środowiska[3][5].
Przywódcy państw przypomnieli, że perspektywy dla demokracji wiążą się ze wspólnym dziedzictwem ideałów wolności. Państwa NATO dążą do zwiększenia skuteczności i żywotności swojego członkostwa w Sojuszu, co ma fundamentalne znaczenie dla zachowania wartości, do których są głęboko przywiązane[3][5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Zarychta 2020 ↓, s. 71.
- ↑ Zarychta 2020 ↓, s. 103.
- ↑ a b c d NATO Summit Final Communiqué ↓, Brussels 1975.
- ↑ Zarychta 2020 ↓, s. 71–72.
- ↑ a b Zarychta 2020 ↓, s. 72.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Zarychta: Szczyty i sesje NATO platformą współpracy państw członkowskich. Gdynia: Akademia Marynarki Wojennej, 2020. ISBN 978-83-957735-7-0.
- NATO Summit Meeting of Heads of State and Government Brussels 1975 – Final Communiqué. NATO, 1975-05-30. [dostęp 2023-05-25]. (ang.).
