Szkoła Podoficerów Zawodowych Służby Weterynaryjnej
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1928 |
| Rozformowanie |
1937 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
Centralna Wojskowa Szkoła Podkownicza |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
płk Władysław Twardowski |
| Ostatni |
płk Józef Kulczycki |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
Szkoła Podoficerów Zawodowych Służby Weterynaryjnej – szkoła podoficerska służby weterynaryjnej Wojska Polskiego II RP.
Utworzenie szkoły[edytuj | edytuj kod]
W latach 1926-1928 funkcjonowały:
- 1 Okręgowa Szkoła Służby Weterynaryjnej – płk lek. wet. Władysław Twardowski,
- 3 Okręgowa Szkoła Służby Weterynaryjnej – mjr lek. wet. Michał Podsędkowski,
- 5 Okręgowa Szkoła Służby Weterynaryjnej – ppłk lek. wet. Stanisław Pietruszka,
- 6 Okręgowa Szkoła Służby Weterynaryjnej – mjr lek. wet. Jan Zenkner,
- 7 Okręgowa Szkoła Służby Weterynaryjnej – ppłk lek. wet. Konstanty Stachurski[1].
Minister spraw wojskowych rozkazem nr B.Og.Org. 300 Org. z dniem 1 lutego 1928 roku zlikwidował Centralną Wojskową Szkołę Podkowniczą oraz okręgowe szkoły służby weterynaryjnej, a w ich miejsce utworzył Szkołę Podoficerów Zawodowych Służby Weterynaryjnej w Warszawie[2].
Z dniem 1 lutego 1937 szkoła została połączona z Wojskową Pracownią Weterynaryjną w Centrum Wyszkolenia i Badań Weterynaryjnych[3].
Organizacja szkoły[edytuj | edytuj kod]
Na czele szkoły stał komendant (sztabowy oficer lekarz weterynarii), któremu podlegały:
- personel kancelaryjny,
- kompania szkolna,
- klinika szkolna,
- kuźnia szkolna.
Kierownik kliniki szkolnej był jednocześnie kierownikiem kursu podoficerów weterynaryjnych, natomiast kierownik kuźni szkolnej – kierownikiem kursu majstrów podkuwaczy. Wszyscy oficerowie szkoły byli jednocześnie wykładowcami[2].
Kadra szkoły[edytuj | edytuj kod]
- Komendanci szkoły
- płk lek. wet. Władysław Twardowski (III 1928[4] – 30 XI 1929 → stan spoczynku[5])
- ppłk / płk lek. wet. dr Józef Kulczycki (1 XII 1929[6] – 1937 → komendant Centrum Wyszkolenia i Badań Weterynaryjnych)
- Kierownicy kliniki
- ppłk lek. wet. dr Józef Kulczycki (III 1928 – 1 XII 1929)
- kpt. lek. wet. Kazimierz Sidor (od 1 XII 1929[7])
- Kierownicy kuźni szkolnej
- mjr lek. wet. Stanisław Dowgiałło (od III 1928[8])
- mjr lek. wet. Franciszek Klepaczko (od 1 VI 1935[9])
- Obsada personalna szkoły w 1932 roku[10]
- komendant – płk lek. wet. dr Józef Kulczycki
- kierownik Centralnych Kursów Majstrów Podkuwaczy – mjr lek. wet. Stanisław Dowgiałło
- mjr lek. wet. Edward Łukasiewicz (do XII 1932 → lek. wet. 2 pac[11])
- ordynator – mjr lek. wet. Franciszek Klepaczko (od XII 1932[11])
- kpt. lek. wet. Kazimierz Sidor
- p.o. ordynatora – ppor. lek. wet. Feliks Gutowski[12]
- dowódca kompanii szkolnej – ppor. lek. wet. Tadeusz Kazimierz Sagal[12]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 131, 132, 166.
- ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, poz. 25.
- ↑ Böhm 1994 ↓, s. 228.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 132.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 10 grudnia 1929 roku, s. 355.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 407.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 379.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 166.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935 roku, s. 55.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 828.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 428.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 247.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Tadeusz Böhm: Z dziejów naczelnych władz wojskowych II Rzeczypospolitej. Organizacja i kompetencje Ministerstwa Spraw Wojskowych w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08368-1.