Tadeusz Żurowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Żurowski
Ilustracja
Tadeusz Żurowski (1930)
Data i miejsce urodzenia

3 kwietnia 1908
Zagórz

Data śmierci

26 sierpnia 1985

Miejsce spoczynku

Cmentarz Komunalny Północny w Warszawie

Narodowość

polska

Krewni i powinowaci

Kazimierz (brat), Halina (kuzynka)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej
Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Tadeusza Żurowskiego na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie

Tadeusz Roman Żurowski h. Leliwa (ur. 3 kwietnia 1908 w Zagórzu, zm. 26 sierpnia 1985) – polski architekt, historyk, archeolog, grafik i konserwator zabytków.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodu Żurowskich herbu Leliwa. Był synem Romana, urzędnika kolejowego[1]. W 1930 zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku[2]. Ukończył w 1934 studia pedagogiczno-nauczycielskie na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie oraz w 1940 studia na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej. Dyplom inżyniera architekta nostryfikował w Politechnice Gdańskiej (1951)[3]. Zawodowo pracował jako konserwator zabytków i archeolog.

W Wojsku Polskim został mianowany na stopień podporucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1932[4]. W 1934 był oficerem rezerwy 2 pułku Strzelców Podhalańskich z Sanoka i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sanok[5].

Po II wojnie światowej był zatrudniony w Biurze Odbudowy Stolicy (1945–1946), Warszawskim Biurze Odbudowy (do 1949). Następnie pełnił funkcje Naczelnika Wydziału Inspekcji i Realizacji w Naczelnej Dyrekcji Muzeów i Ochrony Zabytków w Ministerstwie Kultury i Sztuki (od 1950), później Naczelnika Wydziału Zabytków Archeologicznych[3]. Wspierał ideę rekonstrukcji klasztoru Karmelitów bosych w Zagórzu, przygotowując z urzędu plany odbudowy i zabezpieczenia całości inwestycji[6]. Był wieloletnim pracownikiem Zarządu Muzeów i Ochrony Zabytków w MKiSz[7].

Publikował prace z dziedziny archeologii, historii, historii sztuki, architektury, konserwacji i ochrony zabytków (łącznie ok. 100). Ponadto tworzył prace architektoniczne, malarskie i graficzne oraz ekslibrisy.

Zamieszkiwał przy ulicy Czeczota w Warszawie[8]. Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Komunalnym Północnym (kwatera W-II-17-13-7)[9].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Eks Libris Lwowski (1939)
  • Elektrokonserwacja (1949)
  • Budowle kultury łużyckiej w Biskupinie (1950; w: III sprawozdanie z prac wykopaliskowych w Biskupinie)
  • Inwentaryzacja fresków w Zagórzu (1951)
  • Prace konserwatorskie w kopalni neolitycznej w Krzemionkach Opatowickich (1954)
  • Trepcza, grodzisko pod Sanokiem (1955)
  • Pomiar archeologicznych stanowisk naziemnych (1955)
  • Zabytki etnograficzne Suwalszczyzny (1957)
  • Grot i rotunda w Gnieźnie (1957)
Katalogi wystaw
  • Ekslibris Tadeusza Romana Żurowskiego. Katalog (1973)
  • Zabytki w ekslibrisie Tadeusza Romana Żurowskiego. Katalog wystawy (1975)
  • Zabytki w ekslibrisie Tadeusza Romana Żurowskiego. Katalog wystawy (1976)
  • Ekslibris Tadeusza Romana Żurowskiego. Katalog wystawy (1977)
  • Ekslibris Tadeusza Romana Żurowskiego. Katalog wystawy (1978)
  • Ekslibris Tadeusza Romana Żurowskiego. Katalog wystawy (1982)
  • Tadeusz Roman Żurowski i konserwatorstwo archeologiczne w Polsce XX wieku (1999)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Państwowe Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku. Katalog główny, rok 1921/22 (zespół 7, sygn. 82). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 210.
  2. ↑ XLIII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku za rok szkolny 1929/30. Sanok: 1930, s. 18, 24.
  3. ↑ a b In memoriam - Pamięci Architektów Polskich - Tadeusz Roman Żurowski [online], www.archimemory.pl [dostęp 2023-11-22].
  4. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 105.
  5. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 575.
  6. ↑ Zagórski karmel – ruiny klasztoru w Zagórzu. twojebieszczady.net. [dostęp 2017-11-25].
  7. ↑ Jan Gromnicki, Sympozjum z okazji 90-tej rocznicy urodzin Tadeusza R. Żurowskiego, „Wiadomości Konserwatorskie” (23), 1998, s. 53.
  8. ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 15.
  9. ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-11-22].
  10. ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Żurowski&oldid=71974827”