Tadeusz Bojakowski
| |
 sierżant
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Tadeusz Bojakowski (ur. 18 września 1912, zm. 9 maja 1941) – sierżant pilot lotnictwa Wojska Polskiego i Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 walczył w składzie 41 Eskadry Rozpoznawczej. Po utraceniu wszystkich samolotów przez jednostkę, jej rzut kołowy od 15 września rozpoczął ewakuację poprzez Kołomyję i Kuty do Rumunii. Granicę przekroczył 18 września. Z Rumunii ewakuował się do Francji i dalej do Wielkiej Brytanii, gdzie dotarł w czerwcu 1940. W Anglii został przydzielony do 301 Dywizjon Bombowy Ziemi Pomorskiej „Obrońców Warszawy”.
9 maja 1941 roku załoga w składzie: sierż. Tadeusz Bojakowski, ppor. Władysław Brzozowski, por. Stanisław Rewkowski, sierż. Antoni Lipecki, por. Ignacy Dudek, sierż. Konstanty Gołębiowski wystartowała na samolocie Wellington Mk IC nr R 1227 do lotu bojowego z lotniska w Swindreby. Załoga wykonywała zadanie bombardowania Bremy. Samolot został zestrzelony prawdopodobnie nad morzem. Wszyscy członkowie załogi zginęli.
Tadeusz Bojakowski pośmiertnie został odznaczony Orderem Virtuti Militari. Wcześniej był odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych.
Bibliografia
- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Biblioteczka Skrzydlatej Polski 14, 1982. ISBN 83-206-0281-5. (pol.).