Tadeusz Szamota

Tadeusz Szamota
	; w mundurze podporucznika kawalerii
	podporucznik rezerwy
Data i miejsce urodzenia	26 października 1897 ; Lublin, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Charków, USRR ZSRR
	Przebieg służby
Lata służby	1919–1921; 1939–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Polska Organizacja Wojskowa
Główne wojny i bitwy	Wojna polsko-bolszewicka; Kampania wrześniowa
Późniejsza praca	lekarz chirurg
	Odznaczenia
	Teksty w Wikiźródłach

Tadeusz Michał Zbigniew Szamota (ur. 26 października 1897 w Lublinie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podporucznik rezerwy służby zdrowia Wojska Polskiego, lekarz - chirurg, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Stanisława i Janiny z Witkowskich. Ukończył w 1916 gimnazjum Konopczyńskiego w Warszawie. Podczas studiów, w 1917, działał w Kole im. Staszica, organizował strajk akademicki. W 1918 członek POW. Od 12 listopada 1918 do 18 maja 1921 służył w Wojsku Polskim^[1]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej ułan w I Szwadronie Województwa Warszawskiego, następnie podchorąży w szpitalu w Tarnowie. W 1921 przeniesiony do rezerwy. Mianowany podporucznikiem rezerwy od 1 stycznia 1920, przydzielony do kadry zapasowej 4 Szpitala Okręgowego^[2]. W 1925 ukończył studia na wydziale lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Po ukończeniu studiów był dyrektorem szpitala powiatowego w Ostrołęce^[3] i Sieradzu^[1]. W listopadzie 1926 powraca do Warszawy, zostaje asystentem Szpitala Dzieciątka Jezus oraz lekarzem warszawskiej Kasy Chorych.

Działał m.in. w Kole Medyków, A.Z.S., BBWR, towarzystwie „Przystań”, Polskiej Macierzy Szkolnej, Związku Strzeleckim, Związku Oficerów Rezerwy RP. Był członkiem Związku Lekarzy Państwa Polskiego^[1].

Autor spisanych w lutym 1938 Wspomnień i refleksji opublikowanych w 1939 w Pamiętnikach lekarzy.

W 1939 zmobilizowany. Po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 w Charkowie, potajemnie pochowany anonimowo w mogile zbiorowej w Piatichatkach. Obecnie spoczywa na cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: ^[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 299. [dostęp 2021-11-05].
↑ Notka biograficzna, nekropole.info, [dostęp: 2017-10-22].
↑ Informacja o stanowisku dyrektora szpitala, szpital-stroleka.pl, [dostęp: 2017-10-22].

[:0-1] Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 299. [dostęp 2021-11-05].

[2] Notka biograficzna, nekropole.info, [dostęp: 2017-10-22].

[3] Informacja o stanowisku dyrektora szpitala, szpital-stroleka.pl, [dostęp: 2017-10-22].

[1]

[2]

[3]