Tajna misja (film 1950)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tajna misja
Секретная миссия
Gatunek

wojenny

Rok produkcji

1950

Kraj produkcji

ZSRR

Język

rosyjski

Czas trwania

93 min

Reżyseria

Michaił Romm

Scenariusz

Konstantin Isajew
Michaił Maklarski

Muzyka

Aram Chaczaturian

Zdjęcia

Boris Wołczek
Nikołaj Rienkow

Scenografia

Abram Friejdin
Piotr Kisielow

Kostiumy

Walentin Pierielotow

Montaż

Ewa Ładyżenska

Produkcja

Mosfilm

Wytwórnia

Mosfilm

Dystrybucja

Mosfilm

Nagrody
1951 – Nagroda Stalinowska I st. (dla reżysera i odtwórców głównych ról)

Tajna misja (oryg. Секретная миссия) – radziecki film fabularny z 1950 roku w reżyserii Michaiła Romma.

Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]

Styczeń 1945 roku, koniec II wojny światowej. Trwa niemiecka kontrofensywa w Ardenach, a radzieckie armie stoją na Wiśle. Dwaj amerykańscy dyplomaci – senator Allan i przedstawiciel amerykańskich służb wywiadowczych Garvey – przybywają do Berlina z misją uzyskania jednostronnej kapitulacji wojsk niemieckich na zachodzie Europy i zwiększenia niemieckiego zaangażowania na froncie wschodnim. Wspierani przez cynicznego Churchilla i niemieckich przemysłowców za plecami Hitlera, osiągają sukces – Niemcy zaprzestają oporu na froncie zachodnim i większość swoich sił przerzucają na wschód, przeciwko Rosjanom. Gdy rusza radziecka ofensywa styczniowa i dla niemal wszystkich w ścisłym kierownictwie nazistowskim jest jasne, że wojna jest przegrana, Amerykanie są w stanie uzyskać niemal wszystko, kupują od nazistów nawet listy niemieckich agentów w Jugosławii (które, nota bene, Niemcy sprzedają również Anglikom). Wszystkie te knowania nie uchodzą uwadze radzieckiego wywiadu. Jego agenci, głównie w osobie żeńskiego kierowcy SS, dzięki poświęceniu, nawet za cenę własnego życia, są doskonale poinformowani o wszystkim. Wojna się kończy, amerykańscy dyplomaci i Churchill myślą o nowym konflikcie, a zwyczajni ludzie w Moskwie, Londynie i Nowym Jorku w euforii świętują zwycięstwo nad faszyzmem.

Obsada aktorska[edytuj | edytuj kod]

  • Jelena Kuźmina – kierowca SS Marta Schirke (radziecki agent N-11)
  • Michaił Wysocki – Churchill
  • Nikołaj Komissarow – senator Allan
  • Siergiej Wieczesłow – Garvey, pracownik amerykańskiego wywiadu
  • Aleksandr Antonow – gen. Schytte
  • Władimir Gardin – Dillon
  • Nikołaj Rybiankow – Wanderkorn
  • Gieorgij Gieorgiu – Berg
  • Wasilij Makarow – Aleksiej Diemientiew (radziecki agent Kurt Junius)
  • Aleksiej Gribow – generał radzieckiego wywiadu
  • Aleksandr Czeban – generał radzieckiego wywiadu
  • Władimir Rienin – Rundstedt
  • Wasilij Bokariew – niemiecki generał
  • Nikołaj Timofiejew – amerykański lotnik
  • Władimir Sawieliew – Hitler
  • Paweł Bieriozow – Himmelr
  • Władimir Biełorukow – Borman
  • Aleksandr Pielewin – Schellenberg
  • Mark Piercowski – Kaltenbrunner
  • Paweł Gajdeburow – Rogers
  • Aleksandr Chochłow – Krupp
  • Lew Fienin – kamerdyner Lünes
  • Nikołaj Swietłowidow – niemiecki duchowny
  • Michaił Janszyn – niemiecki przemysłowiec
  • Władimir Gotowcew – niemiecki przemysłowiec
  • Boris Pietkier – niemiecki przemysłowiec
  • Nikołaj Swobodin – niemiecki przemysłowiec
  • Michaił Majorow – niemiecki antyfaszysta w gabinecie dentystycznym
  • Aleksandr Szatow – niemiecki antyfaszysta w gabinecie dentystycznym

i inni.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rostisław Jurieniew: Historia filmu radzieckiego. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1977, s. 173.
  • Jelena Bauman, Rostisław Jurieniew: Mała encyklopedia kina radzieckiego. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1987. ISBN 83-221-0446-4.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]