Tomasz Kozłowski (dyplomata)

Tomasz Kozłowski
	; Tomasz Kozłowski i Anil Madhav Dave, 2017
Data urodzenia	1958
	Ambasador RP w Pakistanie
Okres	od 2001; do 2003
Poprzednik	Lucjan Mieczkowski
Następca	Bogdan Marczewski
	Ambasador UE w Republice Korei
Okres	od 2011; do 2015
Poprzednik	utworzenie placówki
Następca	Gerhard Sabathil(inne języki)
	Ambasador UE w Indiach
Okres	od 2015; do 2019
Poprzednik	João Cravinho
Następca	Ugo Astuto
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Tomasz Edward Kozłowski (ur. 1958) – polski urzędnik służby cywilnej, dyplomata; ambasador RP w Pakistanie (2001–2003) oraz Unii Europejskiej w Republice Korei (2011–2015) i Indiach (2015–2019).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Wydziale Handlu Zagranicznego w Szkole Głównej Planowania i Statystyki. Jest absolwentem Wydziału Wschodu Moskiewskiego Państwowego Instytutu Stosunków Międzynarodowych, gdzie uzyskał tytuł magistra stosunków międzynarodowych, specjalizując się w sprawach azjatyckich. Odbył również kilkumiesięczny kurs dyplomatyczny na Uniwersytecie Stanforda w Kalifornii^[1].

W 1984 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych na stanowisku aplikanta. Przez całą karierę w MSZ zajmował się Azją Południowo-Wschodnią i Azją Południową. Pracował jako III i II sekretarz w ambasadzie RP w Dżakarcie. Kierował również placówką w Kuala Lumpur jako chargé d'affaires. Dwukrotnie był oddelegowany do pracy w misjach pokojowych i obserwacyjnych ONZ w Kambodży (1993) i Republice Południowej Afryki (1994)^[1]. Od 2001 do 2003 był ambasadorem RP w Pakistanie, akredytowanym jednocześnie na Afganistan. Po powrocie z placówki został dyrektorem departamentu ds. Azji^[2].

W 2004 rozpoczął pracę w strukturach unijnych, pracując m.in. w biurze Wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Javiera Solany. Od 2011 do 2015 był ambasadorem UE w Republice Korei. Od 2015 do 2019 był ambasadorem UE w Indiach, akredytowanym także w Bhutanie^[2]^[3]. Następnie rozpoczął pracę na stanowisku kierowniczym w Sekretariacie Generalnym Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych^[4].

W 2010 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w uznaniu wybitnych zasług w służbie zagranicznej, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i działalności dyplomatycznej^[5].

Zna języki: angielski, rosyjski i indonezyjski^[1]. Jest żonaty, ma troje dzieci^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Protokół posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 141/ [online], orka.sejm.gov.pl, 13 lutego 2001 [dostęp 2019-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2022-02-08] .
↑ ^a ^b ^c Bio [online], wsds.teriin.org, 2015 [dostęp 2019-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-04] (ang.).
↑ About the EU Delegation to India and Bhutan [online], EEAS – European External Action Service – European Commission [dostęp 2019-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-06] (ang.).
↑ EU WHOISWHO. Official Directory of the European Union. European External Action Service [online], op.europa.eu, 1 lipca 2020 [dostęp 2022-02-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-12] (ang.).
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 listopada 2010 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2011 r. nr 19, poz. 198).

[:0-1] Protokół posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 141/ [online], orka.sejm.gov.pl, 13 lutego 2001 [dostęp 2019-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2022-02-08] .

[:1-2] Bio [online], wsds.teriin.org, 2015 [dostęp 2019-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-04] (ang.).

[3] About the EU Delegation to India and Bhutan [online], EEAS – European External Action Service – European Commission [dostęp 2019-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-06] (ang.).

[4] EU WHOISWHO. Official Directory of the European Union. European External Action Service [online], op.europa.eu, 1 lipca 2020 [dostęp 2022-02-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-12] (ang.).

[5] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 listopada 2010 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2011 r. nr 19, poz. 198).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]