Ton (dźwięk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ton, ton prostydźwięk prosty, mający sinusoidalny przebieg o ściśle określonej częstotliwości, amplitudzie i fazie. Dźwięk taki można wytworzyć przy pomocy kamertonu lub generatora elektroakustycznego.

Ton to także inne określenie składowej harmonicznej. Każdy dźwięk (w rozumieniu akustyki) składa się z tonów. Większość instrumentów muzycznych wytwarza dźwięki składające się ze znacznej ilości tonów prostych o różnym natężeniu i częstotliwości, będącej wielokrotnością tonu podstawowego (tworzących szereg harmoniczny). Barwa dźwięku zależy od natężenia występujących w nim tonów prostych lub pewnych pasm częstotliwości.

Podział[edytuj | edytuj kod]

Ze względu na częstotliwość przyjął się podział na:

  • basy (ang. bass), czyli tony niskie o częstotliwościach od ok. 5 do ok. 200 Hz,
  • tony średnie (ang. mid-tones) od ok. 200 do ok. 2000 ~ 3000 Hz,
  • soprany (ang. treble), czyli tony wysokie o częstotliwościach od ok. 2000 ~ 3000 Hz do 100 kHz.

Przy czym pasmo słyszalne przez człowieka to zakres od 16 Hz do 20 kHz.

Tabela częstotliwości tonów[edytuj | edytuj kod]

Nazwa tonu Częstotliwość (Hz)
h 246,9
c1 261,63
cis1 277,18
d1 293,66
dis1 311,13
e1 329,63
f1 349,23
fis1 369,99
g1 392,00
gis1 415,30
a1 440,00
ais1 466,16
h1 493,88
c2 523,25
cis2 554,4
d2 587,3
dis2 622,3
e2 659,3
f2 698,5
fis2 740,0
g2 784,0
gis2 830,6
a2 880,0
ais2 932,3
h2 987,8
c3 1046,5
cis3 1108,7
d3 1174,7
dis3 1244,5
e3 1318,5
f3 1396,9
fis3 1480,0
g3 1568,0