Tramwaj Triest-Opicina

Tramwaj Triest-Opicina
	tramwaj
	; Tramwaj wjeżdżający na przystanek końcowy w Trieście Piazza Oberdan
Państwo	Włochy
Lokalizacja	Triest
Operator	Trieste Trasporti
Liczba linii	1
Lata funkcjonowania	od 1902
Dzienna; liczba pasażerów	ok. 120
	Infrastruktura
	; Schemat linii tramwajowej Triest-Opicina
Długość sieci	5,175 km
Rozstaw szyn	1000 mm
Napięcie zasilania	550 V
Liczba przystanków	13
	Tabor
Liczba pojazdów	6
	Multimedia w Wikimedia Commons

Tramwaj Triest-Opicina – wąskotorowy system komunikacji tramwajowej o charakterze miejskim w Trieście we Włoszech. Linia stanowi unikatowe na skalę światową^[1] połączenie tramwaju o napędzie tradycyjnym z systemem kolei linowo-terenowej.

Linia łączy Plac Oberdan, znajdujący się w północnej części centrum miasta, z pobliską miejscowością Villa Opicina rozciągającą się na wzgórzach nad miastem^[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Miejscowości Triest i Opicinę początkowo próbowano połączyć szynowo w roku 1857. Ze względu na ukształtowanie terenu trasa kolei wynosiła aż 32 kilometry. Ponadto stacja znajdowała się w znacznej odległości od Opiciny^[1]. Wszystko to sprawiło, że mieszkańcy niechętnie korzystali z połączenia kolejowego. Ponieważ Opicina leży częściowo w terenie górskim, zdecydowano się na zastąpienie klasycznego tramwaju kolejką zębatkową. Pierwszą część o długości 869 metrów pomiędzy Piazza Scorcola a Vetta Scorcola otwarto we wrześniu 1902 roku. Wprowadzono wówczas do użytku sześć dwuosiowych wagonów. Do dzisiaj jeździ wagon z numerem "1" (nr fabryczny 401). Jest to najstarszy eksploatowany tramwaj w Europie^[1]. Przez kolejne trzydzieści lat trwała rozbudowa systemu. W tym czasie zbudowano kolejne dziesięć przystanków. W czasie rozbudowy zmieniono jednak w kwietniu 1928 roku system z zębatkowego na kolej linowo-terenową^[1]. W okresie 2012–2014 linia była zamknięta w związku z pracami remontowymi. 16 czerwca 2016 doszło do czołowego zderzenia tramwajów, w wypadku zostało rannych 9 osób^[3]. W jego następstwie kursowanie tramwaju zostało wstrzymane, na jego trasie została uruchomiona autobusowa komunikacja zastępcza (linia 2). W grudniu 2017, po zebraniu ponad 17 tysięcy podpisów pod petycją wzywającej do przywrócenia kursów, władze przeznaczyły na to 3,1 miliona euro^[4].

Wagon buforowy[edytuj | edytuj kod]

Współczesny bufor, bez kabiny motorniczego

Wagon buforowy to wagon niezabierający pasażerów (wyjątkiem jest maszynista), podczepiany do wagonu tramwajowego^[1]. Jego zadaniem jest popychanie wagonu pasażerskiego w górę na kolejce szynowo-linowej podczas podjazdu oraz przytrzymywanie podczas zniżania^[1]. Pierwsze pojazdy buforowe zostały wyprodukowane w 1928 roku i prawie bez zmian stosowano je do 1976^[1]. W roku 1978 zaczęto eksploatować nowy model, który był używany przez kolejnych 28 lat. Współczesne bufory nie posiadają miejsca dla obsługi^[1].

Przystanki[edytuj | edytuj kod]

Linia składa się z 13 przystanków (licząc z krańcówkami). Pierwsza, Piazza Oberdan, znajduje się w centrum Triestu, na wysokości 3 metrów nad poziomem morza^[1]. Na kolejnym przystanku Piazza Scorcola do składu dołączany jest kolejny wagon, tzw. wagon buforowy. Umożliwia on przekształcenie zwykłego tramwaju w kolej linowo-terenową. Po przejechaniu prawie 800 metrów, gdzie nachylenie wynosi 26 procent, na stacji Vetta Scorcola bufor zostaje odczepiony, a dalszą podróż do stacji Villa Opicina tramwaj odbywa już jako tramwaj elektryczny^[1].

Lista przystanków

Piazza Oberdan (przystanek końcowy)
Piazza Scorcola (kolej linowo-terenowa)
Sant' Anastasio (kolej linowo-terenowa)
Romagna (kolej linowo-terenowa)
Vetta Scorcola (kolej linowo-terenowa)
Cologna Campo Sportivo
Cologna Chiesetta
Conconello
Banne
Obelisco
Campo Romano
Via Nazionale
Villa Opicina (przystanek końcowy)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Tomasz Magiera, Kaja Wójcik, Paweł Kułaga. Naziemne systemy transportu linowego wspomagające miejskie środki transportu – rozwiązania historyczne. „Transport Miejski i Regionalny”. 01/2017, s. 19, styczeń 2017. redaktor naczelny Wiesław Starowicz. Kraków: Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji Rzeczpospolitej Polskiej. ISSN 1732-5153. (pol.).
↑ http://www.tramdeopcina.it/tram/pages/tt2engl.htm Trieste – Villa Opicina Tram Line (ang.)
↑ Panico sul tram di Opicina: 9 feriti nello scontro frontale. Il Piccolo, 2016-08-17. [dostęp 2018-04-02]. (wł.).
↑ Tre milioni dalla Regione per far ripartire il tram di Opicina. Il Piccolo, 2017-12-12. [dostęp 2018-04-02]. (wł.).

[TMiR-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Tomasz Magiera, Kaja Wójcik, Paweł Kułaga. Naziemne systemy transportu linowego wspomagające miejskie środki transportu – rozwiązania historyczne. „Transport Miejski i Regionalny”. 01/2017, s. 19, styczeń 2017. redaktor naczelny Wiesław Starowicz. Kraków: Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji Rzeczpospolitej Polskiej. ISSN 1732-5153. (pol.).

[2] ttp://www.tramdeopcina.it/tram/pages/tt2engl.htm Trieste – Villa Opicina Tram Line (ang.)

[3] Panico sul tram di Opicina: 9 feriti nello scontro frontale. Il Piccolo, 2016-08-17. [dostęp 2018-04-02]. (wł.).

[4] Tre milioni dalla Regione per far ripartire il tram di Opicina. Il Piccolo, 2017-12-12. [dostęp 2018-04-02]. (wł.).

[1]

[2]

[3]

[4]