Tramwaje w Rostocku
| tramwaj | |
.jpg) Duewag 6NGTWDE w Rostocku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj związkowy | |
| Lokalizacja | |
| Organizator | |
| Operator | |
| Liczba linii |
6 |
| Lata funkcjonowania |
od 1881 r. |
| Infrastruktura | |
| |
| Długość sieci |
35,6 km |
| Rozstaw szyn |
1440 mm (do 1978) |
| Napięcie zasilania |
750 V DC |
| Liczba zajezdni |
1 |
| Liczba przystanków |
64 |
| Tabor | |
| Liczba pojazdów |
53 |
| Strona internetowa | |
Tramwaje w Rostocku (niem. Straßenbahn Rostock) – jeden z dwóch systemów tramwajowych funkcjonujących na obszarze niemieckiego kraju związkowego Meklemburgia-Pomorze Przednie (drugi znajduje się w Schwerinie). System tramwajowy w Rostocku składa się z torowisk o długości 35,6 km i 64 przystanków. Pierwsze tramwaje konne rozpoczęły kursowanie w 1881 r. w śródmieściu miasta, które w późniejszym czasie stało się centrum systemu tramwajowego. Do 2006 r. systematycznie rozbudowywano sieć torowisk, dzięki czemu w 2012 r. transport autobusowy przewiózł jedynie 50% pasażerów komunikacji miejskiej[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze trzy linie tramwaju konnego zostały otwarte w 1898 r. staraniem przedsiębiorstwa Mecklenburgische Straßen-Eisenbahn Actien Gesellschaft. W 1904 r. system został zelektryfikowany, a przedsiębiorstwo przyjęło nazwę Rostocker Straßenbahn AG. W następnych latach rozbudowywano sieć torowisk do nowo powstających osiedli. W 1951 r. do Rostocku dostarczono pierwsze tramwaje produkcji wschodnioniemieckiej, a przewoźnika przemianowano na VEB Nahverkehr Rostock. 11 lat później służbę liniową rozpoczęły tramwaje przegubowe z fabryki Gotha. W 1974 r. zlikwidowano linię tramwajową nr 4 i zastąpiono autobusami. W latach 1987–1990 połączono nowymi odcinkami torowisk osiedla Dierkow i Toitenwinkel z pozostałymi częściami miasta. W 1990 r. powrócono do dawnej nazwy przewoźnika – Rostocker Straßenbahn AG. W 1994 r. zakupiono pierwsze niskopodłogowe tramwaje typu Duewag 6NGTWDE. W latach 2000–2006 rozbudowano system o nowe odcinki, a w 2003 r. otwarto tunel tramwajowy pod głównym dworcem kolejowym. W 2014 r. do Rostocku sprowadzono niskopodłogowe tramwaje typu Vossloh 6N2, które umożliwiły wycofanie z ruchu wysokopodłogowych tramwajów Tatra T6A2m produkcji czechosłowackiej[2].
Linie[edytuj | edytuj kod]
Stan z 24 lutego 2020 r.[3]
| Linia | Trasa |
|---|---|
| 1 | Hafenallee ↔ Mecklenburger Allee |
| 2 | K.-Schumacher-Ring ↔ Reutershagen |
| 3 | Dierkower Allee ↔ Neuer Friedhof |
| 4 | Dierkower Allee ↔ Campus Südstadt |
| 5 | Südblick ↔ Mecklenburger Allee |
| 6 | Campus Südstadt ↔ Neuer Friedhof |
Tabor[edytuj | edytuj kod]
Stan z 24 lutego 2020 r.[4]
| Zdjęcie | Typ | Eksploatacja od | Liczba |
|---|---|---|---|
|
Duewag 6NGTWDE | 1994 | 40 |
.jpg)
|
Vossloh 6N2 | 2013 | 13 |
| Łączna liczba: | 53 | ||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Statistik. rsag-online, 2012-08-10. [dostęp 2020-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (niem.).
- ↑ Geschichte. RSAG. [dostęp 2020-02-24]. (niem.).
- ↑ Fahrpläne. rsag-online.de. [dostęp 2020-02-24]. (niem.).
- ↑ Vehicle Statistics Rostock, Rostocker Straßenbahn-AG. transphoto.org. [dostęp 2020-02-24]. (ang.).
