USS Woolsey (DD-77)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
USS Woolsey (DD-77)
Ilustracja
USS Woolsey (DD-77)
Historia
Stocznia

Bath Iron Works

Położenie stępki

1 listopada 1917

Wodowanie

17 września 1918

 US Navy
Wejście do służby

30 września 1918

Los okrętu

zatonął po kolizji 26 lutego 1921

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

1154 długich ton (1173 t)

Długość

95,8 m

Szerokość

9,43 m

Zanurzenie

2,96 m

Napęd
2 silniki parowe
2 śruby
Prędkość

35,33 węzła

Uzbrojenie
4 x 102 mm
2 x 1-funtówka
12 x 533 mm wt.
Załoga

131

USS Woolsey (DD-77) – amerykański niszczyciel typu Wickes. Jego patronem był Melancthon Taylor Woolsey.

Stępkę okrętu położono 1 listopada 1917 w stoczni Bath Iron Works w Bath (Maine). Zwodowano go 17 września 1918, matką chrzestną była Elise Campau Wells. Jednostka weszła do służby w US Navy 30 września 1918, jej pierwszym dowódcą był Lieutenant Commander Frederick V. McNair, Jr.

Okręt był w służbie w czasie I wojny światowej. Działał jako jednostka eskortowa na Atlantyku.

W 1919 przeszedł na Pacyfik. 26 lutego 1921 w wyniku kolizji został przecięty na pół przez statek SS "Steel Inventor". Rozbitkowie zostali uratowani przez siostrzany USS "Aaron Ward" (DD-132).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]