Ulica Tkacka w Szczecinie
| Stare Miasto | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Widok z placu Żołnierza Polskiego | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Długość |
414,2 m | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Starego Miasta w Szczecinie  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Szczecina  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 53°25′36,4″N 14°33′11,1″E/53,426778 14,553083
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Tkacka – ulica o długości 414,2 metrów[1] na szczecińskim osiedlu Stare Miasto w dzielnicy Śródmieście. Jest jedną z najdłuższych ulic wspomnianego osiedla. Przebiega w przybliżeniu z północy na południe, równolegle do pobliskiej alei Niepodległości, łącząc plac Żołnierza Polskiego z ulicą Księdza Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Na całej długości obowiązuje ruch jednokierunkowy.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dzisiejsza ulica Tkacka powstała w wyniku połączenia dwóch starszych ulic o średniowiecznym rodowodzie.
- platea colonorum
Najstarsza wzmianka o platea colonorum (ulicy rolników) pochodzi z 1306 r. i nawiązuje do właścicieli położonych wówczas przy tej drodze gospodarstw rolnych. Południowy odcinek współczesnej ulic Tkackiej nosił w początkach średniowiecza miano buwstrate. W drugiej połowie XVI wieku część ulicy w pobliżu Bramy Passawskiej nazywana była armen buden (biedne budy); nazwa ta prawdopodobnie powstała od położonych przy ulicy skromnych zabudowań, zamieszkanych przez osoby niezamożne. W końcu XVI w. ulica otrzymała nazwę Wullweberstraß (ulica tkaczy wełny). Około 1721 r., kiedy to miasto znalazło się pod panowaniem pruskim, nieistniejący obecnie odcinek ulicy między ul. Podgórną a ul. Wyszyńskiego otrzymał miano Kuhstraße, a część między ul. Wyszyńskiego i ul. Łaziebną nazwano Baustraße. W 1857 roku powyższe dwie ulice połączono w jedną pod nazwą Große Wollweberstraße[1].
- platea lanificum
Łacińskimi nazwami platea lanificum, pannificum, lanaetextorum, textorum, platea pannificum określano w XIII w. odcinek dzisiejszej ulicy Tkackiej pomiędzy ulicą Łaziebną a placem Żołnierza Polskiego[2]. Na początku XVI wieku pojawiła się nazwa wullenwewerstrate. Po 1857 r. ulica stała się częścią Große Wollweberstraße.
-
platea colonorum -
platea lanificum
.jpg)
.jpg)
Obiekty[edytuj | edytuj kod]
Budynki wznoszące się przed 1945 r. przy Große Wollweberstraße zostały częściowo zniszczone m.in. w czasie bombardowania w nocy z 5 na 6 stycznia 1944 r.[3] Zniszczenia wojenne przetrwała część kamienic w pobliżu placu Żołnierza Polskiego i skrzyżowania z ulicą Łaziebną[4]. Niektóre kamienice poddano remontom, inne natomiast z powodu złego stanu technicznego musiały zostać wyburzone[5]; przykładowo kamienice nr 7, 8, 9 rozebrano, a następnie odbudowano i zrekonstruowano fasady[4][6]. W 2010 r. na pustym placu u zbiegu ulicy Tkackiej z ulicą Wyszyńskiego i aleją Niepodległości rozpoczęto budowę biurowca Brama Portowa I; prace budowlane ukończono rok później[7][8]. W latach 2016–2018 przy ulicy, w miejscu wyburzonego baru „Extra”, wzniesiono apartamentowiec „Black Pearl”[9].
Kalendarium zmian nazwy ulicy[edytuj | edytuj kod]
| Czas obowiązywania |
Nazwa |
|---|---|
| 1857–1945 | Große Wollweberstraße[1] |
| 1945–1955 | Księcia Przemysława[1] |
| od 1955 | Tkacka |
Numeracja i kody pocztowe[edytuj | edytuj kod]
- Numery parzyste: 2, 2A, 3, 3A, 4, 6, 8, 10, 12, 20, 22, 28, 50, 54–68
- Numery nieparzyste: 3, 3A, 7–13, 19, 21, 55–59, 63, 65, 69
- Kody pocztowe: 70-556[10]
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Ulica Tkacka po bombardowaniach alianckich, 1944 r. -
Kamienice nr 9, 8 i 7 -
Kamienice nr 12 i 13 oraz biurowiec Black Pearl -
Odcinek między ulicami Grodzką i Wyszyńskiego -
Widok w kierunku pl. Żołnierza Polskiego -
Kamienice na narożniku z Łaziebną -
Pierzeja wschodnia, kamienice nr 69-64
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Jan Iwańczuk: Ulica Tkacka. Internetowa Encyklopedia Szczecina. [dostęp 2018-11-11].
- ↑ Encyklopedia Szczecina. Szczecińskie Towarzystwo Kultury, 2015, s. 1096. ISBN 978-83-942725-0-0.
- ↑ Bogdan Frankiewicz: Bombardowanie miasta przez lotnictwo alianckie. W: Dzieje Szczecina. T. III: Dzieje Szczecina 1806–1945. Szczecin: Wydawnictwo „13 Muz”, 1994, s. 884. ISBN 83-901159-1-3.
- ↑ a b Mariusz Brzezinski: Zaniedbane elewacje kamieniczek nr 9,8 i 7. fotopolska.eu, 2012-05-01. [dostęp 2018-11-10].
- ↑ Justyna Machnik: Kamienice na Tkackiej do wyburzenia. radioszczecin.pl, 2007-10-05. [dostęp 2018-11-10].
- ↑ Tkacka 7-9. urbanity.pl. [dostęp 2018-11-10].
- ↑ Już wkrótce zmieni się krajobraz w centrum miasta - rusza budowa dwóch biurowców przy Bramie Portowej. Mają być gotowe do końca 2012 roku. szczecin.eu, 2010-12-08. [dostęp 2018-11-11].
- ↑ Brama Portowa. Nowy kompleks biurowy w centrum Szczecina. muratorplus.pl, 2012-11-07. [dostęp 2018-11-11].
- ↑ Agata Maksymiuk: Czarna Perła w Szczecinie już gotowa. Luksusowy apartamentowiec stanął w centrum miasta. gs24.pl, 2018-06-06. [dostęp 2018-11-11].
- ↑ Kody pocztowe. 00-000.pl. [dostęp 2018-11-11].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Iwańczuk: Ulica Tkacka. Internetowa Encyklopedia Szczecina. [dostęp 2018-11-11]. (treść udostępniona na licencji CC-BY-SA 3.0)
- Encyklopedia Szczecina. Szczecińskie Towarzystwo Kultury, 2015, s. 1096. ISBN 978-83-942725-0-0.
- Hugo Lemcke: Die älteren Stettiner Straßennamen im Rahmen der älteren Stadtentwicklung. Stettin: Leon Sauniers Buchhandlung, 1926.
