Ulica Opłotki w Szczecinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulica Opłotki
Stare Miasto
Ilustracja
Ulica Opłotki w kierunku Rynku Nowego, 2022 r.
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Miejscowość

Szczecin

Długość

38,8 m

Poprzednie nazwy

Hackgasse + Kleine Oderstraße, Murna

Położenie na mapie Starego Miasta w Szczecinie
Mapa konturowa Starego Miasta w Szczecinie, po prawej znajduje się punkt z opisem „Opłotki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Opłotki”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Opłotki”
Położenie na mapie Szczecina
Mapa konturowa Szczecina, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Opłotki”
Ziemia53°25′27,3″N 14°33′41,3″E/53,424250 14,561472
Przedwojenna Hackgasse – najwęższa ulica miasta

Ulica Opłotkiulica o długości 38,8 m zlokalizowana na obszarze szczecińskiego Starego Miasta, w dzielnicy Śródmieście. Przebiega z południowego wschodu na północny zachód, łącząc ulicę Małą Odrzańską z ulicą Wielką Odrzańską i Rynkiem Nowym. Nawierzchnia jezdni składa się z betonowej kostki. Na całej długości obowiązuje ruch jednokierunkowy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Barnim I, książę pomorski w latach 1220–1278, założył na obszarze Podzamcza osiedle, które zasiedlili niemieccy kupcy. Współczesna ulica Opłotki położona jest w pobliżu dawnego ogrodzenia chroniącego teren tegoż osiedla[1].

Najstarsza nazwa dzisiejszej ulicy Opłotki (de stauen) nawiązuje do łaźni wzmiankowanej w 1495 r. jako własność kościoła św. Mikołaja (de stauen achter S. Niclas kerken)[2]. W połowie XVI wieku właścicielem łaźni stało się miasto. W 1536 r. ulicę określono jako „w miejscu [zwanym] łaźniami”, a w 1711 r. jako „przy łaźniach”. Na początku XVIII wieku łaźnię zamknięto. Prawdopodobnie w związku z tym wydarzeniem w 1722 r. pojawia się informacja o przemianowaniu ulicy z Łaziebnej na Opłotki (das Stavehl, jetze die Hack genannt). Niemniej jednak jeszcze rok później i w 1786 r. notowana jest nazwa „Łaziebna”. W 1811 r. ulica nosiła miano „Die Hakke”. Po 1856 r. ulica została podzielona. W górnym biegu włączono ją w ciąg ulicy Małej Odrzańskiej, a dolnemu nadano nazwę Hackgasse. Dochodząc do skrzyżowania z bulwarem dolny odcinek ulicy zwężał się do szerokości niewielkiego przejścia między ścianami naprzeciwległych budynków; była to najwęższa ulica w przedwojennym Szczecinie[3][2].

W czasie II wojny światowej zabudowa Hackgasse została zniszczona. Po wojnie zarówno dolny, jak i górny odcinek otrzymały miano ulicy Murnej. W latach 40. XX wieku rozebrano niemal wszystkie ruiny budynków, pozostawiając jedynie częściowo zniszczoną kamienicę redakcji gazety Stettiner General-Anzeiger z końca XIX wieku. Przetrwała ona do około 1954 r.[4]. W związku z budową Arterii Nadodrzańskiej dolny odcinek ulicy zlikwidowano[1]. W 1955 r. ocalały górny fragment ulicy nazwano Opłotki. Na przełomie XX i XXI wieku parcele po prawej stronie zachowanego odcinka ulicy zabudowano postmodernistycznymi kamienicami. Lewa pierzeja pozostawała niezabudowana do 2015 r. W tymże roku rozpoczęto wznoszenie nowej kamienicy, jednak prace budowlane wstrzymano. Zostały one wznowione w 2018 r. i potrwały do 2020 r.[5][6]

Kalendarium zmian nazwy ulicy[edytuj | edytuj kod]

Czas

obowiązywania

Nazwa[1][2]
1498 straten de stauele
1536 ord der stavelen
1711 im Stävel
1722 die Hack
1723 das stavehl
1786 im Bad Staven
1811 die Hakke
1856–1945 Hackgasse
1945–1955 ulica Murna
od 1955 r. ulica Opłotki

Obiekty[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Jan Iwańczuk, Ulica Opłotki – Encyklopedia Pomorza Zachodniego - pomeranica.pl [online], pomeranica.pl [dostęp 2020-11-25].
  2. a b c Tadeusz Białecki, Encyklopedia Szczecina: wydanie jubileuszowe z okazji 70-lecia polskiego Szczecina, Szczecin: Szczecińskie Towarzystwo Kultury, 2015, s. 656, ISBN 978-83-942725-0-0 [dostęp 2020-11-25].
  3. Roman Czejarek, Szczecin, którego nie ma, wyd. 1, Łódź: Księży Młyn, 2016, s. 86, ISBN 978-83-7729-339-3.
  4. Roman Czejarek, Szczecin, którego nie ma, wyd. 1, Łódź: Księży Młyn, 2016, s. 122, ISBN 978-83-7729-339-3.
  5. Marek Rudnicki, Kamienice na Podzamczu w Szczecinie. Budowa rusza po pięciu latach kłopotów [ZDJĘCIA] [online], Głos Szczeciński, 31 października 2018 [dostęp 2020-11-25] (pol.).
  6. Wielka Odrzańska Szczecin [online], www.urbanity.pl [dostęp 2022-09-13].