Władysław Bartela

Władysław Bartela
	kapitan
Data i miejsce urodzenia	2 czerwca 1896 ; Kęty, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	2 kwietnia 1940 ; Katyń, ZSRR
	Przebieg służby
Lata służby	1918–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	KRU Puławy
Stanowiska	kierownik referatu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Władysław Bartela (ur. 2 czerwca 1896 w Kętach, zm. 2 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Kętach, w rodzinie Franciszka i Agnieszki z domu Czopek^[1]^[2].

10 kwietnia 1915 roku wstąpił do Legionów Polskich. Został przydzielony do 2 kompanii 4 pułku piechoty. W szeregach pułku odbył kampanię wołyńską^[1].

W lipcu 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, wstąpił do Polskiego Korpusu Posiłkowego. Od 1918 roku w Wojsku Polskim. W kwietniu 1928 roku został przeniesiony do 3 pułku strzelców podhalańskich w Bielsku^[3], a jesienią tego roku do 4 pułku strzelców podhalańskich w Cieszynie^[4]^[5]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[1]^[6]. Po przeniesieniu do korpusu oficerów administracji zajmował 2. lokatę wśród kapitanów ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 roku^[7]. W 1939 roku był kierownikiem II referatu w Komendzie Rejonu Uzupełnień Puławy.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia majora^[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Władysław Bartela był żonaty ze Stefanią z domu Pieczka, z którą miał córkę Weronikę^[9].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości – 24 października 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[10]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Ryżewski 1992 ↓, s. 427.
↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 21, tu podano, że nazwisko panieńskie matki brzmiało „Czapek”.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 139.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 351.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 80, 618.
↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 348.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 306.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Ryżewski 1992 ↓, s. 428.
↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Wacław Ryżewski. Pro Memoria. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1 (139), 1992. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny. ISSN 1640-6281.

[CITEREFRyżewski1992427-1] Ryżewski 1992 ↓, s. 427.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia200021,_tu_podano,_że_nazwisko_panieńskie_matki_brzmiało_„Czapek”-2] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 21, tu podano, że nazwisko panieńskie matki brzmiało „Czapek”.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_9_z_26_kwietnia_1928_roku,_s._139-3] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 139.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_14_z_5_listopada_1928_roku,_s._351-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 351.

[CITEREFRocznik_Oficerski193280,_618-5] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 80, 618.

[CITEREFRybkaStepan2004348-6] Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 348.

[CITEREFRybkaStepan2006306-7] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 306.

[8] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[CITEREFRyżewski1992428-9] Ryżewski 1992 ↓, s. 428.

[10] M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]