Władysław Passendorfer

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Passendorfer
Ilustracja
podpułkownik artylerii podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

5 maja 1895
Stary Dzików

Data i miejsce śmierci

18 maja 1952
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

1914–1947

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

3 Pułk Artylerii Motorowej

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Faksymile
Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej Medal Waleczności (Austro-Węgry)
Multimedia w Wikimedia Commons
Portret kaprala Władysława Passendorfera autorstwa Emilii Knausówny.

Władysław Passendorfer (ur. 5 maja 1895 w Starym Dzikowie, zm. 18 maja 1952 w Krakowie) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 maja 1895 w Starym Dzikowie, w ówczesnym powiecie cieszanowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Oskara (1866–1950) i Bronisławy z domu Wachal (1866–1943)[1][2]. Był młodszym bratem Edwarda (1894–1984), geologa.

W czasie wojny z bolszewikami, w stopniu ogniomistrza sztabowego, walczył w szeregach 1 pułku artylerii polowej Legionów. 28 lutego 1921 został „zatwierdzony z równoczesnym zaliczeniem do Rezerwy armii i powołaniem do czynnej służby, mianowany za dokonanie wybitnych czynów na polu walki z dniem 1 września 1920 podporucznikiem w artylerii”[3].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w służbie zawodowej, w macierzystym pułku[4][5][6]. Dowodził w nim 4 baterią. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 594. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był nadal 1 pułku artylerii polowej Legionów[7]. 12 kwietnia 1927 został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 66. lokatą w korpusie oficerów artylerii[8]. Z dniem 1 sierpnia 1929 został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[9]. W październiku tego samego roku przeniesiony został do Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko referenta personalnego[10][11]. 2 listopada 1933 przeniesiony został do 6 pułku artylerii lekkiej w Krakowie[12]. 27 czerwca 1935 został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 i 44. lokatą w korpusie oficerów artylerii[13].

W kampanii wrześniowej 1939 dowodził III dywizjonem 32 pułku artylerii lekkiej. W Polskich Siłach Zbrojnych między innymi dowodził 2 baterią 1 pułku artylerii lekkiej i 3 pułkiem artylerii motorowej oraz piastował stanowisko zastępcy komendanta Centrum Wyszkolenia Artylerii.

W październiku 1947 powrócił do kraju przywożąc z sobą obraz Matki Boskiej wykonany sześć lat wcześniej w miejscowości Newport w pobliżu Dundee przez pchor. Edwarda Chylińskiego. Od 1950 obraz znajduje się w ołtarzu bocznej kaplicy kościoła parafii pw. Narodzenia NMP w Zielonkach. W 1995 syn pułkownika, Jerzy Passendorfer zrealizował film dokumentalny „Z Ziemi Szkockiej do Polski”, w którym przedstawił historię obrazu. Pracował w Krakowskich Zakładach Przemysłu Materiałów Budowlanych w Krakowie na stanowisku starszego inspektora technicznego[14].

Zmarł 18 maja 1952 w Krakowie[14]. Trzy dni później został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera PAS 79, rząd wsch.)[14][2].

Był żonaty z Kamilą z Kobaków (1901–1994), z którą miał syna Jerzego (1923–2003)[15] i córkę Zofię (1930–1977)[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-19].
  2. ↑ a b c Wyszukiwarka grobów [online], Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie [dostęp 2023-04-19].
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921, s. 489.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 715, 826.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 638, 750.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 375, 470.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 211.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 123.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929, s. 296.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929, s. 387.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 192, 439.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933, s. 199.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935, s. 68.
  14. ↑ a b c Nekrolog. Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2023-04-19].
  15. ↑ Cmentarz Stare Powązki: PASSENDORFEROWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-09-23].
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 12 marca 1921, s. 402.
  17. ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
  18. ↑ M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76.
  19. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929, s. 241.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Passendorfer&oldid=70877871”