Walerij Popienczenko
 Walerij Popienczenko (z lewej), Tadeusz Walasek i Franco Valle | |||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
26 sierpnia 1937 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 lutego 1975 | ||||||||||||||||||
| Wzrost |
175 cm | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||
 
| |||||||||||||||||||
Walerij Władimirowicz Popienczenko ros. Валерий Владимирович Попенченко (ur. 26 sierpnia 1937 w Kuncewie, zm. 15 lutego 1975 w Moskwie[1][2][3]) – radziecki bokser, mistrz olimpijski i dwukrotny mistrz Europy.
Wychował się w Taszkencie, a od 1955 służył w wojsku w Leningradzie[3]. Zdobył po raz pierwszy mistrzostwo ZSRR w 1959. W 1960 przegrał w półfinale mistrzostw z Jewgienijem Fieofanowem i nie zakwalifikował się na igrzyska olimpijskie w Rzymie[2].
Popienczenko potem zdobywał mistrzostwo ZSRR w klatach 1961-1965, zawsze w wadze średniej[2]. Wystartował w niej w mistrzostwach Europy w 1963 w Moskwie i zdobył tytuł mistrzowski (w finale pokonał Iona Moneę z Rumunii)[4]. Rok później na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio został mistrzem olimpijskim w tej kategorii wagowej, wygrywając w półfinale z Tadeuszem Walaskiem, a w finale z Niemcem Emilem Schulzem. Zdobył na tych igrzyskach Puchar Vala Barkera przyznawany dla najlepszego technicznie boksera[1].
Na mistrzostwach Europy w 1965 w Berlinie obronił tytuł mistrzowski w wadze średniej. Wkrótce potem zakończył karierę bokserską[5].
W 1963 i 1964 walczył w meczach reprezentacji ZSRR z Polską, przegrywając i wygrywając z Tadeuszem Walaskiem.
Ukończył później studia techniczne i pracował jako kierownik katedry wychowania fizycznego na Moskiewskim Uniwersytecie Technicznym im. Baumana. Podczas pracy uległ śmiertelnemu wypadkowi spadając z niezabezpieczonych schodów dwa piętra w dół[3]. Pochowany na Cmentarzu Wwiedieńskim w Moskwie[2].
Był odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy. w 1964 otrzymał tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Valery Popenchenko [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-12] (ang.).
- ↑ a b c d e Попенченко Валерий Владимирович [online], sport-strana.ru [dostęp 2021-05-12] (ros.).
- ↑ a b c Валерий Попенченко / Valeriy Popechenko [online], peoples.ru [dostęp 2021-05-12] (ros.).
- ↑ 14.European Championships – Moscow, Soviet Union – May 26 – June 2 1963 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-05-12] (ang.).
- ↑ 15.European Championships – Berlin, GDR – May 22–29 1965 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-05-12] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989. ISBN 83-217-2680-1.
- Jan Skotnicki: Mistrzowskie pasy. Kask, 2000.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Валерий Попенченко / Valeriy Popechenko [online], peoples.ru [dostęp 2021-05-12] (ros.).
1904: 65,8–71,7 kg, 1908: 63,5–71,7 kg, 1920–1936: 66,7–72,6 kg, 1948: 67–73 kg, 1952–2000: 71–75 kg, 2004–2012: 69–75 kg
Nagroda przyznawana pięściarzowi, który zaprezentował podczas danych letnich igrzysk olimpijskich najlepszy styl i technikę.
- Bokserzy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1964
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1964
- Radzieccy bokserzy
- Radzieccy medaliści olimpijscy
- Rosyjscy bokserzy
- Odznaczeni Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy
- Zasłużeni Mistrzowie Sportu ZSRR
- Ofiary upadków z wysokości
- Ludzie urodzeni w Moskwie
- Urodzeni w 1937
- Zmarli w 1975
- Pochowani na Cmentarzu Wwiedieńskim w Moskwie