Walery Bortiakow
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Walery Bortiakow (ur. 1941 w Krasnojarsku na Syberii, zm. 14 maja 2007 we Lwowie) – aktor, scenograf i reżyser Polskiego Teatru Ludowego we Lwowie, witrażysta.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1954 wraz z rodzicami zamieszkał we Lwowie. Skończył tam szkołę średnią, Technikum Plastyczne i Instytut Poligraficzny, specjalizując się w grafice książkowej. Jako scenograf współpracował z wieloma teatrami na Ukrainie. Od 1972 również z Polskim Teatrem Ludowym we Lwowie. Później występował w nim również jako aktor. W 1985 został jego dyrektorem, na inaugurację wystawiając Zemstę Fredry we własnej reżyserii i scenografii.
Był autorem scenografii dla I i II Festiwalu Kultury Polskiej na Ukrainie w Operze Lwowskiej, festiwalu kapel podwórkowych w Przemyślu, festiwalu kultury ukraińskiej w Polsce w Przemyślu, scenografii do Preclarki z Pohulanki Wiktora Budzyńskiego w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. Jest autorem projektu dzwonnicy przy kościele Jana Chrzciciela w Mościskach – pierwszej po wojnie budowli sakralnej na tych terenach. Wykonał szereg rekonstrukcji zniszczonych ołtarzy i fragmentów malarstwa ściennego, witraży w kościele św. Antoniego we Lwowie, obrazów w kościele samborskim, projekty kościołów, wnętrz i nowych ołtarzy (w tym posoborowego w Katedrze lwowskiej), projekt pomnika biskupa Władysława Rafała Kiernickiego i księży, którzy pracowali w Katedrze. Wykonał również wiele projektów dla kościołów w Polsce: w Warszawie, Rzeszowie, Tarnowie. Jest autorem witrażu nastolnego kopii cudownego obrazu Matki Boskiej Łaskawej z katedry lwowskiej, daru Ukrainy dla papieża Jana Pawła II. Jako opiekun artystyczny i uczestnik brał udział we wszystkich edycjach warsztatów kulturowo-artystycznych w Przemyślu dla młodzieży polskiej z Ukrainy.
W 1988 z okazji 30-lecia działalności Polskiego Teatru Ludowego we Lwowie, Ministerstwo Kultury przyznało mu odznakę „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, a w 1993 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[1]. Pośmiertnie został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[2]. Podczas uroczystości pogrzebowych, Konsul Generalny RP we Lwowie Wiesław Osuchowski udekorował tym medalem portret zmarłego[3].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Krystyna Grzegocka: Plastycy we Lwowie Współczesnym (2). cracovia-leopolis.pl. [dostęp 2017-01-22].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ M.P. z 1993 r. nr 35, poz. 352
- ↑ Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2017-01-22].
- ↑ Pożegnanie ś. p. Walerego Bortiakowa. lwow.com.pl. [dostęp 2017-01-22].