Wasilij Miszyn

Wasilij Miszyn
Data i miejsce urodzenia	18 stycznia 1917 ; Bywalino, gubernia moskiewska
Data i miejsce śmierci	10 października 2001 ; Moskwa
Zawód, zajęcie	konstruktor techniki rakietowej i lotniczej
	Odznaczenia
	;

Wasilij Pawłowicz Miszyn (ros. Василий Павлович Мишин, ur. 5 stycznia^?/18 stycznia 1917 we wsi Bywalino w guberni moskiewskiej, zm. 10 października 2001 w Moskwie) – rosyjski konstruktor techniki rakietowej i lotniczej, dyrektor Specjalnego Biura Konstrukcyjnego-1 (OKB-1; obecnie RKK Energia) (1966-1974).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wcześnie stracił ojca, pracował w kołchozie, jednocześnie uczył się w szkole, którą ukończył w 1932, następnie w 1935 ukończył szkołę fabryczną przy Centralnym Instytucie Aerohydrodynamicznym, pracował jako ślusarz, później jako konstruktor fabryki nr 84 w Chimkach. W 1941 ukończył Moskiewski Instytut Lotniczy, podczas wojny z Niemcami był inżynierem konstruktorem i szefem brygady konstruktorskiej w Doświadczalnym Biurze Konstruktorskim nr 293, a po wojnie pracował we wschodnich Niemczech w składzie grupy inżynierów techniki rakietowej; poznał wówczas Siergieja Korolowa, którego w 1946 został I zastępcą i najbliższym współpracownikiem. W 1950 został I zastępcą głównego konstruktora Specjalnego Biura Konstruktorskiego-1 (OKB-1), brał udział m.in. w opracowaniu rakiet R-1, R-2A, R-3, R-5, R-9A, R-11 i R-5M (z ładunkiem atomowym), później odegrał kluczową rolę w projektach „Wostok”, „Sojuz” i „Mołnija”. Odegrał ogromną rolę w opracowaniu sondy księżycowej Łuna 1 wystrzelonej w 1959, i sondy Wenera 1 wystrzelonej w 1961. W 1957 otrzymał tytuł doktora nauk technicznych, później profesora. Po śmierci Korolowa w styczniu 1966 został głównym konstruktorem i dyrektorem OKB-1, którym był do 1974. Był członkiem korespondentem (od 1958), następnie akademikiem Akademii Nauk ZSRR (od 1966), był też członkiem rzeczywistym Międzynarodowej Akademii Astronautyki. W latach 1967–1975 był deputowanym do Rady Najwyższej RFSRR 6. i 7. kadencji. Został pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Medal Sierp i Młot Bohatera Pracy Socjalistycznej (20 kwietnia 1956)
Order Lenina (trzykrotnie – 20 kwietnia 1956, 17 czerwca 1961 i 16 stycznia 1967)
Order Rewolucji Październikowej (26 kwietnia 1971)
Order Czerwonego Sztandaru Pracy (17 września 1975)
Order Czerwonej Gwiazdy (16 września 1945)
Nagroda Leninowska (1957)
Nagroda Państwowa ZSRR (1984)
Złoty Medal im. Korolowa Akademii Nauk ZSRR (1967)

I inne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=10522 (ros.)