Wiesław Bar

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiesław Bar
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

1958

profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo kanonizacyjne
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński, Papieska Akademia Teologiczna w Krakowie

Doktorat

1997 – prawo kanoniczne
KUL

Habilitacja

2004 – prawo kanoniczne
KUL

Profesura

2015

profesor nadzwyczajny KUL

Wiesław Stanisław Bar (ur. 1958[1]) – polski duchowny katolicki, franciszkanin konwentualny (OFMConv.), kanonista, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1981 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, a w 1993 w zakresie prawa kanonicznego na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W latach 1982–1987 odbył studia teologiczno-filozoficzne w Wyższym Seminarium Duchownym Franciszkanów w Krakowie[2].

W 1997 na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II na podstawie rozprawy pt. Sendero Luminoso jako prześladowca w rozumieniu prawa kanonizacyjnego napisanej pod kierunkiem Henryka Misztala otrzymał stopień naukowy doktora nauk prawnych w zakresie prawa kanonicznego. Tam też w 2004 na podstawie dorobku naukowego oraz monografii pt. Sprawy kanonizacyjne Męczenników XX wieku. Studium nad jurysprudencją Kongregacji uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa kanonicznego. W 2015 prezydent RP Bronisław Komorowski nadał mu tytuł naukowy profesora nauk prawnych[3].

W 2001 został adiunktem na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie w 2005 powołano go na stanowisko kierownika Katedry Prawa Kanonizacyjnego. W 2004 został też prodziekanem tego wydziału, powtórnie wybranym w 2008. W 2005 objął tam stanowisko profesora nadzwyczajnego[2].

W 2019 został członkiem Rady Doskonałości Naukowej I kadencji[4], a w 2021 konsultorem Rady Prawnej Konferencji Episkopatu Polski[5].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Ujrzeli Peru i niebo otwarte... (2015)
  • Sytuacja prawno-polityczna ministrów kultów w Meksyku (2013)
  • Dialogi z Męczennikami: 15 dialogów na 15-lecie śmierci Sług Bożych Zbigniewa Strzałkowskiego i Michała Tomaszka, franciszkanów (2011)
  • Przygotowanie sprawy beatyfikacyjnej: aktualny stan prawny (współredakcja: Lidia Fiejdasz, 2010)
  • Cuda w sprawach kanonizacyjnych (red. nauk., 2006)
  • Świętość kanonizowana według papieży Jana Pawła II i Benedykta XVI (współredakcja: Henryk Misztal, 2006)
  • Sprawy kanonizacyjne Męczenników XX wieku: studium nad jurysprudencją Kongregacji (2003)
  • Divina et humana: księga jubileuszowa w 65. rocznicę urodzin księdza profesora Henryka Misztala (współredakcja: Antoni Dębiński, Piotr Stanisz, 2001)
  • Słudzy Boży Zbigniew Strzałkowski i Michał Tomaszek: męczennicy z Peru (+1991) (2001)
  • Na krwawym szlaku: Sendero Lumineso – prześladowca (1999)
  • Biegli w postępowaniu kanonizacyjnym: materiały IV Ogólnopolskiego Sympozjum Prawa Kanonizacyjnego KUL, Lublin 22–23 V 1998 r. (współredaktor: Henryk Misztal, 1999)[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Bar, Wiesław (1958- ).. bn.org.pl. [dostęp 2017-09-12].
  2. ↑ a b Franciszkanin o. Wiesław Bar prodziekanem wydziału prawa na KUL-u. zyciezakonne.pl, 5 czerwca 2008. [dostęp 2017-09-12].
  3. ↑ Prof. Wiesław Stanisław Bar, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2017-09-12].[martwy link]
  4. ↑ Lista kandydatów wybranych na członków RDN, odrębna dla każdej dyscypliny, zawierająca nazwiska i imiona wybranych kandydatów wraz z nazwami podmiotów ich zgłaszających. konstytucjadlanauki.gov.pl. [dostęp 2019-05-25].
  5. ↑ Wykładowcy KUL w gremiach Konferencji Episkopatu Polski [online], www.kul.pl [dostęp 2021-12-18] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wiesław_Bar&oldid=71077092”