Wiktor Maleszewski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Maleszewski
Ilustracja
Wiktor Maleszewski w 1935 roku
Data i miejsce urodzenia

19 września 1883
Michniewo

Data i miejsce śmierci

lipiec 1941
?

Poseł na Sejm IV kadencji (II RP)
Okres

od 1935
do 1938

Prezydent Wilna
Okres

od 1932
do 1939

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons
Uroczystość wręczenia sztandaru 1 pal Leg. w Wilnie. Prezydent Wilna Wiktor Maleszewski wręcza ufundowany przez mieszkańców sztandar marszałkowi Edwardowi Rydzowi-Śmigłemu.

Wiktor Maleszewski (ur. 19 września 1883 w Michniewie, zm. w lipcu 1941) – polski lekarz i samorządowiec, prezydent Wilna w latach 1932–1939, podpułkownik lekarz Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 19 września 1883 w folwarku Michniewo, w ówczesnym powiecie kalwaryjskim guberni suwalskiej, w rodzinie Władysława i Heleny z Różańskich. Był starszym bratem Stefana, pułkownika artylerii Wojska Polskiego, i Zofii (ur. 1891), działaczki niepodległościowej, odznaczonej Medalem Niepodległości[1][2][3]. Ukończył szkołę średnią i Uniwersytet w Charkowie, gdzie studiował medycynę. Po studiach służył jako lekarz w garnizonie suwalskim rosyjskiej armii, w czasie I wojny światowej zmobilizowano go do wojska.

31 lipca 1919 roku został komendantem Szpitala Polowego Nr 16. 17 stycznia 1920 roku został wyznaczony na stanowisko szefa sanitarnego 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej walczącej z bolszewikami. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Grupie Wojska Litwy Środkowej, a jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 4[4]. W 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 93. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, w grupie lekarzy. W 1923 roku był oficerem rezerwowym 3 Batalionu Sanitarnego w Grodnie[5]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto. Posiadał przydział mobilizacyjny do Kadry Zapasowej 3 Szpitala Okręgowego w Grodnie[6].

Po włączeniu Wilna w skład Polski został głównym lekarzem wojewódzkiej Kasy Chorych. Zasiadał przez kilka kadencji w Radzie Miasta Wilna, od 1932 do 1939 pełnił urząd prezydenta. W 1935 i 1938 wybrano go posłem na Sejm. Po zajęciu Wileńszczyzny przez wojska radzieckie aresztowany przez NKWD, zginął w czasie ewakuacji więzienia w Starej Wilejce.

Jego synem był trener koszykówki Władysław Maleszewski.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276.
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-04-06].
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-04-06].
  4. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 446, 755, tu jako datę urodzenia podano 15 września 1883 roku.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1142, 1213.
  6. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 213, 750, tu jako datę urodzenia podano 16 sierpnia 1883 roku.
  7. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-04-06].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Przemysław Dąbrowski, Wiktor Zenon Maleszewski: ostatni polski prezydent międzywojennego Wilna, Sopot 2022, ISBN 978-83-960990-4-4.
  • Mieczysław Jackiewicz, Wileńska encyklopedia: 1939–2005, Warszawa 2007, ISBN 83-89913-95-X.
  • Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (pod redakcją Jacka Majchrowskiego), Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, Warszawa 1994, s. 357

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wiktor_Maleszewski&oldid=73438782”