Wiktor Mencel

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Mencel
Seweryn Mazrycer
Data i miejsce urodzenia

4 maja 1906
Warszawa

Data i miejsce śmierci

15 stycznia 1964
Paryż

Narodowość

polska

Odznaczenia
Order Krzyża Grunwaldu II klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Złoty Krzyż Zasługi Medal „Za waszą wolność i naszą” Medal 10-lecia Polski Ludowej Krzyż Wojenny 1939–1945 (Francja)

Wiktor Mencel, właśc. Seweryn Mazrycer (ur. 4 maja 1906 w Warszawie, zm. 15 stycznia 1964 w Paryżu) – polski inżynier elektryk, wojskowy, dyplomata.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 maja 1906 w Warszawie jako syn Stanisława[1][2]. Ukończył studia techniczne na Politechnice w Grenoble[1]. Studiował nowoczesne rozwiązania techniczne w dziedzinie oświetlenia elektrycznego uzyskując tytuł inżyniera elektryka[3]. Publikował prace na temat swojej dziedziny naukowej. Należał do Komunistycznej Partii Polski. Utraciwszy pracę w elektrowni w Częstochowie wskutek bezrobocia wyjechał na emigrację do Brazylii[1].

Jako ochotnik brał udział w hiszpańskiej wojnie domowej (1936–1939) w szeregach oddziałów w składzie Brygad Międzynarodowych. Od 3 do 9 kwietnia 1938 był szefem sztabu brygady międzynarodowej im. Jarosława Dąbrowskiego, od 27 lipca do 24 września 1938 był adiutantem Batalionu im. Adama Mickiewicza, od 24 stycznia do 9 lutego 1939 szefem sztabu XIII brygady międzynarodowej im. Jarosława Dąbrowskiego. Podczas II wojny światowej działał we francuskim ruchu oporu[1].

Po wojnie pracował w Polpressie[1]. Organizował i kierował Biuro Informacji w ambasadzie PRL w Paryżu, następnie był sekretarzem ds. kultury w tej placówce dyplomatycznej[1][2]. Od 1951 był dyrektorem Departamentu Prasy i Informacji w Ministerstwie Spraw Zagranicznych PRL[1][2][4]. Od 1956 pełnił stanowisko kierownika działu w czasopiśmie „Nowe Drogi”[1]. Należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich[1].

Zmarł 15 stycznia 1964 w Paryżu[1][2].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Nekrologia. Seweryn Mazrycer-Mencel. „Zeszyty Prasoznawcze”. Nr 1/2, s. 1999, 1964. 
  2. ↑ a b c d Seweryn dit Wiktor Mazrycer-Mencel. maitron-en-ligne.univ-paris1.fr. [dostęp 2018-01-19]. (fr.).
  3. ↑ Kurytyba. Odczyt o oświetleniu nowoczesnem. „Gazeta Polska w Brazylji”. Nr 37, s. 2, 9 września 1934. 
  4. ↑ Adrian Thomas: Panufnik’s Escape (1): Berne Legation Memo. onpolishmusic.com. [dostęp 2018-01-19]. (ang.).
  5. ↑ Seweryn Mazrycer. Naświetlanie budowli i placów. „Ogrodnik”. Nr 9, s. 21–25, 1930. 
  6. ↑ Seweryn Mazrycer. Wpływ sztucznego oświetlenia na rozwój roślin. „Ogrodnik”. Nr 3, s. 46–48, 12 lutego 1931. 
  7. ↑ Oświetlenie elektryczne terenów sportowych. bazhum.pl. [dostęp 2018-01-19].
  8. ↑ M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1484 „za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie' służby zagranicznej”.
  9. ↑ M.P. z 1947 r. nr 29, poz. 255 „za działalność informacyjno-propagandową”.
  10. ↑ M.P. z 1946 r. nr 60, poz. 114 „w uznaniu bohaterskich zasług w walce zbrojnej z międzynarodowym faszyzmem na polach Hiszpanii w latach 1936–1939 r.” - jako Menzel „Wiktor”.
  11. ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1107 „za zasługi w pracy zawodowej”.
  12. ↑ M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 415 - Uchwała Rady Państwa z dnia 10 stycznia nr 0/60 - na wniosek Ministra Spraw Zagranicznych.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wiktor_Mencel&oldid=71786869”