Wilgotnica cytrynowozielonawa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Wilgotnica sucha)
Wilgotnica cytrynowozielonawa
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

wodnichowate

Rodzaj

wilgotnica

Gatunek

wilgotnica cytrynowozielonawa

Nazwa systematyczna
Hygrocybe citrinovirens (J.E. Lange) Jul. Schäff
Ber. dt. bot. Ges. 27: 222 (1947)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]

Wilgotnica cytrynowozielonawa (Hygrocybe citrinovirens (J.E. Lange) Jul. Schäff.) – gatunek grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae)[2].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hygrocybe, Hygrophoraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[2].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1923 r. Jakob Emmanuel Lange nadając mu nazwę Camarophyllus citrinovirens. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1947 r. Julius Schäffer[2].

Synonimy naukowe[3]:

  • Camarophyllus citrinovirens J.E. Lange 1923
  • Godfrinia brevispora (F.H. Møller) Herink 1958
  • Godfrinia citrinovirens (J.E. Lange) Herink 1958
  • Hygrocybe brevispora F.H. Møller 1945
  • Hygrophorus brevisporus (F.H. Møller) P.D. Orton 1960
  • Hygrophorus citrinovirens (J.E. Lange) Konrad & Maubl.

Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 2003 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako wilgotnica krótkozarodnikowa[4] i wilgotnica sucha[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz

Średnicy od 2 do 5 cm, młody – stożkowaty, później płasko rozłożony, ze stożkowato wypukłym garbkiem, na brzegu nieregularnie falisty, z wrośniętymi włókienkami, kruchy, siarkowożółty, o odcieniu od zielonkawego do oliwkowego[6]. U starszych okazów na szczycie często występuje domieszka barwy ochrowej. Brzeg często bywa porozrywany[7].

Blaszki

Gęste, szeroko wybrzuszone, przy trzonie wycięte, stosunkowo grube. Młody – białe, później żółtawozielonawe[6].

Trzon

Wysokość od 6 do 10 cm, średnica od 5 do 10 mm, często podłużnie spłaszczony, u dołu zwężony, włóknisty, suchy, pusty, jasnocytrynowożółty z jasnozielonkawym odcieniem, u dołu białawy[6]

Miąższ

Kruchy, cienki, białawy[6]

Wysyp zarodników

Biały; zarodniki elipsoidalne, gładkie[7].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Wilgotnica cytrynowozielona notowana jest tylko w niektórych krajach Europy[8]. W Polsce jej rozprzestrzenienie i częstość występowania nie są znane, prawdopodobnie nie jest rzadka i nie jest zagrożona[4]. Od 2014 r. w Polsce jest objęta ochroną częściową grzybów[9].

Rośnie od sierpnia do października na suchszych trawiastych zboczach, ale także na wilgotniejszych pastwiskach i łąkach, na skraju lasów iglastych i mieszanych[6].

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Prawdopodobnie grzyb mikoryzowy[4]. Jest niejadalny[6].

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

Wśród żółtych wilgotnic w Polsce występują: wilgotnica ostrostożkowata (Hygrocybe acutoconica), wilgotnica żółknąca (Hygrocybe chlorophana), wilgotnica cytrynowa (Hygrocybe citrina), tzw. wilgotnica papuzia (Gliophorus psittacinus), Hygrocybe russocoriacea. Wilgotnicę cytrynowozielonawą łatwo jednak od nich odróżnić po pewnych charakterystycznych cechach: ma białe blaszki, wysmukły trzon, suchą powierzchnię kapelusza i trzonu oraz duże cheilocystydy[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Hygrocybe citrinovirens, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  2. a b c Index Fungorum. [dostęp 2013-10-20]. (ang.).
  3. Species Fungorum. [dostęp 2013-10-20]. (ang.).
  4. a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  5. Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda: Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL, 1985.
  6. a b c d e f Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
  7. a b c B. Gumińska. Flora Polska (Flora of Poland). Grzyby (Mycota). Tom XXVI. Wodnichowate (Hygrophoraceae). Uniwersytet Jagielloński, Instytut Botaniki, Kraków 1997
  8. Discover Life Maps. [dostęp 2016-01-10].
  9. Dz.U. z 2014 r. poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej grzybów