Wilhelm Fischer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilhelm Fischer
Ilustracja
Imię i nazwisko

Wilhelm Robert Fischer

Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1886
Wiedeń

Pochodzenie

austriackie

Data i miejsce śmierci

26 lutego 1962
Innsbruck

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

muzykolog

Wilhelm Robert Fischer[1][2][3] (ur. 19 kwietnia 1886 w Wiedniu, zm. 26 lutego 1962 w Innsbrucku[1][2][3]) – austriacki muzykolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim[1][2][3], gdzie uczył się geografii, historii i muzykologii[1][3]. Do grona jego nauczycieli należał Guido Adler[1][2][3], uczęszczał też prywatnie na lekcje kompozycji u Hermanna Graedenera[1][3]. Uczył się także śpiewu i gry na fortepianie[1]. W 1912 roku uzyskał doktorat na podstawie pracy Matthias Georg Monn als Instrumentalkomponist[2][3], w 1915 roku habilitował się na podstawie pracy Zur Entwicklungsgeschichte des Wiener klassischen Stils[1][2][3]. Od 1919 roku był wykładowcą Uniwersytetu Wiedeńskiego[2], od 1923 roku na stanowisku profesora[1][3]. W 1928 roku został wykładowcą Uniwersytetu w Innsbrucku[1][2][3]. Po Anschlussie został zwolniony z pracy przez nazistów, w trakcie II wojny światowej był robotnikiem przymusowym[1][2] w zakładach metalowych[3].

W 1945 roku objął posadę dyrektora konserwatorium w Wiedniu[1][3], następnie od 1948 do 1961 roku wykładał ponownie na Uniwersytecie w Innsbrucku[1][2][3]. W latach 1951–1961 był dyrektorem Zentrum für Mozartforschung w Mozarteum w Salzburgu[1][2][3], będąc odpowiedzialnym za wydawanie dzieł W.A. Mozarta i organizację poświęconych kompozytorowi konferencji[1]. Wyróżniony został Wielkim Srebrnym Medalem Miasta Salzburga[1]. W 1956 roku ukazała się dedykowana mu księga pamiątkowa[1].

W swojej pracy badawczej zajmował się muzyką okresu przedklasycznego i klasycznego, w tym zagadnieniem kształtowania się stylu klasycznego[1]. Prowadził badania nad twórczością W.A. Mozarta, szczególnie nad jego kompozycjami instrumentalnymi, główną uwagę poświęcając kwestiom mozartowskiej melodyki[1]. Był autorem studium Geschichte der Instrumentalmusik 1450 bis 1880, opublikowanego w ramach Handbuch der Musikgeschichte Guido Adlera (Frankfurt nad Menem 1924, 2. wyd. zrewid. 1930)[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 110–111. ISBN 83-224-0344-5.
  2. a b c d e f g h i j k l Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1120. ISBN 0-02-865527-3.
  3. a b c d e f g h i j k l m n Deutsche biographische Enzyklopädie (DBE). T. Band 3 Einstein – Görner. München: K.G. Saur, 2006, s. 361. ISBN 978-3-598-25033-0.