Wilkowyje

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilkowyje
Dzielnica Tychów
Ilustracja
Herb dzielnicy na przydrożnej tablicy
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Miasto

Tychy

W granicach Tychów

1951

Położenie na mapie Tychów
Mapa konturowa Tychów, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Wilkowyje”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Wilkowyje”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wilkowyje”
Ziemia50°08′54″N 18°56′51″E/50,148333 18,947500

Wilkowyje (niem. Wilkowy) – dzielnica Tychów położona w północno-zachodniej części miasta.

Dzielnica graniczy z: Mikołowem, Katowicami, Wyrami, a także z dzielnicami Tychów: Czułów, Mąkołowiec, Stare Tychy.

Dawniej siedziba gminy Wilkowyje (19??–1950) w powiecie pszczyńskim. W 1951 r. włączono ją do miasta Tychy.

Pierwsze udokumentowane wzmianki o Wilkowyjach pochodzą z 1287 r., kiedy to książę raciborski Mieszko wraz z bratem Przemysławem potwierdzili darowiznę dla kościoła św. Wojciecha w Mikołowie w postaci łanu pola na terenie Wilkowyj. Nazwa Wilkowyje wzięła się od dużej liczby wilków żyjących niegdyś w Puszczy Pszczyńskiej.

W dokumencie sprzedaży dóbr pszczyńskich wystawionym przez Kazimierza II cieszyńskiego w języku czeskim we Frysztacie w dniu 21 lutego 1517 r. wieś została wymieniona jako Wlkowicze[1].

Parafia[edytuj | edytuj kod]

W Wilkowyjach znajduje się kościół Matki Bożej Królowej Aniołów poświęcony 13 października 1988 r. Teren parafii wyodrębniono z parafii św. Wojciecha w Mikołowie i św. Marii Magdaleny w Tychach. Poświęcenia kościoła dokonał biskup katowicki Damian Zimoń. Kościół zaprojektowali: Grzegorz Ratajski i Adam Skrzypczyk, konstruktorem był Eryk Dyla. Wnętrze zaprojektowali Stanisław Kluska i Adam Romaniuk. Budowę kościoła prowadził ks. prob. Jerzy Robok.

Tranzyt[edytuj | edytuj kod]

Przez dzielnicę przebiega droga krajowa nr 44. Dzielnica jest obsługiwana przez komunikację autobusową ZTM, jej trasy łączą ją z Tychami i Mikołowem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ludwik Musioł. Dokument sprzedaży księstwa pszczyńskiego z dn. 21. lutego 1517 R.. „Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk na Śląsku”. R. 2, s. 235–237, 1930. Katowice: nakł. Towarzystwa ; Drukiem K. Miarki.