Przejdź do zawartości

Wniebowzięcie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny (Tarnobrzeg, kościół Wniebowzięcia NMP)

Wniebowzięcie – według teologii chrześcijańskiej to zabranie osoby świętej przez Boga do nieba za życia lub po śmierci wraz z ciałem i duszą[a].

Według Biblii Bóg zabrał do nieba dwie osoby:

Biblia zapowiada także, że po paruzji wszyscy sprawiedliwi zostaną zabrani przez Boga do nieba i będą żyć wiecznie (por. 1. List do Tesaloniczan 4,17).

Według Tradycji katolickiej, potwierdzonej przez dogmat ogłoszony w konstytucji apostolskiej Munificentissimus Deus w 1950 roku, Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny z duszą i ciałem dokonało się u schyłku jej życia.

  1. Świadkowie Jehowy odrzucają przeniesienie do życia w niebie razem z fizycznym ciałem, które wymaga materialnego środowiska ziemskiego, żeby się utrzymać przy życiu; „ciało i krew” nie mogą odziedziczyć Królestwa Niebios (1Ko 15:42–50). Uważają, że do niebios będących miejscem przebywania Boga, pierwszy wstąpił z ziemi Jezus Chrystus (J 3:13). Natomiast „niebiosami”, do których wstąpił Eliasz, była atmosfera; wiele lat później dalej przebywał na ziemi. Henoch „został przeniesiony, żeby nie ujrzał śmierci” w tym sensie, że Bóg łagodnie zakończył jego życie (Źródła: Maria (matka Jezusa); Niebo, Zmartwychwstanie).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]