Zagrzebnica żółtoboka
| Heleioporus barycragus[1] | |||
| (Lee, 1967) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Zagrzebnica żółtoboka | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Zagrzebnica żółtoboka[3] – gatunek płaza bezogonowego z rodziny Limnodynastidae występujący w australijskim stanie Australia Zachodnia. Dorasta do 9 cm długości i cechuje się okrągłym ciałem o czekoladowej barwie, z miejscowymi żółtymi plamkami. Zasiedla cieki wodne płynące na glinie lub na granicie. Do rozrodu dochodzi jesienią, samce kopią nory wzdłuż brzegu cieku, do której następnie wchodzą samice, które składają do 500 jaj w pienistym gnieździe. Kijanki wymywane są z nory przez wodę dostarczoną przez zimowe opady deszczu, ich czas rozwoju wynosi 8–12 tygodni.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Największy przedstawiciel rodzaju Heleioporus w Zachodniej Australii, osiąga długość prawie 9 cm[4]. Ciało jest okrągłe, a oczy duże i wyłupiaste[4]. Ciało przybiera barwę czekoladowobrązową, pokryte jest również żółtymi plamkami na bokach[4]. Samce mają potężnie zbudowane kończyny przednie, ponadto rozwijają się u nich duże czarne kolce na palcach u dłoni podczas okresu godowego[4].
Zasięg występowania i siedliska[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten występuje w południowozachodnich obszarach Australii Zachodniej[4]. Spotkać go można w paśmie górskim Darling Range[4]. Zasiedla cieki wodne, które płyną na glinie lub na granicie[4]. Zasięg występowania wynosi 17 100 km²[5].
Rozmnażanie i rozwój[edytuj | edytuj kod]
Samce kopią nory wzdłuż brzegów tymczasowych cieków wodnych płynących zimą[4]. Nory są stosunkowo krótkie w porównaniu do innych gatunków Heleioporus[4]. Jesienią, samce nawołują z nor, w celu zwabienia samic[4]. Samica wchodzi do nory, w której dochodzi do ampleksusu[4]. Samica składa do 500 jaj w pienistym gnieźdznie w wilgotnej glebie na dnie nory[4]. Zimą nora jest zalewana przez deszcze, co pozwala nowo wyklutym kijankom na wydostanie się z gniazda i dopłynięcie do zbiornika wodnego[4]. Kijanki mają kolor od ciemnobrązowego do jasnoszarego, obecne są również jasne linie na obu bokach ciałach[4]. Czas rozwoju wynosi 8–12 tygodni[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Heleioporus barycragus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Heleioporus barycragus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 432. ISBN 83-01-14344-4
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Hooting Frog | Western Australian Museum [online], museum.wa.gov.au [dostęp 2020-08-17] (ang.).
- ↑ AmphibiaWeb - Heleioporus barycragus [online], amphibiaweb.org [dostęp 2020-08-17].