Zaradawa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artykuł

50°08′58″N 22°47′54″E

- błąd

39 m

WD

50°8'57.821"N, 22°47'54.252"E

- błąd

0 m

Odległość

8 m

Zaradawa
dawna wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

jarosławski

Gmina

Wiązownica

Liczba ludności (1943)

899

SIMC
Położenie na mapie gminy Wiązownica
Mapa konturowa gminy Wiązownica, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Zaradawa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Zaradawa”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Zaradawa”
Położenie na mapie powiatu jarosławskiego
Mapa konturowa powiatu jarosławskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Zaradawa”
Ziemia50°08′58″N 22°47′54″E/50,149444 22,798333
Strona internetowa

Zaradawa – nieistniejąca już wieś w Polsce, której dawna lokacja odpowiada miejscu w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Wiązownica, nad potokiem Bech[1].

Zaradawa była wsią ukraińską. W 1939 liczyła 1160 mieszkańców, w tym 1120 Ukraińców, 160 Polaków, 10 Żydów[2]. Podlegała pod Parafię św. Anny w Radawie. Do 1934 stanowiła gminę jednostkową w powiecie jarosławskim, za II RP w woј. lwowskim. W 1934 w nowo utworzonej zbiorowej gminie Radawa[3]. Tam utworzyła gromadę składającą się z miejscowości Zaradawa, Bednarze, Bory, Buczyna, Budyki, Cienkie, Hule, Karczmarze, Kopań, Perzyły, Smereki i Zastawne[4].

Podczas II wojny światowej w gminie Radawa w powiecie Przemyśl w dystrykcie krakowskim (Generalne Gubernatorstwo). Liczyła wtedy 899 mieszkańców[5].

W latach 1945-1947 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 12 Polaków. Zabili także w zasadzkach 16 żołnierzy z 9 Dywizji Piechoty[6].

10 kwietnia 1945 w Zaradawie policja polska spaliła 20 gospodarstw. W dokumentach akcji deportacji o kryptonimie „Wisła” wygnano obywateli RP narodowości ukraińskiej[7]. Na skutek przesiedleń w latach 1946–1947 (z Zaradawy, Radawy i okolic wywieziono ponad 180 rodzin), Zaradawa przestała praktycznie istnieć[8].

Po wojnie w gminie Radawa w powiecie przemyskim w województwie rzeszowskim[9]. Jesienią 1954 zniesiono gminy tworząc gromady. Zaradawa weszła w skład nowo utworzonej gromady Radawa wraz z Radawą, Mołodyczem i Cetulą[10], gdzie przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[11].

Obecnie miejscowość nie istnieje wg TERYT, choć pozostały w okolicy niektóre z jej dawnych przysiółków, należących obecnie do wsi Mołodycz, np. Karczmarze (SIMC 0612499), Kopań (SIMC 0612507), Zagrobelne (0612476), Zastawne (SIMC 0612520)[12]. W 1995 roku zlikwidowano leśnictwo Zaradawa[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zaradawa w mapcarta.com.
  2. W. Kubijowicz (1923). Izochrony południowej Polski, Kraków: Orbis.
  3. Dz.U. z 1934 r. nr 69, poz. 646.
  4. Lwowski Dziennik Wojewódzki. 1934, nr 19, poz. 97.
  5. Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
  6. Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 283-284, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
  7. Informacija pro antyukrajinśki akciji na terenach Jarosławszczyny ta Lubacziwszczyny, w: Polśko-ukrajinśki stosunky w 1942–1947 rr. u dokumentach OUN ta UPA, red. W. Wiatrowycz, t. 2, Lwiw 2011, s. 865. Tłumaczenie z języka ukraińskiego.
  8. Zaradawa i Zastawne.
  9. Wykaz gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej: według stanu na z dnia 1 VII 1952 r.
  10. Uchwała Nr 22/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu jasielskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 18 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 11, Poz. 41).
  11. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.
  12. TERYT.
  13. Wartości edukacyjne Nadleśnictwa Sieniawa.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]