Zofia Leśniowska
 Zofia Leśniowska (1942) | |
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendantka główna |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Zofia Wanda Leśniowska (ur. 2 marca 1912[1], zm. 4 lipca 1943) – córka generała Władysława Sikorskiego, porucznik Wojska Polskiego, działaczka Polskiego Czerwonego Krzyża.
Życiorys
Zofia Leśniowska była córką gen. Władysława Sikorskiego i Heleny Zubczewskiej, poślubionej przez generała w 1909 roku.
30 września 1936 roku w Parchaniu wyszła za mąż za porucznika Stanisława Leśniowskiego (1904-1987[2], syna urzędnika rolniczego Stanisława Leśniowskiego[3]).
Po wybuchu II wojny światowej 7 września 1939 roku ojciec zlecił jej organizację ruchu oporu. Jej mieszkanie w Warszawie przy ul. Górskiego było wykorzystywane w celach konspiracyjnych. W styczniu 1940 roku została wezwana przez kuriera do Francji. Odtąd towarzyszyła ojcu jako jego sekretarka, tłumacz i doradca.
16 listopada 1942 roku minister spraw wojskowych generał dywizji Marian Kukiel mianował ją komendantką główną Pomocniczej Służby Kobiet[4]. W Londynie była komendantką główną Pomocniczej Służby Wojskowej Kobiet. Z dniem 18 lutego 1943 roku została zwolniona na własną prośbę ze stanowiska komendantki głównej Pomocniczej Służby Wojskowej Kobiet przez ministra obrony narodowej generała Mariana Kukiela[5]. Jej zastępczynią, a następnie pełniącą obowiązki komendantki była Maria Leśniakowa.
Według oficjalnych źródeł zginęła 4 lipca 1943 roku w katastrofie lotniczej wraz ze swoim ojcem, ale jej ciała nigdy nie odnaleziono. Zofia Leśniowska była odznaczona Honorową Odznaką PCK.
Kontrowersje wokół katastrofy lotniczej
Udział Zofii Leśniowskiej w śmierci generała Sikorskiego jest przedmiotem kontrowersji. Jej ciało nigdy nie zostało odnalezione, a sama obecność u boku generała w owych tragicznych dniach wiąże się z wieloma kontrowersjami i niedomówieniami. Jak podają świadkowie, była ona kilkakrotnie ostrzegana przed udziałem w feralnym locie samolotu, podobno telefonicznie przez samego Churchilla. Powstały również hipotezy mówiące o jej nieobecności podczas lotu, porwaniu i osadzeniu w obozach pod Moskwą, a później w głębi kraju, gdzie miała być z oddali widziana przez polskich oficerów, m.in. przez cichociemnego Tadeusza Kobylińskiego[6]. Badający katastrofę Tadeusz Kisielewski stwierdził, że nie istnieje choćby jedno źródło potwierdzające fakt wejścia na pokład samolotu córki generała Sikorskiego[7]. Dodatkowo jej bardzo charakterystyczna bransoletka z monogramem wkrótce potem miała zostać odnaleziona w kairskim hotelu Mena House.
Przypisy
- ↑ Polski Słownik Biograficzny, zeszyt nr 154 z 1997 r., T. XXXVII/3, s. 478 (biogram Władysława Sikorskiego)
- ↑ Najbliższa rodzina generała Władysława Sikorskiego. sikorskich.republika.pl. [dostęp 2013-07-21]. (pol.).
- ↑ Stanisław Leśniowski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-09-30].
- ↑ Kukiel 1942 ↓, s. 31.
- ↑ Kukiel 1943 ↓, s. 58.
- ↑ Baliszewski: Bransoletka Zofii
- ↑ Kto porwał córkę generała Sikorskiego. Rozmowa z Tadeuszem Kisielewskim. Uważam Rze Historia, nr 2, maj 2012, s. 58-59.
Bibliografia
- Marian Kukiel: Pismo L.dz. 2459/PSW/42 z 16 listopada 1942 roku. [w:] Kancelaria Przyboczna Naczelnego Wodza, Akta jawne, X 1941 - III 1943, sygn. A.XII.1/7 [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1942. [dostęp 2017-01-22].
- Marian Kukiel: Pismo L.dz. 1281/PSW/43 z 22 lutego 1943 roku. [w:] Kancelaria Przyboczna Naczelnego Wodza, Akta jawne, VII 1942 - XI 1943, sygn. A.XII.1/8 [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1943. [dostęp 2017-01-22].
- Bransoletka Zofii. Dariusz Baliszewski. „Wprost”. 52 (1152), 31 grudnia 2004.
- Bransoletka Zofii. Dariusz Baliszewski. „Wprost”. 5 (1157), 6 lutego 2005.
- Dodatek Rzeczpospolitej: Córka generała [dostęp 08.09.2009]