Zofia Rzeczycka-Wykowska
| Imię i nazwisko urodzenia |
Zofia Rzeczycka |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
15 września 1899 |
| Data i miejsce śmierci |
24 stycznia 1975 |
| Zawód, zajęcie |
lekarz |
Zofia Rzeczycka-Wykowska (ur. 15 września 1899 w Kijowie, zm. 24 stycznia 1975 w Lublinie) – lekarka, sanitariuszka powstańcza.
Biografia[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się 15 września 1899 w Kijowie. Studiowała medycynę w Warszawie. Była zaangażowana w ruch harcerski[1]. W 1919 działała w kijowskim harcerstwie, które było ściśle podporządkowane KN POW[2].
W czasie wojny polsko-bolszewickiej była kierowniczką herbaciarni żołnierskiej na dworcu kolejowym w Kijowie[3]. 15 czerwca 1921, w końcowej fazie III powstania śląskiego, przybyła na Górny Śląsk. Pełniła obowiązki lekarza 4 baonu[3] 2 Zabrskiego Pułku Piechoty im. Tadeusza Kościuszki kpt. Pawła Cymsa[4]. Ze względu na nieukończone studia medyczne zwana była podobnie jak dwie inne koleżanki, Maria Zdziarska-Zaleska i Wanda Baraniecka-Szaynok, „podlekarką”[1].
Dyplom doktora wszech nauk lekarskich uzyskała w 1923 w Warszawie[3]. W okresie międzywojennym mieszkała w Pionkach, w województwie kieleckim[4]. Pracowała w Państwowej Wytwórni Prochu[3]. Należała do Głównego Wydziału Zdrowia ZHP[5].
Od 1944 przebywała w Zamościu. Po II wojnie światowej mieszkała w Lublinie[4], gdzie zmarła w 24 stycznia 1975[3][6].
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Była bohaterką wystawy „Zapomniane bohaterki – lekarki w służbie medycznej w powstaniach śląskich”[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Zapomniane bohaterki – lekarki w służbie medycznej w powstaniach śląskich (prezentacja). Stowarzyszenie ON/OFF. [dostęp 2021-03-11].
- ↑ Stanisław Stępień: Polacy na Ukrainie: zbiór dokumentów - Część 1,Tom 4. Południowo-Wschodni Instytut Nauk w Przemyślu, 1998, s. 105.
- ↑ a b c d e Krzysztof Brożek. Lekarki batalionowe w trzecim powstaniu śląskim w 1921 roku. „Śląsk”. 11 (205), s. 17, 2012-11.
- ↑ a b c Krzysztof Brożek: Rzeczycka-Wykowska Zofia. W: Franciszek Hawranek (red.): Encyklopedia powstań śląskich. Opole: Wydawnictwo Instytutu Śląskiego w Opolu, 1982, s. 495.
- ↑ Rozkaz Naczelnego Komendanta Jubileuszowego Zlotu Harcerstwa Polskiego L. 1 z dnia 2 lipca 1935 r.. „Wiadomości Urzędowe”. XIV, nr 9, 1935-07. Naczelnictwo Związku Harcerstwa Polskiego.
- ↑ Andrzej Brożek (red.): Powstania Śląskie i plebiscyt w procesie zrastania się Górnego Śląska z Macierzą. Bytom: Muzeum Górnośląskie w Bytomiu, 1993, s. 241.
- ↑ Zapomniane bohaterki – lekarki w służbie medycznej w powstaniach śląskich. Stowarzyszenie ON/OFF. [dostęp 2021-03-11].