Wacław Dąbrowski (mikrobiolog)
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
profesor nauk bakteriologicznych | |
Alma Mater | |
Profesura | |
Uczelnia | |
Rektor SGGW | |
Odznaczenia | |
Wacław Dąbrowski (ur. 9 maja 1879 w Warszawie - zm. 24 kwietnia 1962 w Zalesiu koło Warszawy) – polski mikrobiolog, twórca Instytutu Fermentacyjnego i Bakteriologii Rolnej Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie (1910), później przekształconej w Instytut (1911), rektor SGGW.
Był młodszym bratem Józefa i starszym bratem Mariana, mąż Wandy Dąbrowskiej. W 1899 ukończył gimnazjum filologiczne w Radomiu. Studia podjął na Uniwersyetcie Warszawskim kończąc je egzaminem zdanym przed komisją w 1907 w Odessie. W 1911 zorganizował Instytut Fermentacyjny i Bakterologii Rolnej zwany następnie Instytutem Przemysłu Fermentacyjnego. Od 1918 profesor mikrobiologii w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.[1] Pisał prace poświęcone budowie i występowaniu drożdży, rolach bakterii w procesach fermentacyjnych i mikroflorze wody. Pracował i był członkiem Komisji Przemysłu Rolniczego Międzynarodowego Instytutu Rolniczego w Rzymie.[2] Prace: „Sur l'Endomyces fibuliger” (1909); „Die Hefen in Milch und Milchprodukten”; „Konserwacja wysłodów buraczanych” (1917). Założył i redagował czasopisma: Przemysł Gorzelniczy (1912) oraz Przemysł Rolny (1924).
Otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Order Sztandaru Pracy II klasy[3].