Przejdź do zawartości

Konklawe 1513: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
drobne redakcyjne
Linia 83: Linia 83:




Wobec wykluczenia stronnictwa „francuskiego” [[kolegium kardynalskie]] podzieliło się na dwie partie: „starych” i „młodych”. Kandydatem „starych”, popieranym oficjalnie przez królestwo Anglii, był 52-letni [[Raffaele Sansoni Riario]]. Początkowo wydawał się on pewnym kandydatem do tiary, tym bardziej, że skupiał w swoim ręku dwie najważniejsze funkcje podczas [[sediswakancja|sediswakancji]] - dziekana Św. Kolegium i kamerlinga Św. Kościoła Rzymskiego. „Młodzi” jednak forsowali inną kandydaturę. Pragnęli oni wyniesienia na tron papieski niespełna 38-letniego kardynała Giovanni de Medici, syna [[Wawrzyniec Wspaniały|Wawrzyńca Wspaniałego]], obecnie [[protodiakon]]a Św. Kolegium. Za [[papabile]] byli uważani także 52-letni [[Domenico Grimani]], 57-letni [[Niccolò Fieschi]] oraz 71-letni [[Tamás Bakócz]], przy czym szanse tego ostatniego były raczej iluzoryczne z uwagi na jego węgierskie pochodzenie.
Wobec wykluczenia stronnictwa „francuskiego” [[kolegium kardynalskie]] podzieliło się na dwie partie: „starych” i „młodych”. Kandydatem „starych”, popieranym oficjalnie przez królestwo Anglii i Hiszpanię, był 52-letni [[Raffaele Sansoni Riario]]. Początkowo wydawał się on pewnym kandydatem do tiary, tym bardziej, że skupiał w swoim ręku dwie najważniejsze funkcje podczas [[sediswakancja|sediswakancji]] - dziekana Św. Kolegium i kamerlinga Św. Kościoła Rzymskiego. „Młodzi” jednak forsowali inną kandydaturę. Pragnęli oni wyniesienia na tron papieski niespełna 38-letniego kardynała Giovanni de Medici, syna [[Wawrzyniec Wspaniały|Wawrzyńca Wspaniałego]], obecnie [[protodiakon]]a Św. Kolegium. Za [[papabile]] byli uważani także 52-letni [[Domenico Grimani]] (popierany przez Wenecję), 55-letni Adriano di Castello (popierany przez cesarza), 57-letni [[Niccolò Fieschi]] oraz 71-letni [[Tamás Bakócz]], przy czym szanse tego ostatniego były raczej iluzoryczne z uwagi na jego węgierskie pochodzenie.


== Konklawe ==
== Konklawe ==




Konklawe rozpoczęło się [[4 marca]]. Kardynał Medici, gdyby był o 10-15 lat starszy, prawdopodobnie zostałby wybrany jednogłośnie i bez większych problemów. Wielu kardynałów w starszym wieku sprzeciwiało się jednak jego kandydaturze, gdyż mógłby panować nawet przez kilka dziesięcioleci i jego wybór wedle wszelkiego prawdopodobieństwa zamykałby im ostatecznie drogę do pontyfikatu. Ponieważ żadna z partii nie miała wystarczającej większości, w pierwszych głosowaniach wielu kardynałów głosowało na tych kandydatów, o których z góry było wiadomo, że nie mają szans, a w tym samym czasie prowadziło zakulisowe działania mające na celu przekonanie drugiej strony do swojego kandydata. O mało nie zakończyło się to przypadkowym wyborem na papieża kardynała Jaime Serra, na którego w jednym głosowaniu oddano aż 13 głosów. Kardynał Serra był uważany za jednego z najmniej wartościowych członków kolegium kardynalskiego i nawet teoretycznie nie rozważano go jako kandydata do tiary. To kuriozalne wydarzenie otrzeźwiło elektorów. Obie partie uznały że trzeba koniecznie dojść do porozumienia. Kluczowe okazało się przekonanie jednego z przywódców „starych”, kardynała Soderini, do poparcia Medyceusza. Również kardynał Bainbridge, reprezentujący intersy Londynu, dotąd popierającego kardynała Riario, zaczął się skłaniać ku kandydatowi „młodych”.
Konklawe rozpoczęło się [[4 marca]]. Kardynał Medici, gdyby był o 10-15 lat starszy, prawdopodobnie zostałby wybrany jednogłośnie i bez większych problemów. Wielu kardynałów w starszym wieku sprzeciwiało się jednak jego kandydaturze, gdyż mógłby panować nawet przez kilka dziesięcioleci i jego wybór wedle wszelkiego prawdopodobieństwa zamykałby im ostatecznie drogę do pontyfikatu. Ponieważ żadna z partii nie miała wystarczającej większości, na początku wielu kardynałów postanowiło zagłosować na kandydatów z góry przegranych. Pierwsze głosowanie o mało nie zakończyło się przypadkowym wyborem na papieża kardynała Jaime Serra, na którego oddano aż 13 głosów. Kardynał Serra był uważany za jednego z najmniej wartościowych członków kolegium kardynalskiego i nawet teoretycznie nie rozważano go jako kandydata do tiary. To kuriozalne wydarzenie otrzeźwiło przedstawicieli obu. Uznano, że trzeba koniecznie szybko dojść do porozumienia. Kluczowe okazało się przekonanie jednego z przywódców „starych”, kardynała Soderini, do poparcia Medyceusza.



== Wybór Leona X ==
== Wybór Leona X ==
Linia 108: Linia 107:
http://www.fiu.edu/~mirandas/conclave-xvi.htm#1513
http://www.fiu.edu/~mirandas/conclave-xvi.htm#1513


http://www.csun.edu/~hcfll004/SV1513.html


{{Konklawe|rok=1513|poprzednik=[[Konklawe 1503 (Juliusz II)|Konklawe 1503]]|następca=[[Konklawe 1521-1522]]|lata=Leon X}}
{{Konklawe|rok=1513|poprzednik=[[Konklawe 1503 (Juliusz II)|Konklawe 1503]]|następca=[[Konklawe 1521-1522]]|lata=Leon X}}

Wersja z 22:37, 18 wrz 2007

Konklawe 1513 – konklawe, które odbyło się po śmierci Juliusza II i wyniosło na tron papieski Leona X.


Śmierć Juliusza II

Papież Juliusz II zmarł 21 lutego 1513. Włochy od blisko dwu dziesięcioleci były areną wojny, którą toczyły – w zmieniających się konfiguracjach sojuszniczych - Francja, Hiszpania i państwa włoskie. Juliusz II był przeciwnikiem Francuzów i dwa lata przed śmiercią utworzył Ligę Świętą przeciwko Francji. Polityka ta wywołała sprzeciw grupy profrancusko nastawionych kardynałów, którzy w 1511 zwołali sobór do Pizy, będący w opozycji do papieża. W odpowiedzi papież ekskomunikował 5 kardynałów i zwołał własny sobór. Krótko po jego otwarciu zmarł. Ponadto rosło zagrożenie ze strony Imperium Ottomańskiego, zwł. dla Węgier.


Lista uczestników

Św. Kolegium Kardynalskie liczyło 31 pełnoprawnych kardynałów, z czego w konklawe wzięło udział 25:

  • Marco Vigerio (1505) – kardynał-biskup Palestriny; komendatariusz kościoła prezbiterialnego S. Maria in Trastavere
  • Francisco Remolino (1503) – kardynał-prezbiter S. Marcello; komendatariusz kościoła prezbiterialnego SS. Giovanni e Paolo; administrator archidiecezji Palermo; biskup Fermo; archiprezbiter Bazyliki Liberiańskiej; wicekról Neapolu
  • Adriano Castello (1503) – kardynał-prezbiter S. Crisogono; administrator diecezji Bath and Wells
  • Roberto Guibo de Challand (1505) – kardynał-prezbiter S. Anastasia; administrator diecezji Albi i Vannes; archiprezbiter Bazyliki Liberiańskiej; kamerling Św. Kolegium Kardynałów; legat w Awinionie; ambasador królestwa Francji przy Stolicy Apostolskiej
  • Bandinello Sauli (1511) – kardynał-prezbiter S. Sabina; biskup Gerace e Oppido
  • Alessandro Farnese (1493) – kardynał-diakon S. Eustachio; komendatariusz diakonii SS. Cosma e Damiano; administrator diecezji Parma i Corneto e Montefiascone; archiprezbiter Bazyliki Laterańskiej
  • Marco Cornaro (1500) – kardynał-diakon S. Mria in Portico; administrator diecezji Werona; legat w prowincji Patrymonium Św. Piotra

Wśród elektorów było 19 Włochów, 2 Hiszpanów, 1 Francuz, 1 Niemiec, 1 Węgier, 1 Anglik. Trzynastu z nich mianował Juliusz II, dziesięciu - Aleksander VI, a po jednym - Innocenty VIII (Medici) i Sykstus IV (Riario).

Nieobecni

6 elektorów nie przybyło na konklawe (3 Francuzów, Włoch, Hiszpan i Niemiec):

Trzech z nich mianował Aleksander VI, trzech Juliusz II.

Ponadto 4 innych kardynałów – inicjatorów schizmatyckiego soboru w Pizie, mimo ich próśb, nie zostało dopuszczonych do udziału w konklawe z uwagi na ciążące na nich ekskomuniki. Byli to: Bernardino Lopez de Carvajal, Federico di Sanseverino, Guillaume Briçonnet i René de Prie.

Frakcje i kandydaci

Wobec wykluczenia stronnictwa „francuskiego” kolegium kardynalskie podzieliło się na dwie partie: „starych” i „młodych”. Kandydatem „starych”, popieranym oficjalnie przez królestwo Anglii i Hiszpanię, był 52-letni Raffaele Sansoni Riario. Początkowo wydawał się on pewnym kandydatem do tiary, tym bardziej, że skupiał w swoim ręku dwie najważniejsze funkcje podczas sediswakancji - dziekana Św. Kolegium i kamerlinga Św. Kościoła Rzymskiego. „Młodzi” jednak forsowali inną kandydaturę. Pragnęli oni wyniesienia na tron papieski niespełna 38-letniego kardynała Giovanni de Medici, syna Wawrzyńca Wspaniałego, obecnie protodiakona Św. Kolegium. Za papabile byli uważani także 52-letni Domenico Grimani (popierany przez Wenecję), 55-letni Adriano di Castello (popierany przez cesarza), 57-letni Niccolò Fieschi oraz 71-letni Tamás Bakócz, przy czym szanse tego ostatniego były raczej iluzoryczne z uwagi na jego węgierskie pochodzenie.

Konklawe

Konklawe rozpoczęło się 4 marca. Kardynał Medici, gdyby był o 10-15 lat starszy, prawdopodobnie zostałby wybrany jednogłośnie i bez większych problemów. Wielu kardynałów w starszym wieku sprzeciwiało się jednak jego kandydaturze, gdyż mógłby panować nawet przez kilka dziesięcioleci i jego wybór wedle wszelkiego prawdopodobieństwa zamykałby im ostatecznie drogę do pontyfikatu. Ponieważ żadna z partii nie miała wystarczającej większości, na początku wielu kardynałów postanowiło zagłosować na kandydatów z góry przegranych. Pierwsze głosowanie o mało nie zakończyło się przypadkowym wyborem na papieża kardynała Jaime Serra, na którego oddano aż 13 głosów. Kardynał Serra był uważany za jednego z najmniej wartościowych członków kolegium kardynalskiego i nawet teoretycznie nie rozważano go jako kandydata do tiary. To kuriozalne wydarzenie otrzeźwiło przedstawicieli obu. Uznano, że trzeba koniecznie szybko dojść do porozumienia. Kluczowe okazało się przekonanie jednego z przywódców „starych”, kardynała Soderini, do poparcia Medyceusza.

Wybór Leona X

Rozstrzygające głosowanie miało miejsce rankiem 9 marca. Kardynał Medici uzyskał wymaganą większość i został nowym papieżem. Elekt przybrał imię Leona X. Był on ostatnim papieżem, który w chwili wyboru nie miał święceń kapłańskich.

Wybór Leona X nie był zbyt szczęśliwy dla Kościoła. Zaledwie 4 lata po jego wyborze Marcin Luter zapoczątkował reformację, która oderwała od Rzymu blisko pół Europy.


Źródła

http://www.vaticanhistory.de/vh/html/leo_x_.html

http://www.pickle-publishing.com/papers/triple-crown-leo-x.htm

http://www.fiu.edu/~mirandas/conclave-xvi.htm#1513

http://www.csun.edu/~hcfll004/SV1513.html

Szablon:Konklawe

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Konklawe_1513&oldid=9510810”