Łężyckie Skałki
Łężyckie Skałki (Sawanna Afrykańska) – rozległa górska łąka na wysokości ok. 740–780 m n.p.m. w Sudetach Środkowych w Górach Stołowych[1].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Łężyckie Skałki znajdują się u podnóża Narożnika na południowym zachodzie od Lisiej Przełęczy w pobliżu drogi z Dusznik, przez Łężyce do Karłowa, obok wyludnionego już przysiółka Łężyce Górne (Łężno)[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Jest to rozległa górska łąka, położona na całej powierzchni Rogowej Kopy (790 m n.p.m.), która wznosi się na wierzchowinie środkowego piętra Gór Stołowych z rozrzuconymi kilkunastoma małymi skałkami z okresu mioceńskiego o wysokości od 3–4 m, pozostałych po erozji i wietrzeniu górnego poziomu piaskowca Gór Stołowych[1]. Skałki i samotne parasolowato ukształtowane drzewa stwarzają egzotyczne wrażenie[1]. W połączeniu z rozległą łąką o stepowym charakterze, wysoką po pas trawą i kwitnącymi ziołami oraz kwiatami sprawiają, że potocznie przyjęła się dla tego obszaru nazwa Sawanna Afrykańska[1]. Nazwy tej użył swego czasu jako pierwszy autor podziału fizycznogeograficznego Sudetów, profesor Wojciech Walczak[2]. Znajdują się tu m.in. bogate stanowiska pełnika europejskiego, zwanego lokalnie różą kłodzką, ciemiężycy zielonej czy kilku gatunków storczyków[2].
Ze względu na unikalną roślinność łąkowo-torfowiskową oraz walory krajobrazowe już w pierwszej połowie lat 80. XX w. dr Krystyna Pender z Uniwersytetu Wrocławskiego proponowała uznanie tego obszaru za rezerwat przyrody pod nazwą "Skałki Łężyckie"[2]. Po powołaniu Parku Narodowego Gór Stołowych (1993) utworzono tu obszar ochrony ścisłej[3].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Przez Łężyckie skałki prowadzi szlak turystyczny
zielony – fragment szlaku z Lisiej Przełęczy do Lewina Kłodzkiego[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „KRAJ”, 1992, s. 159. ISBN 83-7005-301-7.
- ↑ a b c Edmund Jońca. W sprawie utworzenia Stołowogórskiego Parku Narodowego. „Chrońmy przyrodę ojczystą”. XLII (1/1986), s. 47-54. Państwowe Wydawnictwo Naukowe. (pol.).
- ↑ Łężyckie skałki na str. PNGS
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, ISBN 83-7005-301-7
- J. Potocki Przewodnik turystyczny: Góry Stołowe. Wyd. „Plan”, Jelenia Góra 2005 ISBN 83-60044-16-3
- Praca zbiorowa Mapa turystyczna: Góry Stołowe; Skala 1:30 000. Wyd. „Plan”, Jelenia Góra 2007 ISBN 978-83-60975-60-2