Żeneta zwyczajna
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
|
||
| Genetta genetta[1] | ||
| (Linnaeus, 1758) | ||
.JPG) |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ssaki | |
| Podgromada | żyworodne | |
| Infragromada | łożyskowce | |
| Rząd | drapieżne | |
| Podrząd | kotokształtne | |
| Rodzina | wiwerowate | |
| Podrodzina | wiwery | |
| Rodzaj | żeneta | |
| Gatunek | żeneta zwyczajna | |
| Podgatunki | ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
 |
||
| Zasięg występowania | ||
 |
||
Żeneta zwyczajna[3], żeneta europejska (Genetta genetta) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny wiwerowatych (Viverridae).
Systematyka[edytuj]
Podgatunki[edytuj]
Wyróżniono kilka podgatunków G. genetta[4][3]:
- G. genetta afra
- G. genetta dongolana
- G. genetta felina – żeneta afrykańska
- G. genetta genetta
- G. genetta senegalensis
Występowanie[edytuj]
Zamieszkuje lasy południowej Francji, Półwysep Iberyjski oraz północno-zachodnią Afrykę.
Charakterystyka[edytuj]
Długość głowy i ciała 45–55 cm. Długość ogona 40–45 cm. Masa ciała 1–3 kg. Ze względu na podobieństwo w budowie i zachowaniu, często mylona z kotem. Charakteryzuje ją bardzo długi ogon. Jej futro jest w cętki lub pręgi. Poluje i zjada zdobycz nocą. Żywi się owocami, owadami, małymi zwierzętami i rybami.
Przypisy
- ↑ Genetta genetta, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Herrero, J. & Cavallini, P. 2008. Genetta genetta. W: IUCN 2015. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) Wersja 2015.1. <www.iucnredlist.org>. (ang.) [dostęp 2015-07-02]
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 141. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Genetta genetta. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2009-10-14]
