Łężyckie Skałki

Łężyckie Skałki (Sawanna Afrykańska) – rozległa górska łąka na wysokości ok. 740–780 m n.p.m. w Sudetach Środkowych w Górach Stołowych^[1].

Położenie

Łężyckie Skałki znajdują się u podnóża Narożnika na południowym zachodzie od Lisiej Przełęczy w pobliżu drogi z Dusznik, przez Łężyce do Karłowa, obok wyludnionego już przysiółka Łężyce Górne (Łężno)^[1].

Opis

Jest to rozległa górska łąka, położona na całej powierzchni Rogowej Kopy (790 m n.p.m.), która wznosi się na wierzchowinie środkowego piętra Gór Stołowych z rozrzuconymi kilkunastoma małymi skałkami z okresu mioceńskiego o wysokości od 3–4 m, pozostałych po erozji i wietrzeniu górnego poziomu piaskowca Gór Stołowych^[1]. Skałki i samotne parasolowato ukształtowane drzewa stwarzają egzotyczne wrażenie^[1]. W połączeniu z rozległą łąką o stepowym charakterze, wysoką po pas trawą i kwitnącymi ziołami oraz kwiatami sprawiają, że potocznie przyjęła się dla tego obszaru nazwa Sawanna Afrykańska^[1]. Nazwy tej użył swego czasu jako pierwszy autor podziału fizycznogeograficznego Sudetów, profesor Wojciech Walczak^[2]. Znajdują się tu m.in. bogate stanowiska pełnika europejskiego, zwanego lokalnie różą kłodzką, ciemiężycy zielonej czy kilku gatunków storczyków^[2].

Ze względu na unikalną roślinność łąkowo-torfowiskową oraz walory krajobrazowe już w pierwszej połowie lat 80. XX w. dr Krystyna Pender z Uniwersytetu Wrocławskiego proponowała uznanie tego obszaru za rezerwat przyrody pod nazwą "Skałki Łężyckie"^[2]. Po powołaniu Parku Narodowego Gór Stołowych (1993) utworzono tu obszar ochrony ścisłej^[3].

Turystyka

Przez Łężyckie skałki prowadzi szlak turystyczny

zielony – fragment szlaku z Lisiej Przełęczy do Lewina Kłodzkiego^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „KRAJ”, 1992, s. 159. ISBN 83-7005-301-7.
↑ ^a ^b ^c Edmund Jońca. W sprawie utworzenia Stołowogórskiego Parku Narodowego. „Chrońmy przyrodę ojczystą”. XLII (1/1986), s. 47-54. Państwowe Wydawnictwo Naukowe. (pol.).
↑ Łężyckie skałki na str. PNGS

Bibliografia

Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, ISBN 83-7005-301-7
J. Potocki Przewodnik turystyczny: Góry Stołowe. Wyd. „Plan”, Jelenia Góra 2005 ISBN 83-60044-16-3
Praca zbiorowa Mapa turystyczna: Góry Stołowe; Skala 1:30 000. Wyd. „Plan”, Jelenia Góra 2007 ISBN 978-83-60975-60-2

[staffa-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „KRAJ”, 1992, s. 159. ISBN 83-7005-301-7.

[EJ-2] Edmund Jońca. W sprawie utworzenia Stołowogórskiego Parku Narodowego. „Chrońmy przyrodę ojczystą”. XLII (1/1986), s. 47-54. Państwowe Wydawnictwo Naukowe. (pol.).

[----------3] Łężyckie skałki na str. PNGS

[1]

[2]

[3]