2 Półbrygada Polska
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
21 grudnia 1801[1] |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Działania zbrojne | |
| Wojny napoleońskie | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
2 Półbrygada Polska – polska formacja wojskowa w służbie francuskiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]Na podstawie decyzji Pierwszego Konsula, w połowie listopada 1801 postanowiono z legionistów utworzyć trzy półbrygady liniowe.
22 listopada 1801 odbyła się konferencja generała Dąbrowskiego z generałem Vignolle. Ustalono, że będzie się każdą z legii (Włoską i Naddunajską) reorganizować odrębnie, wzmacniając najsłabszymi batalionami pozostałe. 4 grudnia 1801 w Modenie zebrano I, II i III batalion, w Reggio IV,V i VII. VI batalion i artylerii zostały rozparcelowane.
Na początku 1803 2 Półbrygada jako 114 Półbrygada Liniowa wyjechała na San Domingo tłumić rewolucję. Z wyprawy wróciło niewielu żołnierzy.
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]Dowództwo
- I batalion – Kazimierz Małachowski
- II batalion – Ignacy Jasiński
- III batalion – Ignacy Zawadzki
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Gembarzewski 1925 ↓, s. 47.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
- Legiony Polskie we Włoszech. [dostęp 2012-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-22)].