Wierzbno (stacja metra)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z A8 Wierzbno)
Wierzbno
Ilustracja
Peron stacji
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Dzielnica

Mokotów

Data otwarcia

7 kwietnia 1995

Długość peronu

120 m

Szerokość peronu

10 m

Powierzchnia stacji

10 900 m²

Kubatura stacji

49 700 m³

M1 Kabaty – Młociny
Poprzednia stacja

Wilanowska

Odległość do poprzedniej stacji

1007 m

Następna stacja

Racławicka

Odległość do następnej stacji

1047 m

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Wierzbno”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Wierzbno”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wierzbno”
Ziemia52°11′23″N 21°01′00″E/52,189722 21,016667

Wierzbno – stacja linii M1 metra w Warszawie zlokalizowana u zbiegu ulic Woronicza, al. Niepodległości i Naruszewicza.

Opis stacji[edytuj | edytuj kod]

Nazwa stacji została nadana uchwałą Rady Narodowej m.st. Warszawy 16 grudnia 1983[1]. Jej budowa rozpoczęła się w 1986[2].

Stacja jednokondygnacyjna, łukowa, bez słupów, utrzymana w kolorach szarym i żółtym. Peron-wyspa ma szerokość 10 m i długość 120 m. Na powierzchnię prowadzą schody oraz dwie windy dla niepełnosprawnych od ul. Woronicza oraz al. Niepodległości. Na terenie stacji znajdują się niewielkie punkty handlowe, bankomat oraz toalety.

Stacja przystosowana jest do pełnienia, w razie konieczności, funkcji schronu dla ludności cywilnej. Służą temu między innymi grube stalowe drzwi znajdujące się przy każdym wejściu na teren stacji.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Uchwała nr 86 Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 16 grudnia 1983 roku w sprawie nadania nazw stacjom pierwszej linii metra. „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy”. 4, s. 2, 12 marca 1984. 
  2. Krystyna Krzyżakowa: Życie codzienne Warszawy dzisiejszej [w:] Kalendarz Warszawski'88. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 197. ISBN 83-03-01684-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]