Abel Ferrara

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Abel Ferrara
Ilustracja
Ferrara podczas 70. MFF w Cannes (2017)
Data i miejsce urodzenia

19 lipca 1951
Nowy Jork

Zawód

reżyser, scenarzysta, producent filmowy

Współmałżonek

Nancy Ferrara[1](?-rozwód)
Christina[2]

Lata aktywności

od 1971

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Abel Ferrara (ur. 19 lipca 1951 w Nowym Jorku) – amerykański reżyser, aktor, scenarzysta i producent filmowy[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się na nowojorskim Bronksie w rodzinie rzymskokatolickiej[4] pochodzenia włoskiego ze strony ojca Alfreda J. i irlandzkiego ze strony matki[5][6]. Dorastał w Peekskill, w stanie Nowy Jork. Uczęszczał przez rok do Rockland Community College. Naukę kontynuował w State University of New York w Purchase[7].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Jego pierwszym amatorskim filmem był Super 8. W 1971 debiutował jako reżyser i aktor 6-minutowej produkcji Film Nicky’ego (Nicky's Film). Pod pseudonimem Jimmy Boy L. (Jimmy Laine) zrealizował film pornograficzny 9 Lives of a Wet Pussycat (1975)[8], gdzie zagrał ze swoją ówczesną dziewczyną[9]. Dwie produkcje kinowe reżysera – horror The Driller Killer (1979) i dramat kryminalny Kaliber 45 (Ms.45, 1981) zostały uznane za arcydzieło klasy „B”[10][11].

Kolejne filmy Ferrary to: dreszczowiec Miasto strachu (Fear City, 1984)[12] z Tomem Berengerem, Melanie Griffith i Jackiem Scalią, dramat kryminalny Król Nowego Jorku (King of New York, 1990) z Christopherem Walkenem i Zły porucznik (Bad Lieutenant, 1992) z Harveyem Keitelem[13], za którego był nominowany do Independent Spirit Awards jako najlepszy reżyser Independent Feature Project/West. Wyreżyserował teledysk do piosenki Mylène Farmer „California” (1996). Za dramat Maria (Mary, 2005) otrzymał Nagrodę Specjalną Jury na 62. Festiwalu Filmowym w Wenecji[14].

Po zamachu z 11 września 2001 przeprowadził się do Rzymu, ponieważ łatwiej było mu znaleźć finansowanie dla swoich filmów w Europie[15].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy kinowe[edytuj | edytuj kod]

Filmy TV[edytuj | edytuj kod]

  • 1986: Crime Story
  • 1986: Gladiator (The Gladiator)
  • 1997: Historie z metra: Podziemne opowieści (SUBWAYStories: Tales from the Underground)

Seriale TV[edytuj | edytuj kod]

Filmy krótkometrażowe[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Nagroda na MFF w Wenecji
    • Nagroda Krytyki Filmowej „Bastone Bianco”: 1998:Hotel New Rose
    • Nagroda im. Elviry Notari – wyróżnienie specjalne: 1998:Hotel New Rose
    • Nagroda Fundacji Mimmo Rotelli: 2005:Maria
    • Nagroda Katolickiej Organizacji Kinematografii i Sztuki Audiowizualnej: 2005:Maria
    • Nagroda im. Sergio Trassatiego: 2005:Maria
    • Nagroda Specjalna Jury: 2005:Maria

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dangerous Game (1993) Review/Film. The New York Times. [dostęp 2016-01-03]. (ang.).
  2. ↑ Abel Ferrera turns to Kickstarter: 'I’m gonna hurt people with this film'. The Guardian. [dostęp 2016-01-03]. (ang.).
  3. ↑ Abel Ferrara. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-01-03]. (ang.).
  4. ↑ Struggling With Faith and Gentrification. „The New York Times”. [dostęp 2016-01-03]. (ang.).
  5. ↑ Abel Ferrara. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2016-01-03]. (ang.).
  6. ↑ Abel Ferrara. Famous People. [dostęp 2016-01-03]. (ang.).
  7. ↑ Abel Ferrara. Film Reference. [dostęp 2016-01-03]. (ang.).
  8. ↑ Jimmy Laine w serwisie IAFD
  9. ↑ Abel Ferrara. MYmovies. [dostęp 2016-01-03]. (wł.).
  10. ↑ Sandra Brennan: Abel Ferrara Biography. AllMovie. [dostęp 2021-04-25]. (ang.).
  11. ↑ Marcus: The Cinema of Abel Ferrara Told Through Images and Stills. Pinnland Empire, 3 stycznia 2014. [dostęp 2021-04-25]. (ang.).
  12. ↑ Camera Q&A: Abel Ferrara on shooting films in New York and Italy. Camera in the Sun. [dostęp 2016-01-03]. (ang.).
  13. ↑ Abel Ferrara. Listal. [dostęp 2016-01-03]. (ang.).
  14. ↑ Abel Ferrara Awards. AllMovie. [dostęp 2021-04-25]. (ang.).
  15. ↑ Charles Bramesco: Abel Ferrara Remembers Old New York, Life Before Quarantine and His Porno Roots. InsideHook, 5 czerwca 2020. [dostęp 2021-04-25]. (ang.).
  16. ↑ Marta Górna, Zoë Lund. Ikona kina niezależnego [online], wyborcza.pl, 29 października 2018 [dostęp 2022-01-19].
  17. ↑ Tomasz Bot, Mściciele. Istnieć, by przestali istnieć inni [online], film.org.pl, 10 sierpnia 2017 [dostęp 2022-01-19].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Filmy w reżyserii Abla Ferrary
1970-79
1980-89
1990-99
2000-09
2010-19
2020-29

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Abel_Ferrara&oldid=72516449”