Mylène Farmer

Mylène Farmer

Mylène Farmer (2019)
Imię i nazwisko	Mylène Gautier
Pseudonim	Mylène Farmer
Data i miejsce urodzenia	12 września 1961 Pierrefonds, Quebec
Gatunki	pop, rock
Zawód	piosenkarka, autor piosenek
Aktywność	od 1984
Wydawnictwo	Polydor Records
Współpracownicy
Laurent Boutonnat

Mylène Farmer, właściwie Mylène Jeanne Gautier (ur. 12 września 1961 w Pierrefonds, w prowincji Quebec) – francuska piosenkarka urodzona w Kanadzie. Dotychczas sprzedano ponad 30 mln egzemplarzy jej płyt. Swój pseudonim zaczerpnęła od nazwiska amerykańskiej aktorki Frances Farmer.

Życiorys

Wczesne lata

Jej rodzice, Francuzi, osiedlili się w Kanadzie na przedmieściach Montrealu, a gdy Mylène miała osiem lat, rodzina zamieszkała ponownie we Francji – najpierw w Ville-d’Avray, a następnie w Chaville.

Mylène Farmer na rozdaniu NRJ Music Awards, 2012

Kariera

Mylène Farmer i Laurent Boutonnat zrealizowali pełnometrażowy fabularny film Giorgino, jednak był on porażką zarówno w opinii krytyków, jak i pod względem komercyjnym. Film był utrzymany w mrocznej tonacji, bez żywej akcji, co w połączeniu z jego długością (trzy godziny) spowodowało, że nie był dziełem łatwym w odbiorze. Przy budżecie 80 milionów franków film obejrzało zaledwie 60 tys. widzów. Mylène Farmer zagrała w Giorgino rolę drugoplanową. Jej późniejszą przygodą z kinem był dubbing frankofońskiej wersji autorskiej trylogii Luca Bessona o Arturze i Minimkach (podkładała głos księżniczki Selenii).

Mylène Farmer ma za sobą pięć tras koncertowych. Ostatnia zakończyła się 19 września 2009 roku koncertem na Stadionie Króla Baudouina I w Brukseli. Poprzednia, która trwała od 13 do 29 stycznia 2006 i obejmowała 13 koncertów, odbyła się wyłącznie w Paryżu. Dla potrzeb trasy Mylenium Tour 1999-2000 scenografię zaprojektował szwajcarski surrealista H. R. Giger, m.in. twórca postaci Obcego z filmu Ridleya Scotta.

We wrześniu 2008 roku wydała płytę studyjną zatytułowaną Point de suture. Następnym wydawnictwem artystki był koncertowy album pt. No 5 On Tour, który został wydany 7 grudnia 2009 roku i zawierał materiał zarejestrowany podczas koncertów w Lyonie w czerwcu tegoż roku. W kwietniu 2010 wydany został koncertowy zestaw pt. Stade de France (DVD lub Bluray), zawierający rejestrację koncertu ze stadionu Stade de France z Paryża, z września 2009 roku.

W grudniu 2010 roku ukazał się studyjny album zatytułowany Bleu Noir, do którego utwory skomponowali m.in. Red One, Moby, Archive. To pierwszy album w dyskografii Mylene, na który żadnego z utworów nie skomponował Laurent Boutonnat. W 2011 roku Farmer wystąpiła na NRJ Music Awards 2011, gdzie promowała piosenkę „Oui mais... non”. W tym samym roku ukazała się także kompilacja Best of 2001-2011 i dwa nowe single: „Sois Moi – Be Me” i „Du Temps”

W 2012 roku Farmer wydała album studyjny pt. Monkey Me. W 2013 roku powstały klipy do piosenek „Je te dis tout” i „Monkey Me”. Tego samego roku Farmer wystąpiła na NRJ z piosenką „Je te dis tout”. Rozpoczęła również przygotowania do trasy koncertowej Time3less (Timeless 2013). Film koncertowy Timeless 2013: Le Film osiągnął status potrójnie diamentowej płyty.

15 maja 2015 roku wyszła książka Mylène Farmer pt. Fragile ilustrowana zdjęciami autorstwa Sylvie Lancrenon. Dotychczas wydano o Mylène Farmer kilka pozycji książkowych, a także ukazuje się regularnie we Francji co najmniej jedno drukowane czasopismo jej poświęcone, Mylène Farmer et vous.

6 listopada 2015 roku ukazał się dziesiąty album studyjny zatytułowany Interstellaires. Promujące album single to „Stolen Car”, „Insondables” oraz „City of Love”.

Farmer zasiadała w jury konkursu głównego na 74. MFF w Cannes (2021).

Muzyka i teledyski

Mylène Farmer nagrała duety z piosenkarzem gatunku rai Khaledem („La poupée qui fait non”), Jean-Louisem Muratem („Regrets”), z Sealem („Les mots”) i z Moby’m („Slipping away”/„Crier la vie”); tylko fatalny splot wydarzeń spowodował jej rezygnację z jednego z koncertów cyklu Pavarotti and Friends (Pavarotti i Przyjaciele). Ponadto Mylène Famer i Laurent Boutonnat odkryli i wylansowali młodą Korsykankę Alizée, dla której napisali wspólnie teksty i muzykę na jej dwa pierwsze albumy. Alizée umieściła na swoim albumie Blonde zadedykowaną piosenkę o nazwie „Mylène Farmer”.

Dwa wielkie przeboje z dawniejszych płyt Mylène Farmer, „Désenchantée” i „Libertine”, włączyła do swego repertuaru Kate Ryan; znalazły się one na liście najpopularniejszych piosenek także w Polsce. Francuska piosenkarka Lorie nagrała piosenkę „Sans Contrefacon”.

Teledyski Mylène Farmer są często kilkunastominutowymi filmami o wieloznacznej fabule. Są wśród nich barwne kostiumowe opowieści z czasów Ludwika XV, libertyńskie i antywojenne (np. „Libertine” lub „Pourvu Qu’elles Soient Douces”), parafrazy znanych utworów literackich (np. Pinokia w przypadku „Sans contrefaçon” czy Królewny Śnieżki w przypadku utworu „Tristana”), manifesty dotyczące odwiecznej walki płci (np. alegoria sparingu bokserskiego w „Je t’aime mélancolie” lub korridy w „Sans logique”), nawiązania do twórców i dzieł XX wieku (np. do George’a Orwella w „Désenchantée” czy Krzysztofa Kieślowskiego w przypadku utworu „California”), skecze (np. „Que mon cœur lâche”), nastrojowe obrazy (np. wśród płomieni w „Souviens-toi du jour...”). W teledysku do utworu „A quoi je sers” bohaterka płynie łodzią na drugi brzeg rzeki, spotykając tam postacie z wcześniejszych teledysków Farmer. W jej teledyskach można znaleźć też odniesienia do tradycji europejskiego kina, od Ingmara Bergmana począwszy, na Federico Fellinim skończywszy. Większość z nich reżyserował Laurent Boutonnat, ale niektóre m.in. Luc Besson (np. „Que mon cœur lâche”) lub Abel Ferrara (np. „California”). Większość teledysków Mylène Farmer wydano na trzech płytach DVD zatytułowanych: Music Videos I, Music Videos II & III i Music Videos IV. Rysunkowy teledysk „C’est une belle journée” powstał na podstawie szkiców wykonanych przez samą artystkę.

Dyskografia

Albumy studyjne

• Cendres de lune (1986)
• Ainsi soit je… (1988)
• L'Autre… (1991)
• Anamorphosée (1995)
• Innamoramento (1999)
• Avant que l’ombre… (2005)
• Point de suture (2008)
• Bleu noir (2010)
• Monkey Me (2012)
• Interstellaires (2015)
• Désobéissance (2018)
• L’Emprise (2022)

Albumy koncertowe

• En concert (1989)
• Live à Bercy (1997)
• Mylenium Tour (2000)
• Avant que l'ombre… à Bercy (2006)
• N°5 on Tour (2009)
• Timeless 2013 (2013)
• Live 2019 (2019)

Kompilacje

• Dance Remixes (1992, remix album)
• Les Mots (2001)
• RemixeS (2003, remix album)
• 2001.2011 (2011)
• Histoires de (2020)
• Plus grandir (2021)

Single

rok wydania	tytuł	pochodzenie	uwagi
1984	„Maman a tort”	z albumu Cendres de lune
1985	„My Mum Is Wrong”		anglojęzyczna wersja piosenki „Maman a tort”
1985	„Plus grandir”
1986	„Libertine”
1987	„Tristana”
1985	„On est tous des imbéciles”
1986	„We’ll Never Die”		wydany w Kanadzie
1987	„Sans contrefaçon”	z albumu Ainsi soit je…
1988	„Ainsi soit je…”
1988	„Pourvu qu'elles soient douces”
1989	„Sans logique”
1989	„À quoi je sers…”
1989	„Allan (live)”	z albumu En concert
1990	„Plus grandir (live)”
1991	„Désenchantée”	z albumu L'Autre…
1991	„Regrets”		z Jean-Louisem Muratem
1991	„Je t'aime mélancolie”
1992	„Beyond My Control”
1992	„Que mon cœur lâche”	z kompilacji Dance Remixes
1993	„My Soul Is Slashed”		anglojęzyczna wersja piosenki „Que mon cœur lâche”
1995	„XXL”	z albumu Anamorphosée
1995	„L'Instant X”
1996	„California”
1996	„Comme j'ai mal”
1996	„Rêver”
1997	„La Poupée qui fait non (live)”	z albumu Live à Bercy	z Khaledem, cover piosenki Michela Polnareffa
1997	„Ainsi soit je… (live)”
1999	„L'Âme-Stram-Gram”	z albumu Innamoramento
1999	„Je te rends ton amour”
1999	„Souviens-toi du jour…”
2000	„Optimistique-moi”
2000	„Innamoramento”
2000	„Dessine-moi un mouton (live)”	z albumu Mylenium Tour
2001	„L'histoire d'une fée, c'est…”	ze ścieżki filmowej do filmu Pełzaki w Paryżu (Les Razmoket à Paris, le film)
2001	„Les Mots”	z kompilacji Les Mots	z Sealem
2002	„C'est une belle journée”
2002	„Pardonne-moi”
2003	„Sans contrefaçon (JCA Remix)”	z kompilacji RemixeS
2003	„Je t'aime mélancolie (Felix da Housecat Remix)”
2005	„L'Instant X (One-T Remix)”
2005	„Fuck Them All”	z albumu Avant que l’ombre…
2005	„Q.I”
2006	„Redonne-moi”
2006	„L'amour n'est rien…”
2006	„Peut-être toi”
2006	„Slipping Away (Crier la vie)”	z kompilacji Go – The Very Best of Moby	z Mobym
2006	„Avant que l'ombre… (live)”	z albumu Avant que l'ombre… À Bercy
2007	„Déshabillez-moi (live)”
2008	„Dégénération”	z albumu Point de suture
2008	„Appelle mon numéro”
2009	„Si j'avais au moins…”
2009	„C'est dans l'air”
2009	„Sextonik”
2009	„C'est dans l'air (live)”	z albumu N°5 on Tour	singel promocyjny
2009	„Paradis inanimé (live)”	z albumu N°5 on Tour	singel promocyjny
2010	„Never Tear Us Apart”	z albumu Original Sin zespołu INXS	z zespołem INXS i Benem Harperem
2010	„Oui mais… non”	z albumu Bleu noir
2011	„Bleu noir”
2011	„Lonely Lisa”
2011	„Du temps”	z kompilacji 2001.2011
2012	„À l'ombre”	z albumu Monkey Me
2013	„Je te dis tout”
2013	„Monkey Me”
2013	„Diabolique mon ange (live)”	z albumu Timeless 2013	singel promocyjny
2015	„Stolen Car”	z albumu Interstellaires	ze Stingiem
2015	„Insondables”		singel promocyjny
2016	„City of Love”
2016	„C'est pas moi”		singel promocyjny
2018	„Rolling Stone”	z albumu Désobéissance
2018	„N'oublie pas”		z LP
2018	„Sentimentale”		singel promocyjny
2018	„Désobéissance”
2019	„Des larmes"
2019	„M'effondre (live)̌”	z albumu Live 2019	singel promocyjny
2020	„L'âme dans l'eau”	z kompilacji Histoires de
2022	„Ghosts (How Can I Move On)”	z albumu Will of the People zespołu Muse	z zespołem Muse
2022	„À tout jamais”	z albumu L'Emprise
2022	„Rayon vert”		z duetem AaRON
2023	„Rallumer les étoiles”

Trasy koncertowe

• „Tour 89” (maj – grudzień 1989)
• „Tour 1996” (maj – grudzień 1996)
• „Mylenium Tour” (wrzesień 1999 – marzec 2000)
• „Avant que l'ombre… à Bercy” (styczeń 2006)
• „Mylène Farmer en tournée” (maj – wrzesień 2009)
• „Timeless 2013” (wrzesień – grudzień 2013)
• „Mylène Farmer 2019” (czerwiec 2019)
• „Nevermore – Stadium Tour” (2023) – w planach

Linki zewnętrzne

• mylene.net – strona nieoficjalna (fr.)