Policjanci z Miami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Policjanci z Miami
Miami Vice
Ilustracja
kolorowe logo serialu
Gatunek kryminał
Kraj produkcji  Stany Zjednoczone
Oryginalny język angielski
Twórcy Anthony Yerkovich
Główne role Don Johnson
Philip Michael Thomas
Edward James Olmos
Saundra Santiago
Olivia Brown
Michael Talbott
John Diehl
Muzyka tytułowa Jan Hammer
Liczba odcinków 111
Liczba serii 5
Nagrody Złoty Glob (2x)
Produkcja
Produkcja Michael Mann
Richard Brams
Reżyseria Don Johnson
David Anspaugh
Scenariusz Michael Ahnemann
Peter Lance
Muzyka Jan Hammer
Zdjęcia Oliver Wood
Tom Priestley Jr.
Scenografia Robert Lacey Jr.
Steven Potter
Czas trwania odcinka 48-49 min.
Pierwsza emisja
Kraj oryginalnej emisji USA
Stacja telewizyjna Stany Zjednoczone NBC
Pierwsza emisja Stany Zjednoczone od 28 września 1984
do 25 stycznia 1990
Polska od 24 sierpnia 1989
do 3 marca 1994
Status zakończony
Format dźwięku Dolby Digital 5.1 (DVD)
Multimedia w Wikimedia Commons

Policjanci z Miami (oryg. Miami Vice) – amerykański kryminalny serial telewizyjny, emitowany od 16 września 1984 r. do 25 stycznia 1990 r. Angielski tytuł serialu Miami Vice można przetłumaczyć jako „wydział obyczajowy policji Miami”. Głównymi bohaterami są dwaj detektywi: James „Sonny” Crockett i Ricardo „Rico” Tubbs.

Emisja[edytuj | edytuj kod]

W USA serial był emitowany przez 5 sezonów. W sumie powstało 111 odcinków. Od początku zdobył ogromną popularność świeżością tematu, który podejmował i nowatorskim stylem narracji polegającym na stwarzaniu wrażenia „filmowania z ręki”. W latach 80. XX wieku Miami było centrum przemytu i rozprowadzania kokainy i większość wątków filmu odnosiło się do tej tematyki. W Polsce serial wyemitowały takie stacje telewizyjne, jak: TVP1 (2 sezony), RTL 7 (5 sezonów), TV4 (2 sezony), TVN 7 (5 sezonów). Od 3 kwietnia 2018 r. serial emituje stacja TVS.

Serial jest również bardzo popularny do dzisiaj. Na jego podstawie powstał film sensacyjny Miami Vice z 2006 r. Nazwa gry Grand Theft Auto: Vice City była wzorowana na serialu. Poszczególne odcinki reżyserowali m.in.: Paul Michael Glaser (3 odcinki), Abel Ferrara (2), Don Johnson (4) i Edward James Olmos (1). W Polsce serial ukazał się na płytach DVD dzięki wydawnictwu Amercom S.A.

Od 11 maja 2020 r. serial jest emitowany na kanale WP (telewizja), od poniedziałku do czwartku o godz. 19:00.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Główne postacie[edytuj | edytuj kod]

  • Don Johnson (wszystkie 111 odcinków)[1] jako detektyw James „Sonny” Crockett – sierżant pracujący w Metro–Dade Police Department. Były gracz futbolu amerykańskiego, gwiazda drużyny uniwersyteckiej – Florida Gators[2]. Jego kariera sportowa została zatrzymana przez kontuzję. Wstąpił do armii, przez 2 tury służył w Wietnamie (lub jak sam wspomina w Southeast Asia Conference). Od 1974 w Metro–Dade, początkowo jako mundurowy policjant, a następnie detektyw z wydziału obyczajowego pracujący pod przykrywką. Jego alter ego to Sonny Burnett, przemytnik narkotyków oraz pośrednik. Jeździ Ferrari Daytona Spyder[3], a w późniejszych odcinkach Ferrari Testarossa[4]. Posiada również motorówkę (Wellcraft Scarab 38[5]) oraz jacht morski[6], gdzie mieszka wraz ze swoim alligatorem Elvisem.
  • Philip Michael Thomas (111 odcinków) jako detektyw Ricardo „Rico” Tubbs – były nowojorski policjant[2]. Do Miami przyjechał w poszukiwaniu Calderone’a, człowieka odpowiedzialnego za śmierć jego brata, również policjanta[2]. Początkowo nieakceptowany przez Crocketta, później zdobył jego przyjaźń. Po rozwiązaniu sprawy Calderone’a, został w Miami, wstępując do tamtejszej policji. Pracuje wraz z Crockettem jako jego partner. W pracy operacyjnej niekiedy występuje w roli Rico Coopera, bogatego kupca spoza miasta.
  • Edward James Olmos (107 odcinków) jako porucznik Martin Castillo – zastąpił Rodrigueza jako szefa wydziału obyczajowego. Przełożony Crocketta i Tubbsa. Bardzo małomówny[7]. Wiedzie samotnicze życie. Był agentem DEA, pracował w Złotym Trójkącie w Azji Południowo-Wschodniej w trakcie wojny wietnamskiej. Wystąpił wówczas przeciwko CIA, która przerzucała heroinę, żeby sfinansować swoje operacje.
  • Saundra Santiago (111 odcinków) jako detektyw Gina Navarro Calabrese – detektyw z wydziału obyczajowego. Po rozwodzie Crocketta miała z nim krótki romans. Pomimo rozpadu związku, nadal pozostają bardzo dobrymi przyjaciółmi.
  • Olivia Brown (111 odcinków) jako detektyw Trudy Joplin – partnerka Giny. Nazywana „Big Booty Trudy”. Niekiedy musi stawić czoła konsekwencjom swojej pracy, jak wtedy, kiedy postrzeliła człowieka, zabijając go.
  • Michael Talbott (110 odcinków) jako detektyw Stan Switek – policjant z wydziału obyczajowego. Dobry przyjaciel Larry’ego. Wielki fan Elvisa Presleya. W późniejszym odcinkach popada w uzależnienie od hazardu.
  • John Diehl (1984-1988: 57 odcinków) jako detektyw Lawrence „Larry” Zito – partner Stana, również jego przyjaciel. Zginął po tym, jak handlarz narkotyków podał mu śmiertelną dawkę. Diehl opuścił obsadę Miami Vice, chcąc poświęcić się karierze teatralnej[8].
  • Gregory Sierra (1984: 4 odcinki) jako porucznik Lou Rodriguez – szef wydziału obyczajowego. Został zabity w 4. odcinku przez zabójcę wynajętego w celu eliminacji Crocketta.

Powracające postacie[edytuj | edytuj kod]

  • Martin Ferrero (1984-1989: 23 odcinki) jako Isidore „Izzy” Moreno – drobny złodziejaszek, informator Crocketta i Tubbsa.
  • Charlie Barnett (1984-1988: 6 odcinków) jako Nugart Neville „Noogie” Lamont – przyjaciel Izzy’ego, informator Crocketta i Tubbsa.
  • Sheena Easton (1987-1988: 5 odcinków) jako Caitlin Davies-Crockett – piosenkarka popowa, zeznająca w sprawie o wymuszenia, ochraniana przez Crocketta. Crockett zakochuje się w niej, pobierają się. Caitlin zostaje później zabita przez jednego z byłych antagonistów Crocketta, jest wtedy w 7. tygodniu ciąży.
  • Pam Grier (1985, 1990: 3 odcinki) jako Valerie Gordon – funkcjonariuszka policji nowojorskiej, była narzeczona Tubbsa.
  • Belinda Montgomery (1984-1989: 5 odcinków) jako Caroline Crockett/Ballard – była żona Crocketta. Wyjechała do Georgii, gdzie ponownie wyszła za mąż. Z Crockettem mają syna – Billy’ego.

Epizodyczne postacie[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Lista postaci epizodycznych serialu Policjanci z Miami.

Podczas 5 sezonów serialu w epizodycznych rolach wystąpiło wielu znanych aktorów, komików, sportowców, muzyków. Grali oni różne role, od przestępców do policjantów.

Niektórzy muzycy występujący w Miami Vice to: Sheena Easton (5 odcinków), Willie Nelson (1 odcinek)[9], Gene Simmons (1 odcinek)[10], Ted Nugent (1 odcinek)[11], Glenn Frey (1 odcinek)[12], Frank Zappa (1 odcinek)[13], Phil Collins (1 odcinek)[14], Miles Davis (1 odcinek)[15][16], Frankie Valli (1 odcinek)[17], Little Richard (1 odcinek)[18], James Brown (1 odcinek)[19], Leonard Cohen (1 odcinek)[20], wokalista The Power Station (1 odcinek)[21] i Eartha Kitt (1 odcinek)[21].

Wśród aktorów można znaleźć: Deana Stockwella[22], Clarence’a Williamsa III[23], Briana Dennehy'ego[24], Dennisa Farinę[25][26][27], Stanleya Tucciego[28][29], Jimmy’ego Smitsa[30], Bruce’a McGilla[18], Davida Strathairna[18], Vinga Rhamesa[31][32], Liama Neesona[33], Lou Diamonda Phillipsa[34], Bruce’a Willisa[35], Eda O’Neilla[36], Julię Roberts[37], Michaela Madsena[38], Iana McShane’a[39][40], Billa Paxtona[41], Luisa Guzmána[10][42], Kyrę Sedgwick[14], Esai Moralesa[43][44], Terry’ego O’Quinna[38], Wesleya Snipesa[41], Johna Turturro[45], Melanie Griffith[46].

Komicy grający w Miami Vice to m.in. : John Leguizamo[47][48][49], David Rasche[22], Ben Stiller[24], Chris Rock[19], Tommy Chong[50], Richard Belzer[50] czy Penn Jillette[10].

Inne osobowości to przedsiębiorca z branży samochodowej Lee Iacocca[47], jeden z uczestników afery Watergate – G. Gordon Liddy[51][52][53], sportowcy: Bill Russell, Bernard King[54], Danny Sullivan[55], Roberto Durán[13], Randall „Tex” Cobb[56][57].

Muzyka[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz też: Miami Vice (ścieżka dźwiękowa).

W ścieżce dźwiękowej serialu zostało wykorzystanych wiele popowych i rockowych przebojów z ówczesnych lat. Bardzo charakterystyczna jest również instrumentalna, syntezatorowa muzyka Jana Hammera. Na prawa do wykorzystania oryginalnych nagrań przeznaczano nawet 10 000 dolarów lub więcej na poszczególny odcinek[58]. Znalezienie się na ścieżce dźwiękowej do serialu było dla wytwórni płytowych i muzyków swoistym wyróżnieniem i reklamą[59]. Niektóre gazety, jak na przykład USA Today, na swoich łamach informowały czytelników jakie piosenki zostaną zagrane w następnych odcinkach[60].

Wśród wielu zespołów i muzyków, których utwory zostały wykorzystane w serialu, znajdują się między innymi: Mike and the Mechanics[61], Roger Daltrey, a-ha, Devo, Jackson Browne, Meat Loaf, Phil Collins[14], Bryan Adams, Tina Turner, Peter Gabriel, ZZ Top, The Tubes, Dire Straits, Depeche Mode, The Hooters, Iron Maiden, Alan Parsons Project, Godley & Creme, Corey Hart, Glenn Frey, U2, Frankie Goes to Hollywood[58], Foreigner, The Police, Red 7, Laura Branigan, Ted Nugent, Suicidal Tendencies, The Damned, Billy Idol, Guns N’ Roses[62].

Kilku artystów wystąpiło nawet w rolach epizodycznych: Phil Collins[14], Miles Davis[15], The Power Station[21], Glenn Frey[12], Willie Nelson[9], Ted Nugent[11] Frank Zappa[13] i inni.

Jednym z symboli serialu stała się scena podczas której Crockett i Tubbs jadą w nocy przez Miami, podczas gdy w tle można usłyszeć przebój Phila Collinsa In the Air Tonight[59][63].

Jan Hammer uzyskał od producenta serialu, Michaela Manna, dużą swobodę w komponowaniu[58], co zaowocowało powstaniem jednej z najbardziej charakterystycznych ścieżek muzycznych, z tytułowym motywem włącznie. Dotarł on w listopadzie 1985 do pierwszego miejsca zestawienia Billboardu[64], co było pierwszym takim wyczynem w kategorii serialu telewizyjnego od czasów Petera Gunna. Oryginalna ścieżka dźwiękowa, zawierająca motyw tytułowy, a także piosenkę Glenna Freya You Belong to the City, pozostawała na szczycie amerykańskich list przebojów przez 11 tygodni w 1985. Miami Vice Theme był tak popularny, że zdobył 2 nagrody Grammy w 1986[64][65]. Crockett’s Theme, inny popularny motyw serialowy, został numerem 1 w 1987 w kilku europejskich krajach[66].

Podczas emisji serialu zostały wydane łącznie 3 oficjalne albumy ze ścieżką muzyczną. Hammer także wydał kilka albumów zawierających muzykę z Miami Vice, wśród nich: Escape from Television (1987), Snapshots (1989), a także po licznych prośbach fanów – Miami Vice: The Complete Collection (2002).

Spis odcinków[edytuj | edytuj kod]

N/o Polski tytuł Angielski tytuł
SERIA PIERWSZA
01 Mentor (1 & 2) Brother’s Keeper (1 & 2)
02 Jądro ciemności Heart of Darkness
03 Spoko sprawa Cool Runnin
04 Powrót Calderone’a: Część 1 Calderone's Return: The Hit List (Part 1)
05 Powrót Calderone’a: Część 2 Calderone's Return: Calderone's Demise (Part 2)
06 Jednooki walet One-Eyed Jack
07 Bez wyjścia No Exit
08 Wielki McCarthy The Great McCarthy
09 Everglades Glades
10 Coś za coś Give a Little, Take a Little
11 Mały Książę Little Prince
12 Łatwe zadanie The Milk Run
13 Złoty Trójkąt (Część 1) Golden Triangle (Part 1)
14 Złoty Trójkąt (Część 2) Golden Triangle (Part 2)
15 Przemytniczy blues Smuggler's Blues
16 Rytuały przejścia Rites of Passage
17 Labirynt The Maze
18 Stworzeni dla siebie Made for Each Other
19 Rabusie The Home Invaders
20 Nikt nie żyje wiecznie Nobody Lives Forever
21 Evan Evan
22 Lombard Lombard
SERIA DRUGA
01 Syn marnotrawny (1 & 2) Prodigal Son (1 & 2)
02 Do skutku Whatever Works
03 Krążąc po bezdrożach umysłu Out Where the Buses Don't Run
04 Parszywa sprawa The Dutch Oven
05 Kumple Buddies
06 Chora miłość Junk Love
07 Opowieść o koźle Tale of the Goat
08 Bushido Bushido
09 Kupiona i sprzedana Bought and Paid For
10 Powrót do prawdziwego świata Back in the World
11 Phil naciągacz Phil the Shill
12 Nie ma to jak Miami Definitely Miami
13 Amerykańskie dolary Yankee Dollar
14 Bilet w jedną stronę One Way Ticket
15 Niebezpieczna panienka Little Miss Dangerous
16 Florence Italy Florence Italy
17 Francuski numer French Twist
18 W potrzasku The Fix
19 Odpłata Payback
20 Wiersz wolny Free Verse
21 Piraci Trust Fund Pirates
22 Synowie i kochankowie Sons and Lovers
SERIA TRZECIA
01 Gdy Irlandczycy płaczą When Irish Eyes Are Crying
02 Wojna Stone’a Stone's War
03 Zabójczy rzut Killshot
04 Zawsze solo Walk Alone
05 Skuteczna akcja The Good Collar
06 Cień w ciemnościach Shadow in the Dark
07 Dziadek El Viejo
08 Chemia ułatwia życie Better Living Through Chemistry
09 Dziecięcy blues Baby Blues
10 Umiejętność przetrwania Streetwise
11 Przebacz nam nasze winy Forgive Us Our Debts
12 Przegrana walka (Część 1) Down For The Count (Part 1)
13 Przegrana walka (Część 2) Down For The Count (Part 2)
14 Cuba Libre Cuba Libre
15 Obowiązek i honor Duty and Honor
16 Theresa Theresa
17 Południowy lot The Afternoon Plane
18 Podsłuch Lend Me an Ear
19 Przerosty biurokracji Red Tape
20 Miłość ulicznicy By Hooker By Crook
21 Puk, Puk, Kto tam Knock Knock...Who's There?
22 Wikingowie piekieł Viking Bikers From Hell
23 Wszyscy robią w show-biznesie Everybody's In Showbiz...
24 Bohaterowie rewolucji Heroes of the Revolution
SERIA CZWARTA
01 Obraza sądu Contempt of Court
02 Amen – przyślijcie forsę Amen... Send Money
03 Śmierć i dziewczyna Death and the Lady
04 Wielkie rozmrażanie The Big Thaw
05 Dziecięce rozgrywki Child’s Play
06 Dzieło Boga God’s Work
07 Brakujące godziny Missing Hours
08 Jak huragan Like a Hurricane
09 Wschodzące słońce śmierci The Rising Sun of Death
10 Miłość od pierwszego wejrzenia Love at First Sight
11 Rock i ostra jazda A Rock and a Hard Place
12 Sezon na krowy The Cows of October
13 Wotum zaufania Vote of Confidence
14 Piłeczki śmierci Baseballs of Death
15 Wojny indiańskie Indian Wars
16 Złodziejski honor? Honor Among Thieves?
17 Piekło nie zna takiego gniewu Hell Hath No Fury
18 Odznaka hańby Badge of Dishonor
19 Krew i róże Blood & Roses
20 Kula dla Crocketta A Bullet for Crockett
21 Zbaw nas ode złego Deliver Us From Evil
22 Lustrzane odbicie Mirror Image
SERIA PIĄTA
01 Wrogie przejęcie Hostile Takeover
02 Odkupienie we krwi Redemption in Blood
03 Ciemności nocy Heart of Night
04 Fatalne zgranie w czasie Bad Timing
05 Borrasca Borrasca
06 Na linii ognia Line of Fire
07 Azjatycki numer Asian Cut
08 Pechowa passa Hard Knocks
09 Nielegalnie zdobyte dowody Fruit of the Poison Tree
10 Dochować wierności To Have and to Hold
11 Naciski w Miami Miami Squeeze
12 Fachowiec Jack of All Trades
13 Cela w celi The Cell Within
14 Zaginiona Madonna The Lost Madonna
15 Przekroczyć granicę Over the Line
16 Ofiary zbiegu okoliczności Victim of Circumstance
17 Swobodny lot (1 & 2) Freefall (1 & 2)
18 Świat w kłopotach World of Trouble
19 Cudotwórca Miracle Man
20 Uwierzyć Leap of Faith
21 Za dużo i za późno Too Much, Too Late

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

Rok Wynik Nagroda Kategoria Odbiorca
1985 Nominacja Nagroda Emmy[67] Outstanding Writing in a Drama Series Anthony Yerkovich
Zwycięzca Outstanding Supporting Actor in a Drama Series Edward James Olmos
Nominacja Outstanding Lead Actor in a Drama Series Don Johnson
Zwycięzca Outstanding Film Sound Editing for a Series Bruce Bell, Jerry Sanford Cohen, Victor B. Lackey, Ian MacGregor-Scott, Carl Mahakian, Chuck Moran, John Oettinger, Bernie Pincus, Warren Smith, Bruce Stambler, Mike Wilhoit, Paul Wittenberg, Kyle Wright
Nominacja Outstanding Film Sound Editing for a Series Jerry Sanford Cohen, Scott Hecker, John A. Larsen, Harry B. Miller, III, Robert Rutledge, Norto Sepulveda, Gary Vaughan, Jay Wilkinson
Nominacja Outstanding Film Editing for a Series Robert A. Daniels
Nominacja Outstanding Film Editing for a Series Michael B. Hoggan
Nominacja Outstanding Drama Series Richard Brams, George E. Crosby, Michael Mann, John Nicolella, John Nicolella, Liam O’Brien, Mel Swope, Anthony Yerkovich
Nominacja Outstanding Directing in a Drama Series Lee H. Katzin
Nominacja Outstanding Directing in a Drama Series Paul Michael Glaser
Nominacja Outstanding Costume Design for a Series Jodie Tillen
Zwycięzca Outstanding Cinematography for a Series Bob Collins
Nominacja Outstanding Cinematography for a Series A.J. „Duke” Callaghan
Zwycięzca Outstanding Art Direction for a Series Jeffrey Howard, Robert Lacey
Nominacja Outstanding Achievement in Music Composition for a Series (dramatic underscore) Jan Hammer
Zwycięzca Nagroda Grammy[65] Best Pop Instrumental Performance (Orchestra, Group Or Soloist) – „Miami Vice Theme” Jan Hammer
Zwycięzca Best Instrumental Composition – „Miami Vice Theme” Jan Hammer
Zwycięzca People’s Choice Awards[68][69] Favorite: New TV Dramatic Program Miami Vice
1986 Zwycięzca Favorite: TV Dramatic Program Miami Vice
Nominacja Nagroda Emmy[67] Outstanding Supporting Actor in a Drama Series Edward James Olmos
Nominacja Outstanding Sound Mixing for a Drama Series Rick Alexander, Anthony Costantini, Daniel Leahy, Mike Tromer
Nominacja Outstanding Editing for a Series (single camera production) Robert A. Daniels
Nominacja Outstanding Achievement in Music Composition for a Series (dramatic underscore) Jan Hammer
Zwycięzca Złoty Glob[70] Best Performance by an Actor in a Supporting Role in a Series, Mini-Series or Motion Picture Made for Television Edward James Olmos
Nominacja Best Performance by an Actor In A Television Series – Drama Philip Michael Thomas
Zwycięzca Best Performance by an Actor In A Television Series – Drama Don Johnson
Nominacja Best Television Series – Drama Miami Vice
1987 Nominacja Best Performance by an Actor In A Television Series – Drama Don Johnson
Nominacja Best Television Series – Drama Miami Vice
1988 Nominacja Nagroda Emmy[67] Outstanding Sound Mixing for a Drama Series Joe Citarella, Joe Foglia, Grover Helsley, Ray West
1989 Nominacja Złoty Glob[70] Best Performance by an Actor in a Supporting Role in a Series, Mini-Series or Motion Picture Made for Television Edward James Olmos

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Miami Vice. Don Johnson, Philip Michael Thomas, Saundra Santiago, Olivia Brown Michael Mann Productions, Universal Television. 1984-09-16. [dostęp 2021-01-29].
  2. ↑ a b c John J. O’Connor: Critics’ Choice; Broadcast TV (ang.). Nytimes.com, 1985-06-28. [dostęp 18 grudnia 2007].
  3. ↑ Cliff Gromer. The Cars of Miami Vice. „Popular Mechanics”. 164 (7), s. 85, lipiec 1987. Hearst Corp. (ang.). 
  4. ↑ Kevin Spaise. Twice as Vice. „Kit Car”, s. 14, wrzesień 1987 (ang.). 
  5. ↑ Wellcraft Scarab 38 (ang.). Autosalon-singen.de. [dostęp 21 grudnia 2007].
  6. ↑ Chris Davis. The Boats of Miami Vice. „Motor Boating and Sailing”. 157 (6), s. 36–40, czerwiec 1986. 
  7. ↑ Museum of Broadcast Communications: Encyclopedia of television. Wyd. drugie. Taylor and Francis, 2004, s. 1487. ISBN 1-57958-394-6.
  8. ↑ Leslie Bennetts: 'Miami Vice' Frees Actor By Killing Lieutenant Zito (ang.). Nytimes.com, 1987-01-09. [dostęp 18 grudnia 2007].
  9. ↑ a b El Viejo. Miami Vice. NBC. 1986-11-07. Odcinek 7, sezon 3.
  10. ↑ a b c Prodigal Son. Miami Vice. NBC. 1985-09-27. Odcinek 1, sezon 2.
  11. ↑ a b Definitely Miami. Miami Vice. NBC. 1986-01-10.
  12. ↑ a b Smuggler's Blues. Miami Vice. NBC. 1985-02-01. Odcinek 15, sezon 1.
  13. ↑ a b c Payback. Miami Vice. NBC. 1986-03-14. Odcinek 19, sezon 2.
  14. ↑ a b c d Phil the Shill. Miami Vice. NBC. 1985-12-13. Odcinek 11, sezon 2.
  15. ↑ a b Junk Love. Miami Vice. NBC. 1985-11-08. Odcinek 6, sezon 2.
  16. ↑ Robin D. G. Kelley: Miles Davis: The Chameleon of Cool; A Jazz Genius In the Guise Of a Hustler (ang.). Nytimes.com, 2001-05-13. [dostęp 2 stycznia 2008].
  17. ↑ Buddies. Miami Vice. NBC. 1985-11-01. Odcinek 5, sezon 2.
  18. ↑ a b c Out Where the Buses Don't Run. Miami Vice. NBC. Odcinek 3, sezon 2.
  19. ↑ a b Missing Hours. Miami Vice. NBC. 1987-11-13. Odcinek 7, sezon 4.
  20. ↑ French Twist. Miami Vice. NBC. 1986-02-21. Odcinek 17, sezon 2.
  21. ↑ a b c Whatever Works. Miami Vice. NBC. 1985-10-04. Odcinek 2, sezon 2.
  22. ↑ a b Bushido. Miami Vice. NBC. 1985-11-22. Odcinek 30, sezon 2.
  23. ↑ The Dutch Oven. Miami Vice. NBC. 1985-10-25. Odcinek 4, sezon 2.
  24. ↑ a b Amen...Send Money. Miami Vice. NBC. 1987-10-02. Odcinek 02, sezon 4.
  25. ↑ One Eyed Jack. Miami Vice. NBC. 1984-11-02. Odcinek 6, sezon 1.
  26. ↑ Lombard. Miami Vice. NBC. 1985-05-10. Odcinek 22, sezon 1.
  27. ↑ World of Trouble. Miami Vice. NBC. 1989-06-14. Odcinek 18, sezon 5.
  28. ↑ Contempt of Court. Miami Vice. NBC. 1987-09-25. Odcinek 1, sezon 4.
  29. ↑ Blood and Roses. Miami Vice. NBC. 1988-04-01. Odcinek 19, sezon 4.
  30. ↑ Brother’s Keeper. Miami Vice. NBC. 1984-09-16. Odcinek 1, sezon 1.
  31. ↑ The Maze. Miami Vice. NBC. 1985-02-22. Odcinek 17, sezon 1.
  32. ↑ Child’s Play. Miami Vice. NBC. 1987-10-30. Odcinek 5, sezon 4.
  33. ↑ When Irish Eyes Are Crying. Miami Vice. NBC. 1986-11-26.
  34. ↑ Red Tape. Miami Vice. NBC. 1987-03-13. Odcinek 19, sezon 3.
  35. ↑ No Exit. Miami Vice. NBC. 1984-11-09. Odcinek 07, sezon 1.
  36. ↑ Heart of Darkness. Miami Vice. NBC. 1984-09-28. Odcinek 02, sezon 1.
  37. ↑ Mirror Image. Miami Vice. NBC. 1988-05-06. Odcinek 22, sezon 4.
  38. ↑ a b Give a Little, Take a Little. Miami Vice. NBC. 1984-12-07. Odcinek 10, sezon 1.
  39. ↑ Knock Knock...Who's There?. Miami Vice. NBC. 1987-03-27. Odcinek 21, sezon 3.
  40. ↑ Freefall Pt. 1 & 2. Miami Vice. NBC. 1989-05-21. Odcinek 17, sezon 5.
  41. ↑ a b Streetwise. Miami Vice. NBC. 1986-12-05. Odcinek 17, sezon 3.
  42. ↑ Free Verse. Miami Vice. NBC. 1986-04-04. Odcinek 20, sezon 2.
  43. ↑ Home Invaders. Miami Vice. NBC. 1985-03-15. Odcinek 19, sezon 1.
  44. ↑ God’s Work. Miami Vice. NBC. 1987-11-06. Odcinek 06, sezon 4.
  45. ↑ Rites of Passage. Miami Vice. NBC. 1985-02-08. Odcinek 16, sezon 1.
  46. ↑ By Hooker By Crook. Miami Vice. NBC. 1987-04-03. Odcinek 20, sezon 3.
  47. ↑ a b Sons and Lovers. Miami Vice. NBC. 1986-05-09. Odcinek 22, sezon 2.
  48. ↑ Afternoon Plane. Miami Vice. NBC. 1987-02-20. Odcinek 17, sezon 3.
  49. ↑ Victims of Circumstance. Miami Vice. NBC. 1989-05-05. Odcinek 16, sezon 5.
  50. ↑ a b Trust Fund Pirates. Miami Vice. NBC. 1986-05-02. Odcinek 21, sezon 2.
  51. ↑ Back in the World. Miami Vice. NBC. 1985-12-06. Odcinek 10, sezon 2.
  52. ↑ Stone's War. Miami Vice. NBC. 1986-10-03. Odcinek 2, sezon 3.
  53. ↑ Liddy in 'Miami Vice'. New York Times, 1985-10-31. [dostęp 18 grudnia 2008].
  54. ↑ The Fix. Miami Vice. NBC. 1986-03-07. Odcinek 18, sezon 2.
  55. ↑ Florence Italy. Miami Vice. NBC. 1986-02-14. Odcinek 16, sezon 2.
  56. ↑ Down For The Count Pt. 1. Miami Vice. NBC. 1987-01-09. Odcinek 12, sezon 3.
  57. ↑ Down For The Count Pt. 2. Miami Vice. NBC. 1987-01-16. Odcinek 13, sezon 3.
  58. ↑ a b c Richard Zoglin. Cool Cops, Hot Show. „Time Magazine”, 1985-09-16. Time Inc. (ang.). [dostęp 2 listopada 2007]. 
  59. ↑ a b Joyce Millman: Dancing with the television (ang.). Salon Entertainment, 1998-11-09. [dostęp 31 lipca 2008]. [zarchiwizowane z tego adresu (1999-11-24)].
  60. ↑ Anthony Breznican: 'Miami Vice' makes series of changes (ang.). USA Today, 2006-07-26. [dostęp 31 lipca 2008].
  61. ↑ Miami Vice: Last call. zitofilm2 2011-03-11. [dostęp 2019-04-12].
  62. ↑ Guns N' Roses, Paradise City. Sezon 5, odcinek 20 (Leap of Faith)
  63. ↑ Too much 'Vice,' not enough 'Miami' (ang.). USA Today, 2006-07-27. [dostęp 31 lipca 2008].
  64. ↑ a b Roger Friedman: ‘Miami Vice’ Theme: Axed, but Alive (ang.). Fox News, 2006-07-25. [dostęp 2008-07-30].
  65. ↑ a b Grammy Award Winners (ang.). grammy.com. [dostęp 5 listopada 2007].
  66. ↑ DE NEDERLANDSE TOP 40 (niderl.). Radio 538. [dostęp 30 lipca 2008]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 listopada 2008)].
  67. ↑ a b c Advanced Primetime Awards Search (ang.). emmys.tv. [dostęp 3 listopada 2007].
  68. ↑ People’s Choice Awards Winners – 1985 (ang.). pcavote.com. [dostęp 4 lipca 2010].
  69. ↑ People’s Choice Awards Winners – 1986 (ang.). pcavote.com. [dostęp 4 lipca 2010].
  70. ↑ a b Miami Vice (ang.). hfpa.org. [dostęp 3 listopada 2007]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 lutego 2008)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Policjanci_z_Miami&oldid=64019897”